Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Hotel | Opmerkingen |
| 10 Okt. 2024 | Amsterdam | Shanghai | Vertrek 20:00 | |
| 11 Okt | Shanghai | Tokio | Metropolitan | |
| 12 Okt | Tokio | Metropolitan | ||
| 13 Okt | Tokio | Metropolitan | ||
| 14 Okt | Tokio | Kawaguchiko | Fuji View Hotel | Met bus en Kaiseki dinner |
| 15 Okt | Kawaguchiko | Fuji View Hotel | ||
| 16 Okt | Kawaguchiko | Matsumoto | Kagetsu | |
| 17 Okt | Matsumoto | Enakyo | Enakyo Onsen | |
| 18 Okt | Enakyo | Takayama | Grand Chisun | |
| 19 Okt | Takayama | Grand Chisun | ||
| 20 Okt | Takayama | Kanazawa | Forza | via Shirakawago |
| 21 Okt | Kanazawa | Forza | ||
| 22 Okt | Kanazawa | Kyoto | Rihga Royal | |
| 23 Okt | Kyoto | Rihga Royal | ||
| 24 Okt | Kyoto | Rihga Royal | ||
| 25 Okt | Kyoto | Hiroshima | The Knot | |
| 26 Okt | Hiroshima | The Knot | ||
| 27 Okt | Hiroshima | Osaka | Intergate Umeda | |
| 29 Okt | Osaka | Singapore |
Donderdag 10 oktober
Het voelt een eeuwigheid geleden dat we weg zijn gegaan en dat ik echt het gevoel had dat we op avontuur gingen. Overal ben je voorzien van westerse gemakken en dat gaan we op onze volgende reis niet hebben en ik vermoed ook zeker niet gaan missen. Ik wilde hier al heel lang heen maar het stedelijke karakter van elke reis hield me steeds tegen. We hebben nu een reis bedacht waarbij we toch de natuur ingaan maar waarbij we de must sees niet over gaan slaan. We gaan nu eindelijk naar het land van de rijzende zon: Japan!!
We vliegen om 20:15 vanaf Schiphol naar Shanghai. We hebben dus alle tijd in de ochtend om alles in te pakken en klaar te maken. Om iets voor 4 pakken we de tram om niet veel later in de trein naar Schiphol te stappen. We zijn ruim op tijd en hebben nog extra tijd want onze vlucht is vertraagd. Met een half uurtje maar dus niet het einde van de wereld maar eenmaal vertraging betekent vaak nog meer vertraging. Gelukkig in dit geval niet want na een boterham en een borrel kunnen we boarden. Met een uur vertraging vertrekken we maar gelukkig hebben we in Shanghai meer dan genoeg tijd dat we ons geen zorgen hoeven te maken. De vlucht verloopt verder gelukkig uneventful en hebben we alle twee een vrije stoel naast ons dus zitten doen we prima.
Eenmaal in Shanghai gaan we met de planetrain naar de douane waar we eerst door een temperatuur meter moeten, douane en controle. We halen een bak koffie en een broodje en hangen dan een beetje voor het vertrek van vlucht nummer twee richting Tokyo Haneda airport.
Gelukkig is ook vlucht nummer 2 uneventful.
Net voor het landen worden we geïnformeerd dat we digitaal een aankomst formulier moeten invullen. Beetje vreemd aangezien we geen WiFi hebben om dat nu voor elkaar te krijgen. We proberen het al lopend naar de douane maar dat lukt niet echt maar dan blijkt dat we het daar ook ter plekke kunnen doen op een ouderwetse manier met papier en pen. Customs gaat daarna ondanks het feit dat er een behoorlijke rij staat en we door een extra paspoort controle moeten toch vrij snel.
Koffer komt eraan als we de eerste yen gepind hebben. Gelukkig heb ik thuis uitgezocht hoe we naar ons hotel moesten gaan maar als we bij de kaartjes automaat staan van de monorail is het toch even slikken. Hoe gaan we dit doen? Juist omdat ik weet hoe we er moeten komen, gaat dat toch ook weer makkelijker als gedacht.
Monorail komt snel en op ons overstap punt weten we meteen wat Japanse vriendelijkheid is als een spoor wachter ons uitlegt waar we heen moeten maar waar we hem dan toch beneden weer tegenkomen omdat hij wilde weten dat we de goede kant op gingen. Prachtig.
Eenmaal op Tokio station weten we welke exit we moeten hebben maar is die niet zo maar gevonden omdat Tokio station zo groot als een stad is. Uiteindelijk lopen we er maar gewoon eentje uit waar ik over gelezen had die in de buurt zou moeten zijn. Als we denken in de buurt te zijn helpt een politie agent door de laatste meters met ons mee te lopen.
In Sapia tower op de 27e verdieping checken we in. Onze ieniemienie kamer met prachtig uitzicht zit op de 29e.
We kijken even hoe we het best de koffers neer kunnen zetten zodat we nog ruimte hebben om te bewegen en gaan dan even op quest om iets te drinken te halen. We zijn inmiddels 26 uur onderweg en het is 22:45 maar we willen wel even proosten op de vakantie. Receptie meldt dat er in het gebouw een kleine supermarkt is. Door een verkeerde afslag komen we vast te zitten in een glazen kom maar weten we gelukkig via een sneaky uitgang toch weer buiten te komen. Kleine super tegenover het gebouw in het station does the trick.
In onze prachtige pyjama’s die op bed lagen, proosten we op de vakantie. Zin in!
Zaterdag 12 okt
Slaap niet maar ben verrassend wakker als het dan toch zo ver is om op te staan. Zin in het avontuur denk ik.
Wij hebben geen ontbijt bij het hotel genomen zodat we op deze manier alle flexibiliteit hebben. Om toch wat te ontbijten gaan we met de metro als eerste naar de Tsukiji vismarkt. Nu is de oorspronkelijke vismarkt eigenlijk op deze plek verdwenen (vooral omdat toeristen altijd in de weg liepen) maar zijn er nog veel restaurantjes en kraampjes waar je heerlijk verse vis kunt kopen. We beginnen dus met een assorti van tonijn waarbij het oploopt van mager naar vette vis waarbij de vetste echt de allerlekkerste is. Daarna volgt nog wat zalm, en een peperduur stokje van Wagyu beef (even inde war met de wisselkoers) en dan aan een bar nog was sashimi’s en sushi’s. Klein fortuintje besteed aan eten op deze markt maar het was het waard. Op dat stukje Wagyu na vond ik, maar dat is persoonlijk.
We lopen terug naar de metro waar we de lijn richting Shibuya crossing nemen. Dit kruispunt is het drukste van Tokio en per keer dat het stoplicht op groen gaat, steken zo’n 2500 mensen over. Of het er echt zo veel waren? Maar het waren er wel veel. Mee oversteken is eigenlijk best grappig. Probeer het spektakel nog even van de eerste verdieping van een Starbucks te bekijken maar dat valt een beetje tegen en gaan dan op zoek naar iets te drinken maar dan lopen we tegen een Purikura (fotohokje) aan en wil ik dat toch ook nog even doen.
Dit soort fotohokjes zijn heel erg bekend in Japan. Je maakt een foto en kunt hem dan nog helemaal naar eigen wensen bewerken en allerlei nonsens toevoegen. Wij waren echter vrij snel geïrriteerd. Het was er snikheet, er galmde een ongelooflijk irritant muziekje uit de boxen en we waren onaangenaam verrast door de bewerking van onze foto’s waarvan wij dachten dat ze vrij leuk waren. Een bewerking die wij er niet meer af konden halen maar alleen maar erger konden maken in de bewerking die dus bij ons niet heel lang duurde door alle opgenoemde redenen. Wij stonden dus na een kwartier buiten met een wat oververhit hoofd. Not for us maar grappig om gedaan te hebben.
Wij hebben zin in koffie en dat valt niet mee als je niet naar de Starbucks wilt. Na 20 minuten zoeken en 3 tenten later waarvan een katten café en een bakker zitten wij uiteindelijk toch bij de Starbucks. Shit. Bakkie was in ieder geval lekker.
Na de koffie lopen wij een leuke route richting Yoyogi park en Meiji shrine met uiteraard genoeg leuke koffie tentjes. Wij lopen het park rond en gaan dan richting de shrine. Leuk. Toevallig is r ook net een bruiloft. Maakt het nog even meer bijzonder. Vanuit hier lopen wij nog naar Harajuku straat waar je vele lolita’s tegen zou moeten komen maar die er nu (nog) niet zijn maar waar het wel even leuk is om rond te lopen. Enige wat me tegenvalt is een pig bar en een otter bar. Daar kun je dus kleine biggetjes knuffelen en kennelijk otters maar dat laatste zien we niet. Tijd om de metro te pakken en om richting hotel terug te gaan. Verrassend genoeg vinden we ondanks de drukte vrij snel onze weg op Tokio station.
Wat een heerlijke dag en wat een fijn plekje hebben wij. We drinken even iets en gaan dan richting station om daar in een van de vele restaurants iets te gaan eten bij een noodle tent.
Zondag 13 okt
Worden lastig wakker en proberen in het station ontbijt te vinden omdat zoals gezegd wij geen ontbijt bij het hotel hebben omdat wij flexibel wilden zijn. Valt niet mee. Of tent is nog dicht of ze serveren nog geen ontbijt. Zo vroeg zijn we er helemaal niet.
Na het ontbijt lopen wij even richting het busstation om een kaartje naar Kawaguchiko te kopen voor morgen want zag gisteren toen wij er langs liepen dat de bussen bijna allemaal vol zitten. Staat goed aangegeven. Baliemedewerker is super vriendelijk en bevestigd wat wij willen wel 5 keer. Prima! We weten in ieder geval dat wij het juiste kaartje hebben gekocht.
Na het kopen van het kaartje lopen wij ongeveer 20 minuten door Tokio station om de juiste metro naar Asakusa te nemen. Zoals ik al zei: het trein/metro station ondergronds is een halve stad. Eenmaal in de metro zijn wij in zo’n kleine 20 minuten op bestemming. Asakusa is bekend om de bijzondere tempel en dito winkelstraat. We gaan helemaal mee in de menigte die ook de Sensoji tempel wil bezoeken. Er zijn ook meerdere “geisha” verkleedde toeristen maar geven wel een leuk beeld.
Eenmaal bij de tempel gaan we ook even onze good fortune beproeven en neeeeeee…ik trek bad luck!!! Snel opknopen aan het lint wat er hangt. Mart wilde eigenlijk niet maar trekt nu toch een stokje om te kijken of hij mijn bad luck kan compenseren. Hij krijgt moderate luck maar het zal hem wel gaan. Gelukkig maar. We dwalen een beetje rond bij de Sensoji tempel voordat wij de winkelstraat “trotseren”. Er zijn zo veel mensen.
Daarna lopen wij richting Imado shrine. Nog een tempel maar een kattentempel. In Japan brengen zwarte katten geluk in tegenstelling tot ons land. Willen wij toch even zien. Lopen er zeker 25 minuten naartoe maar de shrine is een beetje teleurstellend, een kat in de zak. Niet de moeite waard dus maar leuk om gezien te hebben.
Op de terugweg vinden wij een allerkleinst café waar we een super lekkere koffie met gebakje verorberen waarna we verder lopen richting Culture centre want je zou daar vanaf de bovenste verdieping en mooi uitzicht hebben over dit deel van Tokio. Het is gratis dus why not?
Na het uitzicht pakken wij de tram richting Imperial palace. Op het metro station daar eten wij bij een chinees eerst wat noodles. Spik en span is deze tent in tegenstelling tot de tenten die wij in China hebben meegemaakt. Het leuke is ook nog dat de kok zijn eigen noodles maakt. Lekker! Wij kunnen er weer tegenaan alhoewel het al tegen 4 uur is.
Als we uitgegeten zijn willen wij richting paleis lopen, tenminste dat denken wij maar dat doen wij niet en komen op de grootste winkel straat met Louis Vuittons, Breitlings, Rolex en dergelijke waarbij de hoofdstraat is afgesloten voor verkeer. Fantastisch. Heerlijk lopen.
Omdat wij zo onder de indruk zijn van de winkelstraat komen wij iets te laat aan bij het paleis maar ja het zij zo. Proberen nog een paar foto’s te maken en pakken dan de dichtstbijzijnde metro richting Tokio station.
Waarom weet ik niet maar we verdwalen compleet op het station maar na zo’n 40 minuten vinden wij dan toch ons hotel.
Douchen en borrelen even lekker in de kamer en gaan dan op zoek naar iets te eten op het station. Hebben zin in vlees en dat vinden wij ook vrij eenvoudig. Moeten alleen niet te lang nadenken over wat we willen want de keuken gaat over 30 minuten dicht. Lijkt me geen probleem want we hebben alle twee trek. We eten er heerlijk en lopen op de terugweg langs de voorkant van het station wat ook indrukwekkend is. Grappig dat iemand die naar het toilet was geweest haar weg niet meer terug kon vinden en met ons meeliep. Gelukkig konden wij haar op de juiste plek “afzetten”.
Wij vinden vrij eenvoudig onze weg terug.
Maandag 14 okt
We eten een yoghurtje op de kamer, drinken iets, gaan douchen en gaan dan via de Starbucks (ja, daar wil ik niet heen maar as nu wel grappig om op dit tijdstip te zijn omdat wij meisjes zagen die zich uitgebreid op zaten te maken, mensen die binnenkwamen hun hebben en houden op tafel legde en vervolgens naar het toilet gingen en niemand het gevoel had dat dat niet kon) op zoek naar een take away broodje. Niks te vinden dus zo de bus in nadat we nog even op de roof garden gezeten hebben. Heerlijk toeven daar maar in de tijd dat Mart daar zat heb ik nog tevergeefs geprobeerd iets te eten te vinden.
Tokyo vonden wij heerlijk maar zijn ook weer klaar voor de volgende plek.
Busrit verloopt meer dan voorspoedig en om 12:30 komen we aan op Kawaguchiko station. We zouden om 16:00 de auto mogen. Ophaaladres is dichtbij het station. Een beetje tegen beter weten in lopen we erheen. Alles in Japan loopt op tijd dus echt heel erg tegen beter weten in. En inderdaad na 30 minuten wachten, vertelt de dame achter de receptie dat de auto nog niet terug is. Iets wat we ook wel geloven want het is een drukte van jewelste en het is een komen en gaan van auto’s. Snel terug naar het station dus zodat we de shuttle naar het hotel kunnen nemen die uiteraard heel erg op tijd aankomt en vertrekt. Het is inmiddels 14:00 en inchecken is pas vanaf 15:00 dus zie de bui al hangen en ja hoor.. We mogen pas om 15:00 de kamer in. Er staat thee in de receptie dus we gaan met een bakkie heerlijk in de tuin zitten. Lopen dan even naar het meer en weer naar binnen om hopelijk toch de kamer te krijgen. Nope. Als ik ga plassen, krijgt Mart dan toch de sleutel. Wij willen om 15:30 de shuttle weer mee terug naar het station nemen zodat we dan de auto kunnen halen en dat kan nu dus met gemak.
We hebben een heerlijke kamer met een prachtig uitzicht en een heerlijk zitje. We dumpen de spullen en gaan meteen weer naar beneden voor de shuttle. Die willen wij niet missen.
Eenmaal bij het verhuur kantoor gaat het eigenlijk best snel. We krijgen een mooie parelmoeren Toyota aqua met 8850km erop mee. Leuk ding. Helemaal grappig dat we allebei meteen aan de ‘verkeerde’ kant instappen. We liggen allebei in een deuk.
Op naar een supermarkt. We hebben op het yoghurtje vanochtend na nog niks gegeten. Onze mond begint te wateren bij alles wat er ligt en nemen dus van alles mee maar houden wel rekening met het feit dat we vanavond verwend gaan worden door een bijzonder Japanse maaltijd-kaiseki.
Op de terugweg zien we door de straten Mt. Fuji schitteren en gelukkig wil Mart nog even stoppen bij ’the place’ om Fuji op de foto te zetten voordat het te donker wordt namelijk bij: Lawson. Een paar maanden geleden is hier nog een scherm neergezet door alle gevaarlijke verkeerssituaties die ontstonden en ik zie het nu weer gebeuren. Spijker maar dicht. We maken snel een foto want kennelijk staan ook hier mensen in de rij om een foto te maken. Ik begrijp niet zo goed waarom. Daarna rijden wij met piepende banden terug naar het hotel.
Eenmaal bij het hotel douchen wij even, gaan we lekker bij ons zitje aan de borrel en spelen een spelletje totdat het tijd is voor ons kaiseki momentje.
Onaangenaam worden we verrast door het feit dat de eerste gang al op tafel staat en heel eerlijk wordt het niet heel veel beter. We zitten in een typisch Aziatische sfeer, wat zoveel betekent als veel licht en waardoor alle vorm van exclusiviteit verloren gaat. Zodra we stokjes neerleggen, komt de volgende gang. Niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Na gang 8 zijn we binnen 1:15 weer buiten. Zoals gezegd niet helemaal ons ding.
Op de kamer drinken we nog een kop thee en gaan dan ‘lekker’ slapen.
Dinsdag 15 oktober
Hebben denk ik last van de kruiden die wij bij het eten hadden en misschien ook nog wel de jetlag maar slapen dus slecht.
Ontbijt is er tot 9:30 maar je moet wel voor 9:00 binnen zijn anders mag je niet meer aan tafel. En die tijd nemen we inmiddels heel serieus.
‘s Ochtends zien we Fuji nog heel even maar tijdens het ontbijt komt er al een hele dikke wolk voordrijven die we de rest van de dag eigenlijk niet meer kwijtraken.
Toen we gisteren met de bus op Kawaguchiko station aankwamen, heb ik bij het toerist information center gevraagd waar de autoverhuur was. Daar stond toen ook een stempel die uit 4 delen bestond. De eerste heb ik in ons paspoort gezet en meteen gevraagd en opgeschreven waar de andere 3 waren. Nu dat mijn originele route met de dichte bewolking niet doorgaat, gaan we op stempel jacht. Door deze quest komen we op plekken (leuke!) waar we anders hoogstwaarschijnlijk niet gestopt waren.
Fuji cultural center was dan misschien de minste maar stempel… Check.
Daarna naar het herb center. Iets waar we waarschijnlijk nooit naartoe zouden zijn gereden ware het niet dat daar ook een onderdeel van de stempel was. Hebben er genoten van het Kawaguchiko meer met een Chinees facet en een bloementuin. Stempel… Check!
De Asama Jinja shrine stond niet op de stempel kaart en evenmin de Haha no Shirataki waterval waar we minstens 40 minuten voor naar boven hebben gelopen maar met een toegevoegde waarde. We hebben genoten. Dat was het waard met een fantastisch uitzicht op… Niks! Fuji was nog steeds bedekt helaas maar ik vond de wandeling er nog steeds niet minder geslaagd om. Misschien ook omdat mijn cappuccino met een prachtige Fuij berg opgeschmuckt was.
Daarna toch door naar Kawaguchiko natural living. Heel erg toeristisch met touring karren in overvloed maar prachtige rode struiken kleurden hier in allerlei kleuren. Wat had een blik op de Fuji dit compleet gemaakt. Helaas.
We besluiten door te rijden naar Saiko- , Shoji meer en Motosu meer. Bij die laatste was tot gisteren een bloemenzee. Als we eraan komen is helaas net alles er al uitgetrokken maar een zicht op Fuji hebben we! Ik ben gelukkig! Al wandelend door Peter Rabbit tuin geniet ik ondanks de mega cheap omgeving waar ik ben.
Het lijkt op te klaren en omdat ik heel graag met die gekleurde bollen een foto wil maken, rijdt Mart terug naar het living center.
De meeste touring karren zijn verdwenen maar het is er nog steeds druk. We maken een paar plaatjes maar vooral geniet ik. Prachtig dit ondanks de horde aan mensen.
Vanuit hier gaan we línea recta naar een supermarkt en kopen lekker waar we denken vanavond trek in te hebben. We hebben een heerlijk zitje in de kamer, gaan zeker niet nog een keer bij het ongezllige hotel restaurant eten en hebben geen zin om nog een keer de auto in te stappen. Heerlijk, we zien zo veel lekkers dit gaat geen probleem zijn.
Bij terugkeer in het hotel wil ik nog eigenlijk even kijken wat een onsen is. Trek de yukata aan en als ik beneden kom en er is niemand, denk ik spekkoper te zijn. Helaas ben ik mijn handdoek vergeten en moet ik die in de kamer ophalen. Als ik bij de lift ben, stappen er 6 Japanse vrouwen uit. Ik ga naar de kamer terug maar gebruik de handdoek na een heerlijke warme douche. Geen zin om daar met allemaal andere vrouwen te zitten.
Daarna borrelen we, spelen een spelletje en genieten van alle meegebrachte hapjes… Op die, wat wij dachten dat ham was na, bleek varkensschouder te zijn. Laat maar. Sushi’s kip en salade. Alles smaakt super.
Daarna lekker onder de wol.
Woensdag 16
Worden wakker met mooi ochtend rood. Gaan daarna ontbijten en zien Fuji maar het is bewolkt dus prachtig is het niet maar we zien hem dus toch na het ontbijt maken wij eerst een foto in yukata in de prachtige hotel tuin.
The place to be om Fuiji te zien is bij de Chureito pagode. Gisteren heb ik dit overgeslagen omdat het zo bewolkt was maar nu dat zij zichtbaar is, rijden we daar als eerste heen. Meer dan de moeite ondanks het feit dat er geen cherry blossom is en ook geen autumn colors. Na bewondering op het panorama dek zetten we koers naar Matsumoto.
Ondanks het feit dat we de snelweg nemen (iets wat ik normaal gesproken probeer te vermijden) doen we er voor ons gevoel best lang over. We stoppen onderweg nog even bij een snelweg restaurant omdat wij zin hebben in een kop koffie maar meer dan een automaat is er niet. Toch proberen. Mmmm, slecht is het niet maar lekker?
Omdat het rond 12:00 is als we bij Matsumoto in de buurt zijn besluiten wij eerst maar naar werelds grootste Wasabi boerderij te gaan dat een half uurtje van Matsumoto af ligt. Daar eten we even wat en leren we iets over de wasabi wortel en kunnen wij langs de plantjes lopen. Leuk uitje en onder het mom van nu we er toch zijn…
We komen net iets over 3 aan in het hotel in Matsumoto. Laden de spullen uit een parkeren de auto om de hoek op de publieke parkeerplaats. Kamer lijkt een oude zolder kamer maar er is genoeg ruimte en zoals overal in Japan is het hyperschoon. De ruimte is in ieder geval 2x zo veel als in Tokyo maar minder dan in Kawaguchiko.
Het is nu nog licht dus na het dumpen van de bagage gaan we richting kasteel. De highlight van Matsumoto. We willen ook nog wel even naar binnen maar bij de ticket sales staat dat ze over een uur dicht gaan en dat het nog minstens 20min duurt voordat je het kasteel in kunt. Morgen ochtend dan maar?
We lopen vervolgens richting voetgangerszone nadat we eerst fout lopen met het positieve gevolg dat we volgens ons een deel van Matsumoto zien wat niet veel mensen zien: red light district.
Vervolgens komen we dan toch uit waar we wilden zijn maar niet vonden wat we wilden vinden maar dat dan weer wel vonden bij ons om de hoek. Schattig oud vrouwtje verkocht een fles wodka. Helemaal blij dat ze met ons via gebaren taal kon communiceren.
Bij terugkeer in het hotel wil ik nu wel weten wat die Onsen is. Trek het nacht gewaad aan en ga richting kelder. Verdikkie, de andere sleutel voor nodig… Wil nu toch echt weten wat het is dus haal de sleutel.
De onsen komt neer op een gezamenlijke bad met meerdere vrouwen in hun nakie nadat ze zich grondig gereinigd hebben. Pfff. Allemaal prima maar dit gaat me te ver. Doe mee maar denk dat het eenmalig is.
Na een borrel komen we via wat omzwervingen uit bij een Thai. Tja wie had dat gedacht? De andere restaurants waren of dicht of had je een reservering nodig. Prima dus en het eten smaakt ook ondanks het feit dat de soep van Mart ongeveer 500 graden is.
Donderdag 17
We hebben ontbijt in hotel. Groot buffet maar heb het moeilijk om iets mee te nemen. Rauwe eieren en veel Aziatisch. Normaal gesproken heerlijk maar bij het ontbijt vind ik noodles en een bak salade toch niet helemaal mijn ding.
Gelukkig is het vandaag mooier weer als gisteren en voordat wij verder rijden gaan we dus eerst naar het kasteel. NA een plastic zakje voor je schoenen lezen we van alles over de historie en hoe de samoerai en hun “slaven” te werk gingen. Wat voor wapens ze hadden en wat voor tactieken ze hadden. Kasteel heeft 5 lagen en de trappen worden steeds steiler. Hoe hoger, hoe minder je ziet maar wel leuk om even gedaan te hebben.
Na het bezoek aan het kasteel pakken wij de auto en rijden via een leuke binnendoorroute naar Magome waar we een stuk van de Nakasando trail willen lopen.
We vinden vrij eenvoudig een parkeerplaats en omdat Magome een bekend plekje is van deze trail zijn er een paar winkeltjes waar we een broodje Ba Pao eten en helaas weer een kop koffie uit een automaat. Vrijwel direct daarna beginnen we met de wandeling waarvan ik de vrees had dat hij heel erg druk zou zijn maar het nu, misschien om het tijdstip, best rustig is. Na 100m zien we een echte koffie tent maar jammer dan we gaan verder.
Bij een tweesplitsing van de weg pakken wij het niet geasfalteerde gedeelte. We denken dat dat leuker is maar na een half uur na gevaarlijke afgronden en moeilijke klimstukken begin ik na een half uur me toch wel heel erg af te vragen of dit wel goed zit. Gelukkig heeft Mart bereik en blijkt dus ook dat we compleet van de route afliggen. We lopen hetzelfde gevaarlijke pad terug terwijl Mart liever over de weg gaat. Ik weet niet waar we daar uitkomen dus daar heb ik geen zin in. Eenmaal op de goede route snap ik niet dat wij zo dom hebben kunnen zijn. Er lopen duizenden mensen dit pad, sommige zelfs redelijk slecht ter been en wij liepen dat gevaarlijke pad maar verder. Snap er even helemaal niks van maar gelukkig zijn we nu op het juiste pad en geniet ik van de prachtige omgeving. Ik vind het een zeer leuke wandeling en na 3.5 uur komen wij aan in Tsumago. Wat een leuk en liefelijk dorpje. Wij lopen een paar kleine winkeltjes in en als ik de toerist information zie, lopen wij daar even naar binnen. We kunnen hier een kaartje voor de bus kopen. De laatste van vandaag en die gaat over een half uur. Bij vertrek helemaal niet bij stilgestaan dat er ook nog een laatste bus was. Hebben wij toch nog even mazzel. Lopen richting busstation, kopen even wat te drinken en wachten op de bus.
Om 17:10 zijn we terug bij de auto en wordt al schemerig. Wij hebben nog zo’n 40 minuten te rijden. De navigatie stuurt ons via weggetjes waarvan we zonder navigatie waarschijnlijk hadden gedacht….echt niet. Niet breder dan 1 auto en bij het zien van tegenliggers is het dan ook even moeilijk navigeren.
Op de weg naar het hotel stoppen wij nog even bij een super. Ik weet namelijk dat er in de buurt van hotel geen restaurants zijn en dat het avondeten bij het hotel zelf van te voren geregeld moest zijn en je ook voor 18:00 bij het hotel moest zijn. Omdat je niet weet hoe de dag verloopt wilde ik dat echt niet en daar ben ik nu blij om. Bij de super kopen wij dus weer van alles lekkers waaronder veel sushi. Totaal niet erg.
We rijden in het pikkedonker verder naar het hotel wat niet echt heel prettig is maar gelukkig is het niet ver meer. Om 18:30 komen wij aan. Thuis had ik de meeste twijfels over dit hotel maar nu eenmaal hier is het veel beter als verwacht. Ja het lijkt nog steeds op een hotel uit het communisme maar de kamer is echt fantastisch met een verhoogd Japans zitje en een onwijs balkon waar we helaas nu niet zo veel aan hebben. We douchen, ik haal wat ijs en om 19:30 zitten wij in Yukata aan de borrel en daarna heel veel sushi. Heerlijk genieten.
Vrijdag 18
Ik wist niet dat we ontbijt bij onze reservering hadden maar omdat het erbij zat, gaan we tegen beter weten in toch maar even kijken. In eerste instantie ziet het er precies zo uit als ik verwacht had. Alleen maar Chinees en automaten voor het drinken. Had er niet zo veel trek in totdat mijn oog valt op een traditioneel hida buffet. Allemaal verse groente die je op een blad legt en met een soort van pindasaus overgooit en kaas en dan op een vuur zet. De serveerster legt me alles uit behalve dat gedeelte van het vuur maar zegt wel dat ik 10 minuten moet wachten voordat ik het opeet. Ik laat het 10 minuten staan en begin dan te eten en denk nog waarvoor moet ik 10 minuten wachten totdat ze met een paar andere toeristen meeloopt naar hun tafel met hun bakjes en ze op het rechaudje met vuur zet die op elke tafel staat. Vroeg me nog af waarvoor die dienden maar zie nu waarvoor die zijn. Gelukkig heb ik nog niet alles op en zet mijn bakje dus alsnog op het vuurtje. Of dat nou zoveel doet behalve opwarmen en de kaas laat smelten? Nee, niet echt maar ben wel blij met mijn hida ontbijt. Vind het lekker.
We hadden niet echt een plan vandaag behalve dan dat we tegen incheck tijd in Takayama wilden zijn. Vanochtend dus op google maps gekeken wat er in de buurt zoal te beleven valt.
Allereerst gaan we naar de Sakaori rijst terrassen die op een half uurtje rijden van het hotel liggen. Aardig maar niet noemenswaardig. Daarna rijden wij door naar Tsukechi Gorge. Als we daar aankomen, begint het net te regenen maar gelukkig houdt dat na 10 minuutjes alweer op. We lopen het leuke pad naar beneden om naar een paar watervallen te kijken. Het is een prachtige omgeving en het is een leuke wandeling. Daarna rijden we nog door naar Takaduru falls. We rijden een weg waar echt niemand komt maar waar je volgens mij prachtige wandelingen kunt maken. Als we eenmaal bij de waterval aankomen worden we begroet door een bosgem. Waterval is leuk en we lopen de trap af naar een uitkijkpunt maar zijn hier dan ook vrij snel weer weg.
Op naar Takayama waar we na het parkeren van de auto in hun parkeer automaat lift meteen de kamer krijgen en dat terwijl we nog iets te vroeg zijn. Aangenaam verrast zijn we en kamer is prima. Na het droppen van de bagage gaan wij eigenlijk meteen de stad in zonder duidelijk doel maar komen al snel uit bij de drukste straat van Takayama met veel winkeltjes, restaurantjes en sake proeverijen. Nou zijn wij helemaal geen liefhebbers maar gaan toch even kijken omdat ook hier alles weer geautomatiseerd is. Kopje uit de automaat en een knipkaart die je bij elke fles van je voorkeur erbij kan houden voor een slok van iets. Afhankelijk van de fles gaat er zo veel van je kaart af.
Tegen 17:30 hebben wij het wel een beetje gehad. Dit hotel zou een stoombad hebben en een jacuzzi dus ik trek mij Yukata aan, vergeet dit keer geen handdoek en ook de sleutel niet en geniet heerlijk van het Turkse stoombad en daarna je prive jacuzzi in je eigen bad. Even niet aan denken hoeveel mensen al in dit bad hebben gelegen, helemaal niet als je ziet dat de Engelse vrouwen die ook net allemaal aankomen niet eerst even douchen. Dat schrobben in Matsumoto vond ik ook wat veel maar helemaal niet douchen vind ik weer het andere extreme.
Daarna lekker even borrelen en we vinden om de hoek van het hotel een fantastisch tentje waar we op de grond moeten zitten en op een eigen kolen mandje ons vlees moeten bakken. Genieten.
Zaterdag 19 oktober
We hoeven vandaag niks en dat is maar beter ook want het is mega bewolkt en het heeft al wat geregend en de voorspelling is dat het dat nog meer gaat doen. Rustig aan dus maar uiteindelijk staan we toch bijtijds op en lopen we naar de Morning market. Is wat kleiner dan we gedacht hadden met weinig kraampjes maar we kopen er een heerlijke croissant met Red bean paste voor ontbijt.. Echt super lekker.
Omdat het steeds harder begint te regenen, ploffen we daarna neer bij een ieniemienie koffietentje met super lekkere koffie. Over een half uur mogen we pas wat te eten bestellen en besluiten daarop te wachten omdat het weer nog niet echt verbeterd is. Er staat een crêpe met banaan op de kaart en dat klinkt lekker en dat was het ook maar jammer van die bak slagroom die ze ertussen hadden gedaan. Voorlopig hebben wij in ieder geval geen honger meer.
Als het iets lijkt op te klaren beginnen we aan de Higashiyama walking course. We zijn nog niet buiten en het begint alweer te druppelen. Het is te warm voor een regenjas (die we dan ook nog eens bij het hotel zouden moeten halen) dus kopen een plu. Should do the trick. Leuke wandeling ook langs allerlei tempels een park en het gebied net buiten het centrum.
Op de terugweg lopen we nog een keer door het drukke centrum alvorens bij een super klein tentje wat ramen naar binnen te werken.
Het weer is nog steeds mega bewolkt en we besluiten even naar het hotel terug te gaan.
Als we daar even iets hebben gedronken gaan we met de auto richting Hida na Sato. Dat is een openlucht museum met hida huisjes. Helaas worden er aan veel huisjes gewerkt maar kunnen we er alsnog genoeg bezoeken alvorens de regen echt mega los barst. Snel naar de auto terug en besluiten in de auto dat we gewoon weer even naar de supermarkt gaan om lekkers te gaan halen want de voorspelling is dat de regen vanavond niet meer ophoudt en we hebben eigenlijk alle twee geen zin om in de regen op zoek te gaan naar een restaurant. En eerlijk die sushi’s bevalen ons prima en door de drukte overal is het soms heerlijk om je even terug te trekken in je eigen omgeving.
Nog even lekker naar het stoombad en dan lekker relaxen.
Zondag 20
We hebben gisteren ook meteen iets meegenomen voor het ontbijt. Yoghurt en krentenbrood. Niet brood met krenten maar krenten met brood. Lekker! Daarna douchen, inpakken en richting auto lift nadat we via pc moesten uitchecken. Die auto lift vind ik echt prachtig. Blijf je naar kijken, echt ingenieus.
We nemen de non toll route naar Shirakawa-go.. Een echte of the road trail maar oh zo prachtig. De herfst is hier al een stukje verder door de koudere temperaturen. Ik kijk mijn ogen uit, wat mooi!!
Na 1.5 uur komen we aan in Shirakawa-go. Wat een kermis. Staan in de rij om te parkeren maar uiteondelijk hebben we hebben ”geluk’, we worden bijna als een van de eersten naar een nieuwe parkeerplaats gestuurd. Ligt iets verder maar bij die andere sta je minstens nog een half uur in de rij.
Je hoeft in Japan voor bijna geen een toeristische attractie te betalen maar hier hebben ze de benefit van toerisme wel al ontdekt. Je betaalt flink om te parkeren. We zetten de auto neer en pakken de shuttle die je in 5 min naar het “park”brengt. De huizen zijn prachtig maar alles doet wel heel erg Disney aan. Niet meer authentiek. Ik hoop dat met het aantal toeristen dat hier dagelijks komt hier niemand weer woont. Dan wordt je toch knettergek?
Na ruim een uur te hebben rondgelopen, pakken we de bus richting auto terug. Dan realiseer ik me opeens weer dat ik ook over twee soortgelijke dorpen had gelezen en me afvraag of we daar niet beter heen hadden kunnen gaan. Maar goed. Hebben wij nu ook niet meer de tijd voor. We moeten voor 4 uur de auto in Kanazawa inleveren en willen evt vertraging vermijden en pakken daar voor de zekerheid ook de tolweg voor.
Na een uur en een kwartier en minstens 20km aan tunnels komen wij in Kanazawa aan. We tanken, rijden eerst langs ons hotel zodat wij de koffers achter kunnen laten en waar we verrast worden door het feit dat inchecken al mogelijk is, zetten de spullen snel op de kamer want parkeren was bij hotel lastig en rijden dan naar de autoverhuur om de auto af te leveren. Verloopt eigenlijk allemaal erg soepel mede doordat ik gelukkig het bonnetje van het tanken nog had want kennelijk wilden ze die hebben.
Daarna lopen we richting station, aan de overkant van de straat, omdat ik de kaartjes naar Kyoto al wil kopen. Chaos is het er en we willen onze tijd hier eigenlijk niet aan verdoen.
Eten iets op het station bij de Duitse Backerei, lopen wat rond en gaan dan richting hotel. Het is maar 10 minuten maar het is koud vandaag, vieze koude wind en we zijn onderkoeld.
Internetten iets, douchen onder een heerlijke spa douche waar vanuit allerlei, kanten stralen op je afgevuurd worden, yahtzeeën en gaan dan op zoek naar iets te eten. Alles zit vol maar komen dan uit bij een bijzonder plekje op de markt. Fantastisch en heerlijk gegeten aan de bar terwijl de koks voor je staan te bakken, grillen en te lachen. De memorabele momenten die een vakantie bijzonder maken zal ik maar zeggen.
Maandag 21
We hebben op de terugweg gisteravond nog even wat ontbijt gehaald dus ontbijten daarmee en gaan dan richting de markt die zo bekend is vanwege de verse vis omdat Kanazawa zo dicht bij de zee ligt. Het ziet er allemaal heerlijk vers uit en we genieten van alles wat we zien.
Vanuit de Omicho markt lopen we naar het geisha district Higashi Chaya district. We dwalen wat rond en lopen toevallig een petit Cafe in van een super vriendelijke en correcte vrouw waar we heerlijk zitten en een super lekkere koffie krijgen en een bijzonder gebakje van bean paste. Gemeten.
Daarna dwalen we nog een beetje rond. Eten nog een bijzonder chestnut koekje en lopen dan via het minder bekende geisha district naar Kerouken garden, een van de bekendste en mooiste Japanse tuinen in het land. Is het vreemd dat we een beetje teleurgesteld waren? Veel dingen afgezet en de beekjes waren modder ipv beekjes. Blij dat ik geweest ben maar highlight? Nee.
We lopen vanaf hier naar Kanazawa kasteel wat overigens meer indruk wekt dan de tuinen en gaan dan richting samoerai district waar we eerst nog even iets eten bij Moron (huh?) café. Eten overigens een heerlijke curry prima.
Bij het samoerai district is helaas weinig te zien behalve dan dat je wat protserigere huizen ziet maar wel leuk om doorheen gelopen te zijn.
Lopen dan richting station, Via hotel waar we een melding krijgen dat we onze kamer moeten wisselen vanwege een brand alarm. Kennelijk zou het zo maar kunnen gebeuren dat het alarm af zou gaan. Vinden het een beetje een vreemd verhaal maar doen er niks tegen. Om 3 uur heb je ook gen zin om je kamer te veranderen mocht het inderdaad zo zijn. Eerst maar even naar station om kaartjes voor de treinreis naar Kyoto te kopen voor morgen wat overigens zonder problemen verloopt met de vriendelijke hulp van een steward en het YouTube filmpje wat ik vanochtend bekeken heb.
Dwalen nog wat door de winkels rond om vervolgens naar het hotel terug te keren om de spullen te pakken en dus kamer te wisselen naar twee verdiepingen hoger. Kamer is precies hetzelfde. We douchen, drinken iets en gaan dan nog weer ons geluk beproeven om iets leuks te vinden om te gaan eten. Helaas niet zo’n succes als gisteren maar prima gegeten.
Dinsdag 22
We hebben gisteren nog wat ontbijt gehaald maar gaan op tijd naar het station om geen stress te hebben. Omdat we genoeg tijd hebben, halen we nog wat koffie en lopen dan met koffie en al richting platform. Eenmaal daar eten we ons ontbijt en drinken onze koffie waar we snel daarna snel bij de Tsuragu 13 kunnen instappen richting Tsuragu.
We zitten prima en binnen 47 minuten zijn we in Tsuragu. Eenmaal daar hebben we 12 minuten om over te stappen en dat blijken minuten te zijn waarop je flink moet doorstappen. De hele trein lijkt hier over te stappen en iedereen heeft er een flink loop tempo in.
Ruim op tijd zitten we op onze plek richt Kyoto.
Ook dit traject gaat enorm snel. In 55min. Staan we op een gigantisch groot Kyoto station. We weten welke exit we moeten hebben maar in eerste instantie staat er alleen maar east en west op. Nemen een gok en lijken erst goed te lopen maar maps speelt met ons en wij lijken steeds verder van het hotel vandaan te lopen. Als ik een kaart zie, lijken we toch goed te lopen en binnen no time lopen we richting hotel. Helaas lopen wij daar eerst de verkeerde kant op waardoor we aan de achterkant van het hotel komen maar goed, half blokje dus nog.
Het is 11:30. Inchecken mag pas vanaf 14:00. Ik ga niet eens in discussie. We laten de bagage in de opslag zetten en gaan weer terug richting station. Zoals ik al zei.. dit station is gigantisch groot. We willen wat eten en gaan richting ramen street, op de 10e verdieping. Ik zei toch al dat dit groot was? Komen terecht bij een klein tentje waar we een heerlijke miso ramen met kip eten die wij eerst buiten op de machine hebben uitgekozen en betaald hebben. Echt super lekker aan de bar.
Het is 13:00 en omdat er morgen regen voorspeld wordt gaan we richting Fushimi Inari. De welbekende plek met duizenden Tori. Het is er zoals bij alle bezienswaardigheden in Japan… Druk! Ik had verwacht dat 3/4 van onze mede passagiers richting Nara zouden gaan maar het tegendeel is waar. Ook hier is het weer kermis.
Mede door de drukte kijken we onze ogen uit. Het is een ‘geordende’ chaos. Wij besluiten naar de top te lopen en ja het aantal mensen wordt minder maar geloof niet dat je ooit even alleen bent.
Bij de top besluiten we niet het rondje om de berg te lopen want we denken niet dat dat veel toegevoegde waarde heeft, het misschien al te snel donker wordt om de hele route te lopen en gaan via het pad zonder tori terug. Stuk rustiger.
Het is inmiddels 3:30 en we lopen línea recta richting station terug. Het is nu al een drukte van jewelste maar tegen de tijd dat de trein komt is het helemaal gekkenwerk. Wonder boven wonder kan iedereen mee mede doordat er niemand uit Nara op de trein lijkt te zitten.
Bij terugkomst in Kyoto gaan we eerst naar het hotel om in te checken en gaan we even kijken bij het zwembad. We zijn verbaast dat we als hotel gasten toch 1100 yen moeten betalen om van het zwembad gebruik te mogen maken. Het is wel een lekker zwembad maar met de beperkte openingstijden zal het moeilijk worden er gebruik van te maken. We hebben dit hotel eigenlijk gekozen vanwege het zwembad maar lijkt erop dat we er geen gebruik van kunnen maken. We hebben overigens een prima kamer. Lekker ruim met lekker zitje en uitzicht op de stad.
We gaan even richting super in AEON mall. We zijn moe dus halen wat ons hartje begeert.. Gaan heerlijk douchen bij terugkomst in het hotel en smullen dan van alles wat we hebben meegenomen.
Woensdag 23
We zijn op tijd wakker en ondanks het feit dat we niks moeten, gaan we toch op tijd eruit nadat we ons ontbijt op bed hebben gehad. We zijn net up tijd voor de shuttle naar het station maar die brengt ons naar een perron waar we eigenlijk niet willen zijn dus alsnog een stuk terug moeten lopen.
We pakken de JR trein naar Arashiyama om naar het Bamboo bos te gaan. Zoals alles in Japan is ook dit weer een heel druk bezochte highlight. We lopen weer met verbazing hier doorheen en drinken dan koffie bij the prettiest Cafe van Kyoto maar wel een die een van de minste bakkies serveert.
Daarna lopen we lukraak wat. Komen langs een lelie vijver, helaas uitgebloeid, een tuin die super mooi moet zijn maar waar je entree moet betalen en na de tuin in Kanazawa denken we laat maar en lopen dan door het park richting kade waar we de volgende toeristische attractie tegenkomen: heel vel bootjes op het water.
We hebben het wel gezien en lopen terug naar het station. Bij Emmanchi stappen we uit om daar de bus te pakken maar onze volgende highlight: Kinkakuji Temple of te wel de tempel die in bladgoud bedekt is.
Het loopt echter even wat anders. De bussen die die kant oprijden zijn overvol en we krijgen trek. Geluk bij ongeluk zit er een Indiër bij de bushalte. Daar gaan we dus meteen even wat eten. Smaakt prima.
Omdat de bussen nog steeds overvol langskomen als we gegeten hebben, besluiten we het half uurtje wat ervoor staat maar te gaan lopen en dat is eigenlijk best leuk en een goed besluit.
Bij de tempel is het afrekenen een geoliede machine en de organisatie in het park ook. Je kunt eigenlijk maar een kant oplopen en je loopt gewoon met de stroom mee. Gelukkig is het weer beter dan vooraf voorspeld en kunnen we het daardoor ook makkelijker over ons heen laten komen.
Binnen een ruim kwartier staan we weer buiten en pakken we de bus naar Tanamachi. Omdat de bus er niet helemaal heengaat, moeten we helaas net de bus uit als het knetterhard regent. We wachten even bij het enige busstation waar in heel Kyoto volgens mij niemand staat te wachten en gelukkig duurt het niet lang voordat het weer droger is.
Eenmaal bij Tanamachi shopping area is het veel groter dan ik in gedachte had en ook druk. Je hebt er van alles en we lopen van dit overkapte shopping paradijs zo Nishiki market op. Als je dacht dat je de grootste drukte gehad had dan ervaar je hier weer een nieuwe dimensie daarvan. Er wordt heel veel eten verkocht en er lopen heel veel mensen maar het is wel een gezellige drukte. We vermaken ons wel en kijken onze ogen uit naar alles wat er verkocht wordt.
We besluiten vanuit hier terug te lopen naar het hotel. Niet de beste beslissing maar ach we zien nog wat onderweg maar het is veel verder als we dachten dus als we eenmaal in het hotel terug zijn, kunnen we geen boe of bah meer zeggen.
Snelle douche en een borrel doen wonderen waarna we heerlijk gaan eten bij een teppanyaki tent dicht in de buurt.
Donderdag 24
Na het vele lopen gisteren voel ik dat wel in mijn voeten maar we willen natuurlijk zo veel mogelijk van Kyoto en omgeving zien nu we er zijn. Het plan is om vandaag naar Nara te gaan. Getwijfeld of we hier naartoe zouden gaan omdat ik bang was dat het een soort downtime met herten zou zijn maar vind het ook een gemiste kans als we niet zouden gaan.
We lopen naar het station zodat we niet vergeten hoe we vanavond het snelst terug kunnen. Kopen een kaartje voor de trein en missen op een haar na de trein maar geeft ons even tijd om een heerlijk stokbroodje en croissant te kopen die we vervolgens op het perron oppeuzelen. Missen de trein alsnog bijna omdat we niet in de gaten hadden dat we op het verkeerde perron stonden. Nogal onder de indruk van het echt naar stokbrood smakende stokbroodje denk ik. Grappig. We stappen in een overvolle trein en naarmate de reis vordert blijven er steeds minder over.
Na bijna een uur komen we aan in Nara. Pak bij de toerist information even een kaart en lopen eigenlijk in een keer goed over een heerlijk rustige winkelstraat richting de gouden boeddha. Als we die bezichtigd hebben, leiden de eerste paar herten die wij zien ons naar een park waar er nog veel meer staan. Je kunt rijst koekjes kopen en ze voeren. Ik vind de herten er niet slecht uitzien maar vind het voeren van wilde beesten nooit een goed idee en dat zie je dan ook af en toe.
Meegezogen door de enorme mensenstroom komen wij bij de volgende tempel Todai Ji. We vinden Nara inmiddels echt verschrikkelijk toeristisch en weten eigenlijk niet hoe snel we een detour van de mensen stroom moeten nemen. Uiteindelijk leidt die detour ons naar de laatste tempel die wij bezichtigen en dan via de hoofdstraat waar we denken nog een kop koffie te drinken terug naar Kyoto.
We hebben de sneltrein. Wist niet dat die er was maar doet er 20min minder lang over. Fijn!!
Mart heeft sinds het begin van de vakantie zijn zinnen gezet op een mes uit Japan en is er sinds het begin van de reis op zoek naar. Hij lijkt nu een smid in Kyoto te hebben gevonden dus daar wil hij bij terugkomst gaan kijken en lopen wij daar dus heen. 15min lopen vanaf het station. En wonderwel. Hij zit er. Keuze is niet heel uitgebreid maar de vrouw is weer een lieverd en probeert met haar 3 woorden Engels ons zo veel mogelijk uit te leggen.
Mart is nog niet helemaal overtuigd.
Ondanks het feit dat het 3 uur is, hebben we nog niets gegeten. In de straat zit een ‘snack’ restaurant. Ramen met eigen Udon noodles. Wil eigenlijk niet zo veel eten maar de huisgemaakte noodles nodigen wel uit. We eten er heerlijk ondanks het feit dat dit restaurant niet aan de Japanse normen van ‘schoon’ voldoet.
Na deze enorme bak is Mart er nog niet uit. Ik wil nog even naar Gion, geisha wijk, wat hiernaast ligt. We lopen naar de Yasuka pagode en via de hoofdstraten richting Tsatsumi bridge. Tussen alle kleine straatjes zien we ook nog even een echte geisha maar we laten haar met rust. Ook omdat ze oogt alsof ze hier helemaal geen zin in heeft.
Na Gion proberen we via OV terug te keren naar het hoofdstation. Niet zo makkelijk maar uiteindelijk lopen we bij toeval, na eerst 3x verkeerd gelopen te zijn, tegen een bus aan die richting station gaat. Hij doet er nog vrij lang over en ben blij dat we na de 18km van vandaag dit niet nog eens hoeven te lopen. Omdat het al donker is, krijg ik het kleingeld voor de bus fare niet bij elkaar geteld en betalen we 3x de ritprijs maar het was het waard.
Eigenlijk willen we meteen via supermarkt naar ons hotel maar zitten weer aan een andere zijde van het station waardoor we wederom de weg kwijt zijn. Wat is het toch met dit station?
Uiteindelijk stemt Mart in om eerst richting hotel te lopen omdat we vrij eenvoudig vanuit daar naar de supermarkt kunnen.
‘s Avonds willen we nog uit maar bij elk restaurant staat een rij mensen buiten te wachten. Daar hebben we helemaal geen zin in helemaal gezien het feit we niet echt heel veel trek hebben na de enorme bak udon noodles.
Uiteindelijk lopen we nog een keer naar de supermarkt voor wat sushi. Geen zin meer.
Vrijdag 25
Had al gezien dat de Shinkansen richting Hiroshima bijna elk half uur ging dus alle tijd van de wereld.
Eenmaal op het station, na een korte shuttle van het hotel, blijkt de Nozomi elke 12 min te gaan. Bij de kiosk kopen we een kaartje die over 20min gaat. Geen tijd om iets anders te doen maar genoeg tijd om het juiste perron te vinden op dit mega station. Uiteindelijk hadden we 2 treinen eerder kunnen nemen maar toen we zagen hoe druk die treinen waren, waren we blij met onze keuze. We konden meteen plaats nemen op onze unreserved seat.
Ongelooflijk hoe snel de trein met het vogelbekdier uiterlijk ons veilig bijna 500km in 1.5uur brengt naar Hiroshima.
Dit station voelt veel kleiner en ook al moeten we voor het eerst ook nog met OV naar het hotel verloopt alles soepel en ook in het hotel krijgen we ondanks het feit dat het pas 12 uur is meteen onze kamer. Lekker hoor.
We lopen na het inchecken meteen richting Memorial park en hopen daar een lekker kopje koffie te kunnen scoren. We zien een Italiaan en denken dat dat dus goed moet komen. Helaas valt het tegen maar goed. Lopen daarna verder richting Memorial park en besluiten ondanks het mooie weer eerst het museum in te gaan. Kijken eerst de film en lopen dan het museum door. Het is indrukwekkend. Wat en gitzwarte dag is dat geweest met ongelooflijke gevolgen ook nog jaren later.
Na het hoofdgedeelte waarin voornamelijk het menselijk leed en de gevolgen van de atoombom voorbij kwamen is er nog een expositie over de kernbom en Hiroshima maar dat gaat gepaard met zo veel leeswerk dat we dit even gaan overslaan. Het is inmiddels half drie en we hebben trek. In een soort food court voor okonomiyaki, de lokale specialiteit, bestellen we ze meteen. Smaakt goed. Daarna dwalen we een beetje door de grote winkelstraat en als we het daar gehad hebben, lopen we nog even naar het kasteel. Wel een mooie en omdat we gisteren zo’n mooie zonsondergang hadden, hopen we die nu even bij het kasteel te hebben en wachten dus nog even voordat we richting hotel lopen.
Wij hebben bij het inchecken munten gekregen waarmee we borrelhapjes en een drankje kunnen kopen. Wij halen wat nootjes en gaan dan richting kamer. We zijn alle twee toe aan een douche.
Omdat we rijkelijk laat hebben geluncht, hebben we eigenijk niet zo’n trek maar willen toch even iets eten. Omdat we vanmiddag hadden gezien dat ons hotel een super modern restaurant op de begane grond heeft en ze daar een caesar salad op de kaart hadden staan en dat nu uitgerekend hetgeen is waar we nog trek in hebben, is het besluit snel genomen om daar heen te gaan.
We worden aan de bar geplaatst wat we helemaal prima vinden omdat daar van alles te zien is. De salade is ook lekker maar verrassend genoeg is dit de duurste maaltijd van de vakantie op de kaiseki na.
Zaterdag 26 oktober
Er is veel bewolking voor vandaag voorspeld maar als ik het gordijn opentrek lijkt dat mee te vallen. Hoe dan ook – come rain, come shine – we gaan vandaag naar Miyajima om onder andere de Itsukushima-schrijn te bewonderen. We hopen in de richting van de metro nog iets van ontbijt te vinden maar als dat niet gebeurt dan pakken we toch meteen de metro richting Hiroden waarvandaan de ferry naar Miyajima vertrekt. Ook bij de haven vinden wij niet 1, 2, 3 iets te eten maar besluiten dan maar meteen de ferry op te gaan. Ik dacht dat er 1 of 2 per uur zouden gaan maar eigenlijk is het een op en af van ferry boten. Het is behoorlijk fris vanochtend en op de boot nog net iets meer.
In 15 minuten ben je op Miyajima. Al dwalend door de hoofdstraat op weg naar de Itsukushima-schrijn zien wij een klein cafétje waar ze ontbijt serveren. Meteen doen dan maar. Het is prima maar niet noemenswaardig.
Verder door de winkelstraat naar de shrine. Het is laagwater dus je kunt er redelijk dichtbij komen. Of dat de aanblik zo veel bevordert is de vraag maar het is grappig dat je over de zandbank erheen kunt lopen.
Wij dwalen daar een tijdje rond en besluiten dan de kabelbaan naar de top te nemen en dan lopend naar beneden te gaan. Zo geschiedt. Gelukkig is het niet heel druk bij de ropeway en zitten wij bijna direct in een eitje. In 10 minuten staan wij bij het tussen station en nemen daar een grote gondel naar de observatory. Hier is eigenlijk vrij weinig te zien en lopen vanaf hier naar de top van Mt Misen waar we eerst langs een shrine lopen waar het eeuwige vuur brandt. Eerst maar even een kaarsje voor goede gezondheid branden alvorens verder te lopen.
Het uitzicht bij de top van Mt Misen, de hoogste top van het eiland, valt een beetje tegen en wij zijn er dan ook niet lang voordat wij de route richting Daisho-in naar beneden lopen. Wat ben ik blij dat wij dit niet naar boven gelopen zijn. Mijn hemel ik vind dat de wandeling naar beneden al lang duurt laat staan dat je ‘m naar boven moet lopen.
Daisho is een prachtige tempel en wij nemen dan ook even de tijd om deze te bezoeken. Als we daarna weer richting Itsukushima-schrijn gaan, is het bijna vloed. Dat is toch meer het plaatje dat ik wilde hebben en nemen dus nog even de tijd om hier wat foto’s te maken voordat wij bij een ramen tent wederom rond 15:00 wat eten.
Na het eten lopen wij richting ferry om er maar voor te zorgen dat wij niet een van de latere boten hoeven te nemen als iedereen besluit terug te keren. Ik denk dat wij net op tijd waren. De boot was vol maar we hoefden niet lang te wachten. Wel was het koud op de boot dus vond het niet erg dat wij moesten rennen om net de metro nog te redden.
Wij stappen bij een halte verder als vanochtend uit want we hopen nog even een fles drank op de kop te tikken bij de winkelstraat (tegen beter weten in). Lukt dus ook niet en we besluiten dus eerst naar het hotel te lopen omdat we daar Wifi hebben (Mart z’n tel was leeg).
Er is een supermarkt op 25 minuten lopen en ondanks het feit dat we wel klaar zijn met het lopen vandaag gaan we er toch heen. Vinden wat we hebben willen en lopen met een sneltreinvaart terug.
Na een lekkere douche en borrel gaan we om de hoek ons geluk beproeven om iets te eten. Een typisch Japans restaurant waarbij je via tablet je bestelling plaatst en wij alles in 1 keer op een dienblad geserveerd krijgen. Het is prima.
Zondag 27
In tegensteling tot gisteren is het vandaag wel heel erg bewolkt. We hebben nog een yoghurtje gisteren uit de super meegenomen en eten die rustig in bed op alvorens te gaan douchen en de spullen te pakken. We pakken de bus richting station en gaan eerst even op zoek naar een broodje en een kop koffie alvorens de kaartjes voor de trein te kopen. We weten inmiddels dat er bijna elk kwartier wel eentje gaat dus eerst maar relaxed een croissant, broodje en een bananen cake in mijn geval.
Lopen nog even langs het toilet en kopen dan een kaartje waarna we nog wat andere mensen helpen alvorens naar het spoor te lopen. Onze laatste treinrit gaat richting Osaka waar we in 1,5 uur weer zijn. Twijfelden nog of we bij Himeji uit zouden stappen om het bekende kasteel te bezoeken maar slaan het over omdat het grijs, grauw en mistig is.
Omdat ik best wat indrukwekkende gebouwen vanuit de trein heb gezien, check ik even aan welke kant va het spoor het kasteel evt. te zien is. Dat is dus links. Bij het volgende station wisselen wij dus even plek. En jawel de Mizuho stopt precies zo dat ik hem vanaf het station door het raam kan zien. Check.
Niet heel veel later stoppen wij bij Shin-Osaka. Ons eindpunt. Ik had op google maps gezocht hoe wij vanuit het station naar ons hotel moesten komen en dat leek loop afstand te zijn maar kennelijk is er een Shin Osaka station en een centraal station Osaka. Metro’tje nog dus want dan zijn weer 2 steden die je moet overbruggen.
Heel toevallig lopen wij meteen in deze ondergrondse stad de goede kant op en 15 minuten later lopen wij weer in daglicht. Vanuit hier is het nog 8 minuten voordat wij bij het hotel zijn. Eenmaal bij de receptie vertellen ze ons wederom dat inchecken pas om 15:00 is. Spullen dumpen maar en terug naar station. Daar pakken wij de metro richting het kasteel maar alvorens die te bezoeken gaan wij even op zoek naar iets te eten. Het loopt tegen einde van de lunch en het is moeilijk om iets te vinden wat nog open is. Maar ja, daar is de ramen tent die nog open is. Tentje ziet er niet uit maar het smaakt prima.
Na het eten lopen wij terug naar kasteel en jawel het klaart wat op. Dat maakt het plaatje toch een beetje compleet. Wij dwalen wat rond en na alles gezien te hebben voor ons gevoel gaan wij richting markt. Die is vrij klein en wij lopen er een half uurtje rond maar mondt uit op een complete chaos van Dotonbori. Gekkenwerk maar zo leuk om hier met de beginnende schemering rond te lopen en daarna in het donker omdat dan de billboards pas echt tot leven komen. Het valt me mee dat we niet gillend gek worden van de drukte.
Als we hier gezien hebben wat we willen zien, gaan we richting hotel terug. Je zult het niet geloven maar we verdwalen weer. Zelfs zo erg dat wij bij de toerist information moeten vragen hoe we hier uit komen. Ook dan is het nog niet eenvoudig maar uiteindelijk vinden wij dan toch onze weg. Zijn we dan echt zo dillusional?
Anyway, als wij bij het hotel zijn, meldt de receptie dat wij nog een kwartier gebruik kunnen maken van het gratis cocktail hour (het is inmiddels bijna 7 uur) en de borrelhapjes. Dat laten wij ons natuurlijk geen 2 x zeggen en schuiven meteen aan bij de bar. Daarna zetten wij het laatste drankje van de vakantie even voort op de kamer waarna wij ook de Osaka stijl van de okonomiyaki gaan eten in een van de grote gebouwen naast ons hotel. Het smaakt prima maar mijn voorkeur heeft toch die van Hiroshima. Daar ligt een omelet bovenop en die uit Osaka is meer een Tortilla. Na het eten vinden wij de uitgang vrij snel maar grappig om te zien dat een stel die ook gegeten heeft waar wij aan het eten waren al kennelijk een kwartier naar de uitgang aan het zoeken was en met ons meeliepen om niet nog een kwartier rond te lopen. Ligt dus toch niet aan ons.
We gaan snel naar ons ieniemienie kamertje met dito bedje (net zo eindigen als we begonnen zijn) want we moeten bijtijds op.
Maandag 28
Onze vlucht is om 10:00. Gezien de grootte van alle stations en vliegvelden willen wij er om 7:30 zijn dat betekent de limousine shuttle bus om 6:30. Gelukkig op loopafstand van ons hotel dus om 6 uur bij ons hotel weg om tijd te hebben om een kaartje te kopen. Zo gezegd zo gedaan. Kennelijk rijden er om 6 uur wat vaker bussen waardoor we er eentje eerder hebben als gedacht maar komen toch om 7:30 aan. Helemaal prima.
Inchecken gaat snel door alle automatisering die hier wel vlekkeloos en eenvoudig werkt.
Customs snel, naar gate, niks, terug, koffie, geld wisselen en boarden
Verbazingen:
- Toilet – Het is vaak een halve computer die je moet uitpluizen met zo veel mogelijkheden. Daarnaast zijn alle openbare toiletten SCHOON en hebben ze allemaal toiletpapier
- Geen prullenbakken op straat en toch schoon. Afval neem je mee
- Drukte is er overal maar het is nooit chaotisch
- Verliefd op koekjes en daar staan ze gerust heel lang voor inde rij
- Stations zo groot als een stad – enige plek waar wij meerdere keren zijn verdwaald
- Snelheid van de trein – blijft indrukwekkend. 550km in 1,5 uur is echt fantastisch
- Vriendelijkheid van de Japanners
- Elk hotel is super schoon en heeft op bepaalde vlakken allemaal dezelfde indeling in ieder geval qua flessen shampoo, conditioner en body wash.
- Stiptheid. Kom niet te vroeg maar zeker niet te laat.
- Schone bank biljetten – ben geen een vieze tegengekomen
- Bijna overal automatische betalingen
- In de metro kijk je of op je telefoon of je ligt half in coma