Uruguay blijft een beetje tot de verbeelding spreken. Als wij dan toch nog een keer Chili en Argentinië bezoeken proberen wij het zo te plannen dat wij dit relatief kleine landje in Zuid Amerika ook kunnen bezoeken.
Route
Agenda
| Datum | Dag | Plaats | Hotel | Incl. |
| 4-mrt | vr | bootticket BA – Colonia | ||
| 4-mrt | vr | Colonia del Sacramento | Colonia Art & Suites | |
| 5-mrt | za | Colonia del Sacramento | Colonia Art & Suites | |
| 6-mrt | zo | Huurauto ophalen 09h. Rijden naar San José | ||
| 6-mrt | zo | Piriapolis | Bakari | Ontbijt |
| 7-mrt | ma | Punta del Diablo | Il Tano Suites | Ontbijt |
| 8-mrt | di | Punta del Este | Kala Hotel | Ontbijt |
| 9-mrt | wo | Punta del Este | Kala Hotel | Ontbijt |
| 10-mrt | do | Montevideo | Crystal Tower | Ontbijt |
| 11-mrt | vr | Huurauto inleveren op de luchthaven. Terugvlucht | ||
| 12-mrt | za | Aankomst Amsterdam | Aankomst 11:50 | |
Je voelt eigenlijk helemaal niets van de beweging van de boot maar het gebrek aan nooduitgangen vind ik nijpend. In 50 min zijn wij, over de enorme Rio de la Plata heen in Colonia. Binnen no time hebben wij onze bagage van de band en lopen wij naar ons onderkomen van vanavond: Colonia Art & Suites. Een enorm groot maar vooral aangenaam contrast met BA in alle o
pzichten. Daar hip, modern, minimalistisch en grote stad. Hier in Colonia klein, kneuterig en gezellig. Wij eten even wat in onze posada om vervolgens via het bureau van toerisme naar de ferry terminal te lopen om onze laatste pesos om te wisselen. Daarna lopen wij in een gematigd zonnetje door het oude historische centrum en proberen tevergeefs te pinnen. Bij gebrek aan geld kopen wij van onze laatste centen wat in een supermarkt om dit vervolgens in het tuintje bij onze posada op te eten. Lekker even buiten zitten totdat het begint te regenen en we gedoemd zijn naar onze kamer te gaan. We douchen en trekken wat warmers aan om vervolgens een plek om te eten te zoeken. Helaas wat moeilijker als wij verwacht hadden en uiteindelijk eten wij bij de meest verschrikkelijke plek ever!!! Zelfs de wijn is niet te drinken. Jammer!
5 maart – Colonia del Sacremento
We kunnen pas om 9 uur ontbijten dus wij mogen uitslapen…Verder prima ontbijtje maar wanneer krijgen wij nou gewoon een keer een eitje? Vandaag wederom niet dus. Daarna proberen wij wederom te pinnen. Bij alle banken lukt het niet! Shit. Wij lopen rustig door het oude historische centrum heen, het is iets beter weer dan gisteren, drinken een bakje koffie op een pleintje waar we heerlijk even de wereld aan ons voorbij laten gaan. Daarna lopen wij nog een beetje langs de kust, proberen wij nog een keer te pinnen en kopen, als dat niet lukt, van ons laatste geld een fles water en wat empanadas. Terug naar het hotel waar we de empanadas heerlijk verorberen met het kleine flesje wijn wat wij uit Monte Verde nog hebben meegenomen. Wat komt die nu goed van pas! Heerlijk een beetje genieten van het zonnetje, verhaaltje schrijven en niks. De eigenaar van de posada wil ons graag helpen met het cash probleem maar moet er wel 15% bovenop doen als ik mijn cc wil gebruiken. Ik ga het vanavond nog wel een keer proberen.
Uiteindelijk lukt het pinnen wederom niet en lukt het twee meiden uit Nederland wel. Zij willen ons wel wat geld lenen. Zij hadden iets soortgelijks in Argentinië meegemaakt. Nemen het graag aan maar even later lukt het dan toch bij een andere bank. Belachelijk courtage moet je betalen maar we hebben in ieder geval even wat geld.
Het was even zoeken waar wij wilden eten en toen de restaurants van eerste keuze afvielen bleef er toch nog een over naast de zee waar we uiteindelijk helemaal niet slecht hebben gegeten. Op naar het hotel en waar wij hoopten op wederom een vredige nachtrust werd er dit keer een van gedraai en gewoel.
6 maart
We staan bijtijds op want we willen om 10 uur de auto uiterlijk gaan halen. Ontbijt begint niet veel eerder dan 9 dus bijtijds laat zich raden. Raar genoeg zitten wij allebei vol met beten op onze rug. Waar komt dit vandaan….?? Toch geen bed bugs? Hoe dan ook het jeukt als een tierelier en hopen op het beste nadat ik nogmaals de hele matras heb geïnspecteerd. Ik kan niks vi
nden. Ontbijten en gaan de auto ophalen. Super sympathieke verhuurder. Helemaal trots op zijn rode VW Gol die hij ons meegeeft. Op airco na gaan we terug in de tijd. Geen vergrendeling, geen automatische ramen, laten we zeggen basic maar het rijdt, alhoewel?? Koppeling laat te wensen over en de stoel kunnen wij niet op gewenste afstand zetten. Wij parkeren voor het hotel en gooien onze spullen erin. Met een beetje manoeuvreren lukt het om beide tassen achterin te zetten.
We zetten koers naar Finca Piedra. Blijkt een mooie finca te zijn met zwembad, paardrijden, vissen en wat allemaal nog meer. Als wij er eenmaal zijn, zijn we teleurgesteld. Al het rustieke wat we ervan verwachtten is er niet. Er worden bommetjes gedaan in het zwembad en binnen 20 minuten horen wij 3 verschillende kinderen de longen uit hun lijf gillen. Kopje koffie en weg wezen maar. Wat dan? Weten we nog niet. Richting kust dan maar. We stoppen in Atlantides om daar wat te zoeken maar uiteindelijk hebben we er slechts boodschappen gedaan en wat empanadas gegeten. Toevallig hebben ze er wifi en kijken wij even wat er beschikbaar is. De helft is dicht of ziet er niet uit. Wij rijden door. Het ene is nog erger dan het andere en dan komen wij in Piriapolis.
Ziet er aardig uit en heeft in ieder geval een paar hotels. Uiteindelijk vinden wij na twee andere hotel bekeken te hebben een prima plekje in Bakari hotel boutique. Met uitzicht op zee. Helaas het regent! Maar wij kunnen de deuren redelijk ver openen en zitten zo toch nog redelijk ver buiten. Fijn. Douchen en gaan wat eten in een laid back tent waar ze heerlijk 70sen 80s muziek op hebben staan. Lekker. Prima eten en nog redelijk dicht bij ook.
7 maart – Piriapolis
Doe geen oog dicht vanwege al het gejeuk overal en nergens. Bah! Gelukkig heeft Mart hetzelfde probleem waardoor we even wat ervaringen uitwisselen en uiteindelijk toch nog even in slaap vallen. Het meest troosteloze ontbijt in de wereld heb ik toch wel hier ervaren. Zaal van redelijke omvang helemaal niks gezelligs met een ober die al gapend de gasten aan zit te staren. Verschrikkelijk. We eten wat en vertrekken zo snel mogelijk nadat wij bij de Mac op de hoek nog een kopje koffie hebben gedronken.
Wij besluiten langs Pueblo Garzon, iets wat ik in het boekje in Aerolineas Argentinas heb gezien, te rijden. 
Een mooie wijngaard die uiteindelijk gesloten was maar als het Toscane van Uruguay werd omschreven. Op naar Punta del Diablo. Geweldig! Een oud hippie dorp met alleen maar zandwegen. Uiteindelijk komen wij bij Il Tano suites uit waar we vanochtend geboekt hebben. Leuke suite en dito inrichting en we mogen de fietsen lenen. We gooien de bagage in de kamer en laten de heer des huizes de fietsen nog even in elkaar zetten en besluiten dan met de fietsen het dorp in te rijden. Slecht besluit! Als wij eenmaal bij het centrum aankomen zit Mart z’n fiets compleet vast en beweegt ie niet meer. Dat wordt dus eerst naar het hotel teruglopen en dan met de auto terug. Geen zin om eerst het “dorp” te verkennen en dan met de fietsen terug te lopen. Eenmaal bij het guesthouse gooien wij de fietsen neer en gaan we met de auto terug. Dwalen wat rond in het centrum en willen aan het water in de zon wat drinken maar alles is bezet of niet aan het water dus besluiten naar het eerste de beste supermarktje te rijden om vervolgens bij ons guesthouse wat te drinken. All good totdat de vrouw des huizes terugkomt met drie jengelende kinderen. Onze rust is verstoord en we denken er toch maar aan iets te gaan eten in het centrum. Daar is alles dicht of nog niet open dus toch maa
r weer terug naar ons guesthouse waar de keuken als beste staat omschreven. Gelukkig is de sfeer wat rustiger en omdat ze bekend staan om hun pasta bestellen wij die. Een behoorlijke soep met wat pasta later (niet echt lekker) gaan wij naar ons bed. Helaas wemelt het er van de muggen.
8 maart – Punta del Diablo
Wij doen wederom geen oog dicht. Het ontbijt is pas om 9:30. Als wij om 7 uur wakker zijn besluiten wij lekker even de strandstoelen mee te nemen naar het strand en daar even van de zon te genieten. Al snel doen twee honden dat met ons mee. Ze blijven bij ons staan alsof wij hun baasje zijn en gaan niet meer bij ons weg totdat wij vertrekken en dan staan ze nog naast de auto. Wij douchen en gaan ontbijten en vertrekken vervolgens richting Punta del Este.
Wij douchen en gaan ontbijten en vertrekken vervolgens richting Punta del Este. Het is wederom langer rijden als wij verwachten maar uiteindelijk komen wij op een heerlijk plekje bij hotel Kala uit. Droppen de spullen en gaan vervolgens naar Punta del Este. Hier lopen wij wat rond en gaan vervolgens bij de haven iets eten en lopen daarna nog wat door het centrum. Als wij dat hebben gehad gaan wij terug naar het hotel en gaan daar nog even heerlijk bij het zwembad van het hotel zitten. Besluiten dan ook meteen dat wij nog een avondje willen blijven. Lekker nog even genieten. s´Avonds pakken wij de fietsen van het boetiek hotel richting de hoofdstraat. Wij hebben op tripadvisor een paar restaurants uitgezocht maar als die allemaal al 
voor het seizoen gesloten te zijn of pas veel later open gaan, gaan wij eten wij bij Rex. Een hamburgertent waar veel meer dan alleen hamburgers te krijgen is. Ik eet echte enchiladas. Zo’n zin in guacamole. Heerlijk. Smaakt goed. Daarna in het stikke donker naar huis met een versnelling die steeds doortrapt. Ach ja, uiteindelijk komen wij veilig thuis en slapen wij als wolkjes in dit grote bed.
9 maart – Punta del Este
Als ik de gordijnen open schuif is het helaas geen zonnetje die mij begroet maar hele dikke grijze wolken waar regen uitkomt. Wij besluiten toch op te staan en te gaan ontbijten. Voor het eerst kunnen wij een eitje bestellen. Nooit gedacht dat ik op een vakantie een eitje zou missen. Over het algemeen was het altijd een ei en jam. Hier is dat anders. Lekker gebakken eitje op vers brood. Heerlijk. Daarna pakken wij nogmaals de fietsen en fietsen een beetje door La Barra. Langs allerlei zijweggetjes fietsen wij over het strand waar niemand is vanwege de grijze wolken alhoewel de temperatuur best aangenaam is. Naar Punta del Este willen wij op de pepernoten fiets zonder versnellingen en die drie maten te klein is niet doen. Dat is net iets te ver. Willen ergens nog een bak koffiedrinken maar als dat er niet inzit fietsen wij terug naar het hotel en pakken daar de auto om naar casa pueblo te gaan. Dit beroemde huis van kunstenaar Carlos Páez Vilaró is een trekpleister. Op weg ernaartoe volgen wij de kust weg, drinken nog een bakje koffie en komen dan aan bij het huis. Wij vinden het een apart huis maar zin om erin rond te lopen hebben wij eigenlijk niet. Rijden nog een beetje in de omgeving rond want dat ziet er geweldig uit en rijden da
n terug naar ons hotel. Het ziet ernaar uit dat het net weer een beetje opklaart dus wij willen nog even van het waterige zonnetje genieten. Waterig is het want heel lang houden wij het niet uit. Het is behoorlijk fris. Een paar spelletjes in de kamer later besluiten wij naar het casino te lopen wat vlak om de hoek van ons hotel is. Zoals zo veel restaurants, bars en andere openbare gelegenheden is ook het casino al voor het seizoen gesloten. Helaas. Wij spelen nog een spelletje en gaan dan met de auto naar de hoofdstraat. Het regent inmiddels. Wij gaan eten bij Pura Vida. Het eten is heerlijk. Service minder, de ambiance nog minder maar zoals gezegd het eten is goed. Daarna snel weer in dromenland. Het regent.
10 maart – Montevideo
Als ik de gordijnen opentrek word ik niet echt blij. Het regent, maar dan ook echt! Hoe dan ook wij gaan vandaag naar Montevideo. Ook daar is de weersvoorspelling niet goed maar hier nou te blijven zitten heeft ook geen voordelen. Dus pakken wij de auto in de kletsende regen in en beginnen wij aan onze rit naar de hoofdstad.
Gedurende de bijna twee uur durende rit heeft het alleen maar geregend. Gelukkig hebben wij gister een hotel geboekt met parkeergarage waardoor wij niet in de zeikende regen een parkeerplaats hoeven te zoeken en vervolgens met de koffers nog ergens heen moeten lopen. Prima kamer in een behoorlijk zakelijk hotel maar binnen loopafstand van het centrum. Ja grappig loopafstand. 
Alles met dit weer is geen loopafstand. Toch willen wij niet in hotel blijven dus hup regenjas aan en op naar het oude historische centrum. Wij drinken onderweg nog een bak koffie, duurde net zolang als dat het even droog was en lopen dan het centrum in. Montevideo staat bekend om de meest veilige stad van Zuid-Amerika maar weet niet of het door de regen komt maar voordat wij het centrum bereiken worden wij al achtervolgd. Het is allemaal iets te duidelijk dus wij zijn weer snel van hem af maar zorgt er wel voor dat wij extra op onze hoede zijn. Het oude historische centrum kan ons ook niet echt bekoren. Komt dit door de regen of de tientallen zwervers die dronken over straat kreten lopen te roepen waardoor het niet altijd even gezellig aanvoelt? Wij lopen het mercado del Pueblo over. Ja, leuk maar ook erg toeristisch. Volgens ons is er net een cruiseboot gestopt want de mercado zit vol met toeristen. Hebben wij geen zin in. Eten en empanada waar we alleen maar locals zien. Daarna zijn wij eigenlijk wel klaar met de regen en met de stad want ondertussen hebben wij achtervolger nummer twee alweer gehad. Op de avenida de 18 de Julio hebben wij nog nummer drie waarna wij besluiten terug te gaan naar de kamer. Regen komt onze regenjassen bijna door. Wij zien bijna niks en echt gezellig is het niet. Op de kamer kijken wij oude Amerikaanse series in het Spaans. Ik probeer alvast in te checken maar helaas lukt dat niet. Tegen 8 lopen wij naar een restaurant dat op 7 minuten lopen ligt en aanbevolen wordt. Vanaf het eerste moment worden wij verwend als royalty. Er is geen Malbec in kleine fles dus krijgen wij twee bellen ingeschonken en dat blijft zo maar doorgaan. Heerlijk stukje vlees gegeten. Op de teug weg begint het weer als een gek te regenen. Maar wij lopen door hebben geen zin meer. Slapen als roosjes in bij een Spaanse versie van Mission impossible.
11 maart
Het is wederom erg bewolkt. Wij besluiten dat wij van de stad hebben gezien wat wij wilden zien of niet en doen het rustig aan. Gaan redelijk laat ontbijten en rijden dan om 10:45 richting vliegveld waar we om 11:30 met Punta Car hebben afgesproken voor de laatste inspectie. De rode gol, waar wij toch met een steen een “gaatje” in de voor bumper hebben gereden wordt over het hoofd gezien en wij gaan vrij uit. Inchecken is zo gedaan. Helaas krijgen wij te horen dat het grondpersoneel van Gol geen toegang heeft tot de stoelindeling van KLM waardoor wij nu op een midden en raamstoel zitten. Niet handig. Maar ja daar gaan we niets aan veranderen nu. Gaan door de douane waar de beambte gewoon met haar i-phone muziek zit te luisteren. De vlucht naar Sao Paolo heeft wat vertraging maar wij hebben wat tijd op Guarulhos dus komt goed. Wij besluiten een Caipirinha te drinken en wat te gaan eten want we zijn echt flauw van dat vieze broodje in Gol. Dan proberen wij de stoelen nog gewijzigd te krijgen wat uiteindelijk lukt maar waardoor wij nu achter het schot zitten. Ondanks de flauwe zit plek en de krijsende baby komen wij net voor schema aankomsttijd aan. Ook wel lekker om thuis te zijn.