Wij willen heel graag Noord Argentinië bezoeken. De enige logische manier om ook de mysterieuze Atacama woestijn te bezoeken is deze twee gebieden in deze reis te combineren en zo geschiedde.
Route (rode lijn)
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
| 8 September | Amsterdam | Parijs | 1 uur | Vliegtuig | |
| 9 September | Santiago de Chile | 14 uur | Hotel Principado | Transfer | |
| 10 September | Santiago de Chile | Calama | 4 uur | Hostal Elim | Transfer Calama – SPdA |
| 11 September | San Pedro de Atacama | Hostal Elim | |||
| 12 September | San Pedro de Atacama | Hostal Elim | |||
| 13 September | San Pedro de Atacama | Salta | 10 uur | Hotel La Candela | Naar Argentina |
8 september 2011 – Santiago de Chile
Om 3 uur vertrekken wij richting Schiphol zodat wij nog genoeg tijd hebben om een boekje te kopen alvorens onze vlucht naar Parijs te moeten nemen. Het is druk op schiphol en ondanks het feit dat wij, voor het laatst, niet in de gewone rij hoeven te staan, duurt de controle lang helemaal omdat er bij de handbagage controle een nieuwe zit die er vooral rustig de tijd voor neemt om alles goed te bekijken. Duidelijk de verkeerde rij gekozen. Omdat wij ook nog een borrel willen nemen in de lounge, laatste keer, kopen wij snel een paar boekjes om ons daar te nestelen met een lekkere baco. Laat de vakantie maar beginnen!!
Vlucht naar Parijs vertrekt op tijd en wij landen op tijd in Parijs. Wij hebben alle tijd om van terminal naar terminal te lopen en ons daar weer in de lounge te nestelen. Wij moeten nog zo’n 3 uur wachten voordat de volgende vlucht vertrekt dus wij maken het ons zo comfortabel mogelijk. Toch verlaten wij de lounge tijdig want wij hopen nog wat aan onze seating arrangement te kunnen doen. Dat lukt helaas niet waarna het boarden ook met 40 minuten wordt vertraagd. Wij vertrekken ongeveer een uur na originele vertrektijd maar de vlucht verloopt heel erg voorspoedig. Kan niet zeggen dat dat komt omdat ik zo geweldig zit of dat er nou zo veel leuke films te zien waren maar toch leek dat zo. Laatste uur is sowieso niet erg, het uitzicht is schitterend. Wat zien de Andes er geweldig uit!
Volgens het flight tracking systeem zouden wij op tijd aankomen (7:25) maar toen wij eenmaal aan de gate stonden was het een uur later. Tijdsverschil was +1. Bij de douane stond een lange rij maar in tegenstelling tot bijna elk ander land waar wij tot nu toe voor de douane in de rij hebben gestaan, ging het hier vrij vlot 
en waren wij binnen een uur bij de bagageband. Koffers waren er gelukkig ook snel waardoor wij vrij snel bij de uitgang stonden. Hier zouden wij een transfer hebben die in geen velden of wegen te bekennen was. Wij hebben meerdere malen geprobeerd te bellen met de organisatie die ons zou komen halen en nadat wij ook nog een keer 20 minuten in de wacht hebben gestaan omdat ze iets uit wilden zoeken was wel duidelijk dat deze niet zou komen. Wij hebben een “officiële” taxi richting “hotel” genomen. Gelukkig konden wij de kamer al in maar dat was dan ook ons enige geluk in dit hotel. Nare kamer waar wij snel alleen gedoucht hebben en vervolgens meteen de stad in gegaan zijn. Wij lopen richting Mercado Central waar wij ons meteen de ogen uitkijken naar alle lekkere vis en alle gezellige tentjes binnen het marktgebouw waar je zo te zien heerlijk kon eten. Meteen maar gedaan ook. Was top!!
Op internet had ik een gratis rondleiding door Santiago gevonden die om 14:00 zou beginnen vanaf Plaza de la Moneda. Omdat dat toch wel weer een eindje lopen was vanaf de plek waar wij waren maar toch wel hieraan wilden meedoen hebben wij er een taxi naartoe genomen. Om 14:00 was ook de gids van Spicy Chile er en bleken er meer geïnteresseerden te zijn. Met een groep van Amerikanen, Engelsen en Nederlanders hebben wij in 4 uur de straten en pleinen van Santiago bewandeld. Vond het leuk. Tijdens mijn voorbereidingen ben ik ook op een site tegengekomen dat je niet in Santiago geweest was als je geen Terremoto had gedronken bij La Piojera dus dat wilde ik na de wandeling graag gaan doen. Nederlandse spicy chile genoot wilde wel mee en dus namen wij de taxi daar naartoe. De taxi chauffeur maakte bij het vertrekken al rare zinspelingen dat de bar niet open zou zijn dat ie alleen ’s ochtends open zou zijn en dat wij ergens anders heen moesten gaan. Wilden wij niets van weten maar dat is ons duur komen te staan. Hij heeft ons naar plaats van bestemming gebracht maar wel 3x zoveel voor de rit berekend als dat wij volgens mij zouden moeten betalen. Nou goed. Laat maar.
Wat kun je ertegen doen? De bar konden wij niet meteen vinden maar op de Mercado Central wilde wel iemand met ons meelopen waarbij hij ook meteen uitlegde wat de naam van de bar betekende. Piojera = hoofdluis. Dit gedeelte van de stad was een arme buurt en toen een hoog ambtenaarsbekleder er een keer kwam zei hij wat is dit voor hoofdluizen tent. Naam stuck. Heet nog steeds zo. Het was er overvol en met behulp van de barman baanden wij ons een weg door de menigte. Hij heeft meteen voor ieder van ons een terremoto gehaald (pisco, witte wijn en bol ijs) en ondanks het feit dat je ‘m heel onschuldig wegdrinkt slaat de terremoto je je zeker in de voeten! Erg leuk. Vanuit hier lopen wij richting een binnenplaatsje, die wij tijdens de wandeling bezocht hebben, waar je allemaal restaurantjes hebt. Daar hebben wij in een beetje Amerikaanse tent (beetje jammer, was liever weer op de markt vis gaan eten) gegeten. Daarna naar hotel terug en naar bed. Wel redelijk geslapen.
9 september
Was vroeg wakker en na vele hazenslaapjes eindelijk opgestaan. Wij hadden vanochtend alle tijd. Wij hadden gisteren datgene van Santiago gezien wat wij wilden zien en ons vliegtuig zou pas om 14:00 richting Calama vertrekken. Na een goed ontbijt, dat wij totaal niet verwachtten in dit hotel, en een leuk praatje met de ober over Chili binnen Zuid Amerika en hun relatie met de Argentijnen zijn wij nog even naar het Pablo Neruda huis gelopen. Wilden er in maar bleek dat dat alleen per tour ging en dat was voor ons te laat dus zijn wij naar San Cristobal hill gelopen. Aangezien het weekend was, was hier een drukte van jewelste. Het zonnetje begon lekker te schijnen dus zijn wij tussen de beginnende massa lekker gaan zitten en hebben wij alles gade geslagen. Op tijd zijn wij terug gekeerd naar het hotel omdat er volgens de receptie om 12 uur een transfer voor ons zou komen. Die kwam, na veel te lang wachten, niet en hebben wij dus maar een taxi aangehouden. Wij waren het heel snel over de prijs en met dezelfde speed reed hij naar het vliegveld. Zelfs zo snel dat wij nog tijd hadden om naar zonnebrillen te kijken en wat te eten. Wij verwachtten een Easyjet vlucht dus wilden iets op het vliegveld eten.
De vlucht vertrok op tijd en kennelijk had de piloot haast want ik heb met alle vliegmijlen die ik heb nog nooit iemand zo hard door de bocht zien taxiën als deze meneer. Het was een schitterende vlucht over de Andes waarbij wij zelfs nog een lunch geserveerd kregen. Na +/- 1 uur maakten wij een tussenstop in Copiapo waar ongeveer 85% van de passagiers uit het vliegtuig gingen. De laatste had letterlijk zijn voeten nog niet aan de grond of Speedy Gonsalez vertrok alweer. Met ongeveer 15 man nog aan boord landden wij 10 minuten voor schema aankomst tijd in Calama. Bij het wachten op de bagage zagen wij niemand in de aankomsthal voor onze onze transfer maar vol goede moed verlieten wij als eerste de bagage hal. Het vliegveld van Calama is niet erg groot dus binnen no time hadden wij in de gaten dat er echt niemand voor ons was. Na herhaaldelijk bellen met de reisorganisatie, waarvan het nummer niet correct was maar waarvan een persoon van het grondpersoneel het gelukkig uit haar hoofd kende, bleek dat hij zonder ons vertrokken was (???). Wij moesten maar een taxi nemen. Prima. Helaas had de taxi chauffeur niet echt veel haast. Omdat ik wist dat de transfer ongeveer 1.5 uur in beslag zou nemen heb ik hem toch vriendelijk gevraagd of hij ipv 60 iets harder wilde rijden. Si señora, su seguridad primera. Si entiendo, toch wil ik sneller in San Pedro de Atacama zijn en rijd hij vervolgens 100. Mooi! Om 19:00 komen wij bij het excursie bureau aan in San Pedro. Eigenaar betaalt en wij worden naar ons hostel gebracht. Wij krijgen een kamer met 5 (!!!) bedden maar het is schoon en zo te zien redelijk stof vrij dus prima. Wij lopen terug naar het excursie bureau om het programma van de komende dagen door te nemen en veranderen er iets aan. Daarna verkennen wij het “dorp”waarbij wij Erik, onze terremoto metgezel, meteen tegen het lijf lopen. Wij willen een biertje en daarna ergens anders wat eten. Blijkt dat ze in San Pedro geen alcohol mogen schenken zonder dat je er iets bij eet. Eigenlijk willen wij hier niet eten dus lopen wij nog even verder totdat wij een lekker plekje vinden met een heerlijk open vuur midden in de tent. Ik bestel lomo al pobre (stuk vlees met wel twee gebakken eieren erop en een berg friet daar zouden ze in België jaloers op zijn). Er is niets pobre aan en krijg het met de beste wil in de wereld niet op. Zonde! Daarna lekker terug gelopen naar hostel, warme douche genomen en lekker naar bed. Morgen bijtijds op voor de excursie naar de Lagunas Altiplanos.
11 september – San Pedro de Atacama
Worden om 7:15 opgehaald door Cosmo Andino voor onze tocht door het Andes hoogland. Na alle mede passagiers op deze excursie te hebben opgehaald rijden wij in +/- 1 uur naar de Salar de Atacama. Voordat w
ij daar aankomen zien wij de zon opkomen en voelen wij de eerste warme zonnestralen bij deze toch wel lage temperatuur. Als wij bijna bij de salar zijn waarschuwt de gids ons dat het tegenwoordig redelijk uniek is als er flamingos in de Lagunas bij de Salar zijn. Kennelijk hebben wij geluk want er zijn behoorlijk wat flamingos waarvan ik niet begrijp dat ze met hun iele pootjes in dit koude water zouden willen staan. Voor ons alleen maar beter! Wij lopen +/- 1 uur bij de Salar rond waarna wij in een waterig zonnetje ons ontbijt krijgen. Er ontbreekt niets maar die broodjes zijn wel erg droog en wij begrijpen nu maar al te goed waarom Gouda’s Glorie een rechtszaak aanspant tegen de geproduceerde kaas hier. Gelukkig is er wat guacamole om het geheel wat makkelijker door te slikken. Als iedereen gegeten en gedronken heeft een, een poging naar het toilet gewaagd heeft, rijden wij door naar Aguas Calientes. Dit is duidelijk zo’n plek waarom Cosmo zich profileert als een van de betere excursie bureaus; 
de anderen gaan hier niet heen. Wat is dit mooi!!! En ook al zegt de gids dat er hier geen flamingos leven, zie ik ze toch en hij daarna ook. Vanuit hier rijden wij naar Laguna Miscanti. Nog zo’n plekje waar je absoluut geweest moet zijn. Door de gevallen sneeuw afgelopen winter denk ik dat het nog mooier is als anders maar ja wie ben ik om dat te zeggen? Vanuit hier rijden wij naar onze lunch plek die niet zo veel ooooh’s en aaaah’s oplevert als de voorgaande drie stops, het lunch buffet maakt echter alles goed. Wederom staat alles er en wij komen zeker niets te kort. De volgende stops zijn een kerkje en het dorpje Toconao waar wij een half uur blijven. Wij zijn met 14 man in de bus en niemand begrijpt de stop in Toconao. Ik geloof dat de enige die er blij mee was een Brit was die meteen een paar handschoenen heeft gekocht. Die had zich een beetje in de temperatuur vergist en liep om 7 uur al met een korte broek bij 5 graden. Diezelfde fout wil hij morgen niet weer maken. Om 5 uur zijn wij in San Pedro terug. Wij gaan even douchen en gaan daarna toch iets eten bij de tent waar wij gisteren niet wilden blijven. Maken het niet te laat want de excursie van morgen begint vroeg!
12 september
Wij moeten vroeg op want wij worden al om 5 uur opgehaald. Uiteindelijk is de bus er om 5:10 en zijn wij een van de eerste die instappen. De volgende mede toeristen zijn minder snel opgehaald aangezien hun hek nog op slot zit en er niemand is die het kan openen. Helaas duurt dit oponthoud bijna 20 minuten. Als ze eindelijk zin bevrijd, kunnen wij koers zetten naar onze bestemming van vanochtend: de Tatio Geisers. Het is buiten donker dus proberen de meesten nog wat slaap in te halen. Dat lukt mij helaas niet dus ik zit een beetje in het duister te turen en ondanks het feit dat je weinig ziet is het eigenlijk ook wel mooi.
Rond 6:15 komen wij aan bij ons doel waar het inmiddels schemert en waar het volgens de thermometer -8 is maar de gevoelstemperatuur toch iets anders is. Na een korte plasstop rijden wij naar ons ontbijtplekje bij de kleinere fumeroles. Wij gaan meteen de bus uit en helpen even met het ontbijt klaarzetten maar na het broodje gaan wij toch nog even in de bus opwarmen. Na het ontbijt en de korte opwarm minuten lopen wij nog even langs de kleine fumeroles. Alle tours zijn nu bij het “main” gebied. Daar gaan wij heen als de zon opkomt terwijl zij dan hierheen komen. Dat doet Cosmo Andino goed! Wij krijgen bij het main gebied 40 minuten om rond te lopen terwijl de zon opkomt. Al snel blijkt dat dit voor ons veel te kort is. 
Helaas moeten we toch verder. We gaan terug naar de toiletten waar wij ook moeten betalen en waarvandaan wij koers zetten naar onze zwemplek. Andere tours komen hier niet, die zwemmen bij onze ontbijtplek. Ik mag dan ook deze bijzondere plek hier niet met naam vermelden en dat ga ik ook niet doen. Lekker je tour bij Cosmo Andino boeken. Ze zijn wel wat duurder maar dat betaalt zich echt terug. Bij de zwemplek lopen wij heerlijk in de omgeving rond. Zien talloze vizcayas en Andes eenden. Schitterend.
Hiervandaan rijden wij langs schitterend landschap naar Cactus Island. Hier maken wij een wandeling naar een waterval. Een Waterval….in de woestijn!!! Maar het is heerlijk verfrissend want inmiddels is het echt mooi weer geworden. Helaas heb ik ontzettende last van hoofdpijn. Komt waarschijnlijk door de hoogte. De gids, een genaturaliseerde Canadees, knipt en plukt wat kruiden voor me en vertelt me dat ik die later als thee moet drinken. Wij zijn om 13:30 terug in San Pedro waar wij sjokkend een leuk plekje opzoeken om iets te eten. Wij eten heerlijke empanadas in een heerlijk relaxed tentje waar ik ook mijn coca (ook van de gids gekregen) thee met vers geplukte kruiden drink. Het werkt als een wondermiddel en voel me daarna een stuk beter. Om 15:30 worden wij weer bij Cosmo verwacht voor de Valle de la Luna tour.
Wij zijn redelijk geradbraakt maar dit willen wij natuurlijk niet missen. Omdat iedereen heel erg op tijd is mak
en wij een detour naar het Aussichtsturm. Schitterend!! Vanuit hier rijden wij naar de Valle de la Muerte waar wij een wandeling maken en waar wij vervolgens een onwijze duin kunnen afrennen. Heerlijk gevoel, helemaal zonder schoenen. Hierna betalen wij entree naar Valle de la Luna en lopen wij eerst nog door een zoutgedeelte alvorens naar de plek van de zonsondergang te gaan. Eenmaal hier aangekomen is het nog een behoorlijk klim naar het uitzichtspunt van de zonondergang die wij in betrekkelijk korte tijd moeten afleggen aangezien het al redelijk laat is. Zonsopgang is mooi maar niet spectaculair. Om 20:15 zijn wij weer terug in San Pedro, halen onze bustickets voor morgenochtend op en gaan eten in een leuk tentje, nemen afscheid van Erik die naar Bolivia verder reist en vallen dan als een blok in slaap.
13 september 
Wij mogen vandaag uitslapen! Na een zeer karig ontbijt worden wij om 9:00 opgehaald door een taxi die ons naar ons “busstation” brengt. Busstation tussen “” omdat er niets is wat ons het idee geeft dat hier een bus gaat stoppen. Het is dat er een minibusje staat met koffers maar verder??? Wij laden de koffers uit en dan zien wij dat reisgenoten van vorige excursies ook aan komen lopen terwijl op dat moment net een hond onze bagage wil besproeien. Gelukkig houden wij dat net op tijd tegen.
Deze reis wordt vervolgd in Noord Argentinië.