Dit is het vervolg van onze reis door het Merengebied van Chili.
Route
Agenda
| Datum | Dag | Plaats | Hotel | Incl. |
| 24-feb | wo | Busreis Puerto Montt – Bariloche | ||
| 24-feb | wo | Bariloche | Panamericano | Ontbijt |
| 25-feb | do | Bariloche | Panamericano | Ontbijt |
| 26-feb | vr | Vlucht Bariloche-El Calafate | Aerolinas Argeninas | Vertrek 9:40, Aankomst 11:40 |
| 26-feb | vr | El Calafate | Santa Monica Aparts | Ontbijt |
| 27-feb | za | El Calafate | Santa Monica Aparts | Ontbijt |
| 28-feb | zo | Busreis El Calafate – El Chalten | ||
| 28-feb | zo | El Chalten | Hotel Poincenod | Ontbijt |
| 29-feb | ma | El Chalten | Hotel Poincenod | Ontbijt |
| 1-mrt | di | Busreis El Chalten – El Calafate | ||
| 1-mrt | di | El Calafate | Hosteria Kalken | Ontbijt |
| 2-mrt | wo | Vlucht El Calafte – Buenos Aires | Lan Argentina | 10:00 vertrek 19:55 aankomst |
| 2-mrt | wo | Buenos Aires | Broadway Hotel | Ontbijt |
| 3-mrt | do | Buenos Aires |
24 februari 2016 – Puerto Montt
Hier pikken wij nog een paar mensen op waarna we een bus bingo spelen voor een fles wijn. Grappig. Nooit meegemaakt. Ik moest er nog een voor bingo maar iemand was
me dus net voor. Dan rijden wij door Puyehue en dan zijn wij al snel bij de Chileense kant van de grens met Argentinië. Het gaat niet heel erg vlot maar de buschauffeurs houden alles onder controle waardoor er toch enigszins wat tempo in zit. Wij wisselen hier ook maar onze laatste Chileense Pesos, hebben wij zo meteen niets meer aan.
Na zo’n 20 minuten mooie rit door het NP komen wij aan bij de Argentijnse grens. Waar in Chile alles redelijk modern verliep is het aan de Argentijnse kant toch wat meer behelpen. Knappe dames zitten er echter wel. We moeten lang wachten omdat de hele bus geïnspecteerd moet worden. Helaas moeten wij op een tochtig plekje wachten waardoor het gevoel heerst dat we er wel heel lang moeten wachten. Waar je in Chile door dorpjes en leuke afwisseling heen rijdt, vallen de ogen aan de Argentijnse kant snel dicht. Niks te zien. Gelukkig heb ik mijn ogen bij Villa de la Angostura wel open. Wat een liefelijk dorp. Kan me goed voorstellen dat de koninklijke familie hier graag op vakantie komt. En dan komt toch enigszins de afwisseling bij het Lago Nahuel Huapi waar Bariloche aan ligt. Mooie omgeving! Eenmaal in Bariloche hebben wij snel een taxi te pakken (dankzij de gewisselde pesos) om ons naar ons Hotel Panamericano te brengen. De lobby is groots de kamer daarentegen is echt klein maar we hebben wel uitzicht op het meer. Toen wij incheckten vroeg ik de receptionist nog of wij een kamer met uitzicht konden krijgen toen zei hij ja, voor 40$ per avond extra. Wat is dit dan? Wat dat betreft prima maar wel vreemd hoe deze kamer is ingedeeld. Wij gaan eerst maar Bariloche in. Het is weliswaar 5 uur (wij zijn vanochtend om 8 uur met de bus vertrokken) maar willen even de bus benen eraf lopen. Wij lopen een beetje rond en proberen het onmogelijke te doen: Pinnen. Wat is dat met Argentinië en pinnen. Toeristen zouden hiervoor gewaarschuwd moeten worden. Pinautomaten zijn vaak gewoon leeg, geven niet het geld waar je om vraagt omdat de wisselkoers gewijzigd is of weet ik veel wat voor andere reden ze hebben. Hoe dan ook vandaag lukt het niet. Gelukkig hebben wij nog wat over. We lopen wat verder en merken snel dat alle vooroordelen van Bariloche wel waar zijn maar niet zo overdreven als je denkt. De huizenbouw hebben ze rond het centrale plein Zwitsers gemaakt, er is veel chocolade en ja je kunt er met een Sint Bernhard op de foto. Voor de rest vind ik het meevallen met die gelijkenis. Wij laten het nu ook allemaal een beetje aan ons voorbij gaan want ik heb sinds gisterochtend weinig op en dus besluiten wij ook vanwege de drukte naar een supermarkt te lopen nadat wij bij de tourist info de weg hebben gevraagd. Als de keuze er tegenvalt lopen wij naar de rand van het dorp om naar de carrefour te gaan hopende op meer aanbod. Helaas. Dit is niet de carrefour zoals wij hem kennen. Keuze is niet meer dan wat wij in de vorige supermarkt hadden. Wij nemen wat cola, water en wat knabbels mee die wij gretig met het uitzicht op ons meer op de kamer verorberen. Vanwege de wind is het redelijk afgekoeld. Na de knabbel, een niet geslaagde douche (wat nou 5 sterren? er komt amper water uit de kraan) gaan we naar de buren voor een maaltijd. Laat die steak maar komen. Restaurant van eerste keuze zit al vol dus maar aan de andere kant van het hotel naar een moderne tent. Open keuken met bbq stijl. Helemaal goed. Eten onze eerste heerlijke steak en drinken onze eerste Malbec. Heerlijk! Dat merk je aan de prijzen ook. Argentinië is niet goedkoop! Maar we hebben lekker gegeten dus verder. We gaan naar bed.
25 februari – Bariloche
’s Avonds begin ik me niet lekker te voelen en ’s ochtends is dat eigenlijk alleen maar erger geworden. Kort gezegd het komt er aan alle kanten uit en ik wil alleen maar slapen. Wil me niet laten kennen dus ga mee naar het ontbijt. De blik op eten maakt me al misselijk en ik eet niks. Besluit dat ik even een uurtje naar bed wil en hoop dat het dan wel weer beter gaat. Na een uur voel ik me eigenlijk nog niet beter maar wil toch mee naar buiten. Dat is geen succes. In de 100 meter dat wij gelopen hebben ben ik 3 hotels binnen gegaan en besluit maar weer terug te gaan. Ik ga naar bed en laat Mart in zijn eentje de stad verkennen. Ik slaap en ren naar het toilet. Als Mart terug is kan ik nog net mijn ogen opendoen en slaap dan weer. Hij gaat even zwemmen in het zwembad van het hotel Ik slaap. Hij gaat eten, ik slaap. Spannende dag. Het is niet anders.
26 Februari – El Calafate
Om 8 uur heb ik een taxi geregeld voor onze vlucht naar El Calafate. Op tijd zijn wij op het vliegveld. Het gaat niet top. Ben zo slap als een vaatdoek maar ik ga die vlucht wel redden. Het prachtige uitzicht heeft zeker geholpen.
Om 11:25 landen wij in El Calafate. Mart wil de bus nemen maar dat zie ik niet zitten. Wij pakken de taxi en staan binnen 25 minuten bij Santa Monica Aparts. Zoals verwacht kunnen wij er pas om 14:00 in. Wij kunnen de bagage laten staan. Het weer is goed dus lopen even naar de hoofdstraat en gaan heerlijk op één van de terrasjes zitten. Daarna lopen wij nog een beetje rond, boeken de excursie naar de Perito Moreno en de transfers naar El Chalten, gaan dan terug naar het hotel. Santa Monica Aparts zijn eigenlijk kleine cabanas. Prima kamertje en omdat wij een keukentje hebben gaan we even terug naar de supermarkt. Ik vind dit als ik fit ben al een karwei laat staan nu. Wij lopen ook nog even naar de farmacia. Even kijken of ze een paardenmiddel hebben dat mij er snel bovenop helpt. Gelukkig. Kost wat maar dan heb je ook wat. Meteen allemaal ingenomen en hopelijk snel beter. De rest van de avond blijven we een beetje bij de cabanas. Brengt wat rust. Eet rustig wat en gaan op tijd naar bed. Met een fikse regenbui vallen wij in slaap. Hopelijk is die morgen weer vertrokken.
27 februari
Wij worden vanochtend rond 7:45 opgehaald voor the moment we’ve been waiting a long time for: Perito Moreno Gletsjer. Wij laten het ontbijt om 7 uur brengen dus moeten net voor die tijd op. Ik verwachtte na alle lovende recensies dat deze minstens zo rijkelijk zou zijn als die in Pucon maar niets is minder waar. Wat brood, jam en een croissant. Bijna teleurstellend. Gelukkig heb ik gisteren nog een banaan meegenomen uit de supermarkt. Hoe dan ook om 7:52 worden wij opgehaald en veel te lang, naar onze zin, rijden wij nog door het centrum alvorens naar de Perito Moreno door te gaan. Na ongeveer 90 Minuten rijden wij het NP Los Glaciares binnen. Hier moeten wij nog 250ARS voldoen. Leuk dat ze dat ook even melden bij het boekingskantoor en hebben wij genoeg geld mee want niks kan met CC betaald worden. Ook de boottrip niet die wij ook wilden doen. Met het heerlijke Argentijnse pin systeem had dit dus toch nog een probleem kunnen zijn. Net genoeg geld bij ons. Wij stoppen nog even bij een Mirador en gaan dan naar de bootexcursie. Die mee wil gaat mee. Die niet die moet een uur in de bus wachten. Wij wilden sowieso mee dus lekker belangrijk.
Boottocht is zeker de moeite waard. Een uur varen wij langs de gletsjer met de hoop op een Calvin( afstorten vaan een ijsblok) wat helaas niet gebeurt. Terug aan wal gaan wij verder naar de paserelas oftewel looproute met balkons. Wij krijgen nog even een uitleg over de routes die wij kunnen lopen alsof wij kleine kinderen zijn en waar wij weer terug moeten komen en hoe laat en waarom we er een kwartier eerder moeten zijn als eerder gezegd omdat iemand zijn vlucht moet halen ed… jemig kunnen wij gaan? 
De wandeling is erg Amerikaans opgezet. Laat ik het zo zeggen iedereen kan het lopen zonder fit te zijn. Maar wel prachtig zodat iedereen er ook van kan genieten. Wij zien meerdere Calvins en nog meer gegrom van andere die wij helaas niet kunnen zien. Deze gletsjer is echt gigantisch en groeit 2 meter per dag. Het is een muur van ijs en omdat hij nu tegen het schiereiland Magellanes aandrukt is het waterniveau al 9 meter gestegen. Als het goed is zal volgend jaar er dus een hele klomp afbreken zodat de rivieren niet nog verder stijgen. Om 13:45 worden wij weer bij de bus verwacht en zoals verwacht zijn er natuurlijk mensen die te laat komen. Ook de reden waarom we er een kwartier eerder moesten zijn denk ik. Na een bus wissel halverwege zijn wij rond 15:30 terug in El Calafate waar wij even wat spullen in onze kamer dumpen en dan de stad inlopen en daarna de supermarkt ingaan waar alles zo vreselijk traag gaat….Wij zitten bij ons hotelletje op een bankje met onze zelfgemaakte guacamole en drankjes en genieten van de avondzon. Dan gaan wij in een van de luxere tenten avondeten. Ik doe het nog wat voorzichtig aan maar heb wel trek. Eten lekker waarna we rustig teruglopen en als een blok in slaap vallen ondanks de herrie van buiten.
28 februari – El Chalten
We moeten om 7:45 op het busstation staan dus laten het ontbijt om 6:45 brengen. Als wij die op hebben lopen wij in 15 minuten naar het busstation. Zijn er aan de vroege kan maar dat maakt niet uit. Liever te vroeg dan te laat. Op tijd is de bus er en wij kunnen meteen aan boord.
De busreis naar El Chalten duurt 4 uur met, naar mijn mening een onnodige tussenstop in Las Leonas. Maar goed. Voornamelijk het laatste uur van de rit is geweldig als de Fitz Roy opdoemt. Na een verplichtte stop bij het informatiecentrum over de mogelijk treks, worden wij naar de busterminal gereden. Vanaf hier ongeveer 20 minuten lopen naar ons hotel Pff…die viel tegen.
Eenmaal koffers op de kamer gaan wij naast het hotel zitten om iets te eten om daarna de Sendero naar El Chotillo de Salta te lopen. Een niet al te spannende wandeling maar met een mooie waterval aan het einde. Heerlijk genieten daar uit de wind!
Terug in het dorp gaan wij bij de Duitse Cerveceria in de tuin zitten en drinken zelf gebrouwen bier. Als het wat fris begint te worden lopen wij de mini kiosco nog even in en gaan dan nog even op de kamer luieren, douchen en bekijken welk wandelpad we morgen zullen nemen. Wij eten bij een weinig zeggend tentje en eigenlijk was het ook niet zo lekker maar het vulde de magen en de gastheer was erg vriendelijk. Het waaide flink op de weg terug naar ons hotel maar het was hartstikke helder dus dat belooft een goede wandel dag voor morgen.
29 februari
Wij worden op tijd wakker. Kan ook bijna niet anders. Het is zo warm in de kamer. Er kan geen raam open. Gaan douchen en gaan ontbijten en besluiten niet later dan 9 uur aan de Senda a los tres lagos te beginnen. Wij weten nog niet of wij hem helemaal willen aflopen. Het hangt allemaal een beetje af van hoe het loopt. Dee eerste vier km zijn een behoorlijke klim waar je “maar” 350m stijgt maar het is nogal wat. Wij besluiten langs Laguna Capri te lopen op de heenweg dan nemen op de terugweg de mirador van de Fitz Roy wel. We zien hem al de hele tijd dus zal me verbazen als je daar een beter uitzicht hebt. Laguna Capri is uiteraard mooi en wij hebben een perfecte dag want de uitzichten zijn schitterend met dit stralende frisse weer. Iets verder lopen wij langs een schitterend watervalletje met een super uitzicht op de Fitz Roy. Wat een schitterend plekje. Dan komen wij bij de splitsing met Poincenot, een campground. Wij lopen toch nog maar een stuk verder en komen dan bij de keuze om de laatste km naar de laguna de los tres te lopen. 1 km lang, 750m klimmen. Als ik het een wandelaar vraag die net beneden komt wil de Amerikaanse wel kwijt dat ze tears in her eyes had. Lopen dus maar. Het is echt afzien. Het is geen grapje. Helemaal als je denkt dat je er bent en dat er dan nog een laatste grind pukkel achteraankomt. Ik ben echt kapot als ik boven aan kom. Plof neer op een steen en bewonder het uitzicht. Als een paar andere klimmers opstaan waar wat meer beschutting tegen de wind is zeg ik tegen Martin dat we daar gaan zitten. Wij erheen. Zien de gids nog moeilijk doen bij ons oude zitplaats waarna Mart opeens vraagt, waar is mijn jackje? Helaas momento van disfrutación weg. Nu wel duidelijk wat die gids daar aan het doen was…Shit. Zitten nog 5 minuten maar eigenlijk is het moment voorbij. Wij gaan weer naar beneden. Praten nog even met twee Nl-ers die een 6 maanden reis aan het maken zijn door Zuid-Amerika en in een auto “leven” gedurende hun reis. Avontuurlijk maar volgens mij hoogst oncomfortabel. Wij lopen naar beneden. Na zo’n 10 minuten kun je de steile berg afkijken en ziet Martin opeens de gids die naast ons heeft gezeten. Geef aan dat hij maar moet gaan lopen mar wel voorzichtig moet zijn. Het pad waar we de heenweg een uur over hebben gedaan is er niet vlakker op geworden.
Binnen 35 min staan wij allebei bij het kruispunt. Ik kwam de gids ook nog tegen dus weet zeker dat Mart hem ook gezien heeft. Of hij zijn jackie heeft gekregen? Ja, dus. Die pippo was hem net aan het passen toen Mart aan kwam lopen. Sukkel. Nou dat ook weer opgelost. Wij verder met de 9 km die nog resteren naar het dorp. Uiteindelijk staan wij om 17:00 weer beneden. Wij zijn redelijk kapot! Slepen ons naar de biergarten die helaas helemaal vol is en besluiten aan de overkant wat te gaan drinken. Als wij weer een beetje op krachten zijn gaan we terug naar het hotel. Douchen en drinken wat en gaan dan naar de tent naast ons hotel waar wij de eerste middag een pizza hebben gegeten. Onze eerste Elementos is een feit! Eindelijk!
1 Maart
Om 13:00 gaat onze bus dus wij hebben vanochtend nog de tijd om een wandeling te maken. Een beetje rondhangen in het hotel is ook zo wat. Helaas is het weer wat minder dan gisteren. Het is bewolkt en af en toe komt er een spat regen naar beneden. Wij gaan toch maar, ondanks de wat stramme spieren, de wandeling naar de Mirador del Torre doen. Om 8 uur vertrekken wij en wij lijken lange tijd de enigen te zijn op het pad totdat, wie zien wij daar…het zal toch niet. Bij alle wandelaars in dit gebied komen wij weer de gids van gisteren tegen. Hij zegt niks. Wij ook niet.
Na een uur lopen komen wij uit bij de mirador. Wij zien de Torre wel maar het is met zo veel bewolking wel een ander zicht dan gisteren. Op de terugweg bedenk ik ook dat zowel de Torre en de Fitz Roy volgens mij op 1 dag te doen zijn.
De route naar El Torre is veel minder eisend dan die van de los Tres. Als je daar begint en dan via Madre de Hija naar Laguna de los tres loopt en dan terug via Hosteria Pilar dan heb je het allermooiste van alle werelden. Maar goed. Daar heb ik niks meer aan. Om 11 uur zijn wij terug in het dorp. Gaan daar een kop koffie drinken en proberen dan nog een hotel voor vanavond in El Calafate te boeken wat helaas mislukt vanwege de slechte internet verbinding. Gisteren zagen wij dat naast ons hotel de bussen van El Chalten travel steeds staan te wachten. Vragen bij het hostel of het ook mogelijk is om hier de busreis al te beginnen in plaats van bij het busstation wat zo’n 20 minuten zeulen met de bagage scheelt. Dat was geen probleem zouden wij alleen wel zo rond 12:15 bij de bus moeten zijn. Liever dat dan naar het busstation met de bagage.
Om 12:20 rijdt de bus, met ons aan boord weg. Wij pikken nog een paar passagiers op bij de terminal en gaan dan richting El Calafate. De terugreis gaat redelijk snel door de ervaringen die uitgewisseld worden met onze buren in de bus. Na een korte stop in Las Leonas, door de buurman weten wij nu ook dat dat de schuilplek van Butch Cassidy and Sundance was, oh…, rijden wij langs het vliegveld naar El Calafate. Het weer is prachtig in El Calafate. Wij lopen langs de pinautomaat naar een hosteria die ik op de excursie naar de gletsjers had gezien. Ze hebben beschikbaarheid en de prijs is ok. Hij wil niks met de prijs doen maar kan ons wel een ruimere kamer aanbieden. Deze bevalt beter dus om te voorkomen dat wij verder moeten zoeken met de bagage erbij besluiten wij maar te blijven. Blijven betekent in dit geval, een lange check in, de koffers dumpen en de stad in. Wij hebben daar eigenlijk niks meer te zoeken maar gaan na een paar winkeltjes lekker op een terrasje zitten en bestellen een biertje en een paar empanadas. Lekker uit de wind in het zonnetje. Lekker. Kopen nog even wat lekkers voor op de kamer in de supermarkt en gaan dan even douchen en de koffers klaar maken voor de vlucht van morgen. Wij eten heerlijk in Cassimire Baguire waar een Duitser de tijd van zijn leven heeft. Heerlijk om zo iemand te zien genieten van het leven. Wij zijn meteen dikke vrienden en hij nodigt ons uit voor een drankje die wij aan ons voorbij laten gaan. Wij gaan terug naar het hotel en gaan lekker slapen.
2 maart – Ushuaia
Wekker gaat op tijd. Wij hebben de tijd voor ontbijt alvorens de taxi ons komt halen voor de rit naar het vliegveld. Wij zijn er zo. Bij het inchecken wordt ons nog gevraagd of wij niet meteen willen doorvliegen naar Buenos Aires maar we hebben juist 
deze vlucht gekozen zodat wij ook Ushuaia meteen even kond verkennen. Inchecken gaat snel en wij zijn zo aan boord. Na een uurtje vliegen met wederom prachtige uitzichten stappen wij uit in Ushuaia.
Onze eindebestemming is Buenos Aires maar wij hebben hier tot 16:35 om Ushuaia te verkennen. Wij pakken een taxi naar het maritiem museum omdat wij denken dat dat het meest centraal ligt. Niet helemaal maar close enough. Wij maken een foto bij fin del mundo, laten ons paspoort stempelen, lopen door de winkelstraat, gaan wat eten en lopen dan via het water waar menig zeil en cruise boot vertrekt naar Antarctica terug naar het vliegveld. Het weer is super in Ushuaia, iets wat niet al te vaak voorkomt dus is het zonde om niet nog even van de buitenlucht te genieten met een wandelingetje. Wandelingetje is iets langer als verwacht maar als wij dan weer op het vliegveld zijn dan is de weg door de controle en het instappen eigenlijk ook allemaal weer zo gebeurd.
De vlucht van Ushuaia naar Buenos Aires duurt volgens de planning 3 en een half uur. Gelukkig komen wij 25 minuten voor schema aankomsttijd in Buenos Aires aan. Als wij eerst langs de wc lopen ziet Mart opeens in zijn ooghoek onze tassen al liggen. Hoe kan dat? Toch met het eerste vliegtuig mee door gevlogen naar BA is de enige logische verklaring. Scheelt weer wachten. Wij proberen buiten in de aankomsthal nog wel even te pinnen maar helaas lukt dat bij 3 pinautomaten niet. Hopelijk nog genoeg pesos om de taxi naar ons hotel te nemen. Vraag ik dan ook maar even voordat wij instappen. Volgens hem zou het op zo’n 120 ARS uitkomen en dat hebben wij nog wel. In 25 minuten staan wij voor ons hotel: Broadway Hotel & Suites. Wij krijgen een upgrade. Ze hebben onze oorspronkelijke kamer niet meer beschikbaar. Ruime kamer op de 2e etage en uitzicht op de Avenida Corrientes. Omdat wij nog een paar pesos over hebben, moe zijn en eigenlijk nergens meer zin in hebben bezoeken wij alleen de Carrefour nog tegenover ons hotel waar wij het nodige nog kunnen kopen om de avond door te komen. Heerlijke salade gemaakt met het blikje tonijn dat wij nog uit Chile hadden terwijl we hem al zo vaak bijna hadden weggegooid. Daarna vallen wij als een blok in slaap.
3 maart – Buenos Aires
Wij zijn op tijd wakker en hebben zin om door de stad te gaan slenteren. Het weerbericht is niet fantastisch maar dat zullen wij nog wel zien. Na het ontbijt proberen wij eerst te pinnen maar als dat ook bij de derde poging niet lukt, lopen wij eerst maar naar Seacat Colonia want wij willen alvast kaartjes kopen voor de ferry van BA naar Colonia voor morgen. Dit is eigenlijk heel snel geregeld waarna wij richting Puerto Madero lopen en daar lekker langs de oude haven slenteren om vervolgens naar San Telmo te lopen. Afgelopen keer zijn wij niet in San Telmo geweest dus dat is een plekje dat wij nog graag even willen bezichtigen. Eenmaal bij Plaza Dorrego gaan wij lekker even in de schaduw van een van de vele bomen zitten voor een bakkie koffie. Nog geen regen te zien dus die schaduw is wel lekker. Wij lopen daarna richting la Casa Rosada en de vele winkels waarna wij even op een terras de moeë voeten even tot rust laten komen. Gisteren had ik nog even gekeken en of er bij het Hipodromo nog weer een paardenrace zou zijn maar helaas was die er morgen pas weer. Na het terras lopen wij via een omweg naar het hotel waar wij even lekker bij het zwembad op de rooftop gaan zitten. Even relaxen. In de stad is een demonstratie die net uit de hand leek te gaan 
lopen dus dit is een prettige afwisseling. Wij drinken daarna nog even een borrel op de kamer om daarna nog even naar de Casa Rosada te lopen en een restaurant op te zoeken waar wij overigens heerlijk eten.
Na het heerlijke eten nog een beetje rondgestruind mede omdat we nog niet willen dat een bezoek aan deze stad alweer ten einde is, geloof ik. Terug in het hotel pakken wij onze koffer weer in. We slapen als roosjes in onze broadway kamer.
4 Maart
Om 12:15 staat het vertrek van onze ferry gepland. Je moet er een 1 uur van tevoren aanwezig zijn. We ontbijten, lopen toch nog even door wat straatjes van Buenos Aires heen om om 10:30 een taxi richting terminal van Buquebus te pakken. Op tijd zijn we daar waar ik toch door de taxi nog even 10 peso afgetroggeld wordt door een wisseltruc. Het zij zo. Kan ermee leven. Bij het inchecken krijg ik per ongeluk maar 1 instapkaart maar gelukkig merken wij dat op tijd. Bij de douane krijgen we eerst een stempel voor Argentinië om vervolgens naar een ander loketje te moeten voor de douane van Uruguay. Verbaast zien wij dat we bij een enorme ferry aan boord moeten. Ik had een leuke catamaran verwacht maar als hij maar zo snel is als werd aangegeven vind ik het prima. 10 min na schema vertrek vertrekt het servicio rápido naar Colonia del Sacramento.
Deze reis wordt vervolgd in Uruguay.