Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
| 19 September 07 | Amsterdam | Kaapstad | 12 uur | Breakwaterlodge | KLM Vertrek 10:05 |
| 20 September | Kaapstad | Gansbaai | naar Gansbaai 3 uur | Breakwaterlodge | Whale watching/Dagexcursie |
| 21 September | Kaapstad | Breakwaterlodge | Tafelberg & Robben Eiland | ||
| 22 September | Kaapstad | Kaap de Goede Hoop | Dag excursie | Breakwaterlodge | Begin Groepsreis |
| 23 September | Kaapstad | Lamberts Baai | 270 km | Lamberts Bay Hotel | Vertrek 8:00 Aankomst 15:00 |
| 24 September | Lamberts Baai | Oranje Rivier, Namibie | 550 km |
Dit is het begin van een 4-landen reis. Hierna volgen nog Namibië, Botswana, Zambia.
19 september 2007 – Kaapstad
Eindelijk is het dan zover. De reis die wij 2 maart hebben geboekt naar Zuid Afrika, Namibie, Botswana en Zambia gaat vandaag beginnen. Na een slechte nachtrust gaan wij om 6:30 richting Schiphol. Het afscheid valt tegen ook al weet ik dat dat nergens voor nodig is. Bij het inchecken krijg ik dan ook van Ies een super zachte Eeyore zodat ik toch nog iets zachts heb om te knuffelen. Echt lief.
Inchecken gaat snel. Wij mogen bij Linda, een reisgenoot van Ies van haar China reis die op Schiphol werkt, even een kopje thee komen drinken. Krijgen meteen even een crash course in valse paspoorten, visa en munteenheden. Baaie interessant. Boarden verloopt vlotjes en ik zit meteen naast een mede reizigster die er meteen gretig op los kletst. Na een paar filmpjes en wat maaltijden landen wij precies op tijd op Kaapstad. Grensformaliteiten gaan relatief snel ook al zijn er maar een paar balies open. Bij de uitgang staan de gids, de chauffeur en een groot deel van de groep. Voor een eerste kennismaking is nog geen tijd aangezien wij meteen de eerste Randen willen pinnen. Als wij buiten komen lijkt het alsof wij in een winters gebied zijn aangekomen i.p.v. in Afrika. Het is onwijs mistig en mijn fleece vind ik geen overbodige luxe. Wij stappen de bus in en de slagboom naar onze vakantie gaat letterlijk en figuurlijk open. In de bus krijgen wij de eerste info over drinkwater, grond- en teerpad, de fooienpot en wat er de komende dagen op het programma staat. Bij aankomst in de Breakwaterlodge krijgen wij gelukkig snel de sleutel. Het is inmiddels bijna 12 uur en wij willen nog even slapen voordat wij morgen vroeg worden opgehaald voor onze eigen geplande excursie buiten het programma om. Als wij onze kamer betreden staan de bedden al vrij snel op een andere plek. Na de kleine verbouwing passen wij er tenminste samen met bagage in zonder meteen claustrofobisch te worden. De douche en het toilet delen wij met twee andere reizigers die in de kamer naast ons slapen. Wij douchen snel, maken nog een bakkie thee en proberen te gaan slapen.
20 september – Gansbaai
Dat slapen gaat ons helaas niet goed af. Veel te druk nog in het koppie en om 5 uur worden de 5 miljoen seagulls wakker. Man, wat maken die een herrie. Helemaal erg is deze vroege wekker niet want wij moeten bijtijds op; wij worden om 7:30 opgehaald om naar Gansbaai te gaan. Wij gaan daar naar de Southern Right Wales kijken. Zoals afgesproken, belt Michelle ons eerst om 6:45 op om door te geven of het goed whalewatching weer is, anders zijn die 2,5 uur in de auto ook zo zonde. Maar gelukkig is het goed weer. 5 min later worden we alweer door de receptie gebeld om te zeggen dat de chauffeur er is. Uh, het is 6:50? Hij zou om 7:30 pas komen. Petie is een aardige jongen en zegt dat hij te vroeg is en dat wij rustig eerst kunnen ontbijten. De ontbijt zaal vinden kost wat moeite. De Breakwaterlodge, waar we slapen, is een oud cellencomplex en is nogal een doolhof.
De rit naar Gansbaai verloopt goed en Petie verteld zo nu en dan wat over de omgeving. Op tijd arriveren wij in de haven van Gansbaai bij Ivanhoe Safari’s. Het is even wachten op de rest van de passagiers. Het zijn er maar 10. Dat is lekker. De oceaan is behoorlijk woelig en ik vraag mij af hoe lang ik het vol ga houden. Die gedachte is snel weg als wij de eerste groep walvissen spotten. Het zijn er 4. Wat een kolossen zeg. Dat geloof je niet. Ze zijn niet echt interactief met de boot en na 10 minuten varen wij weer verder. De permit houders zijn aan strenge regels gebonden die door Ivanhoe in ieder geval streng worden nageleefd. Zo is er maar 1 permit houder per zone om er zo ook voor te zorgen dat de walvissen zich nog steeds prettig voelen en mag de boot maar een maximale tijd per walvis (groep) blijven. Mooi om te zien dat er zo veel respect is voor deze wonderen van de zee. Bij de tweede walvis hebben wij ontzettend veel mazzel. Hij vindt de boot wel spannend en komt heel dichtbij en blijft ook gewoon bij de boot. Na 10 minuten zwemt hij zelf weg. Vindt hij het leuk geweest. SUPER!! De laatste twee walvissen geven ons nog een paar staarten te zien.
Echt, wat wil je nog meer. Dan gaan wij weer terug naar de haven. Ook net op tijd voor mijn gevoel. Begin nu toch een beetje groen uit te slaan. Bij aankomst in de haven vraagt Petie ons of hij de scenic route terug zal rijden. Graag! Wij hopen alleen wel dat wij wakker kunnen blijven. Gelukkig wisselen Ies en ik elkaar goed af wat het knikkebollen betreft zodat hij toch het gevoel heeft dat hij het niet voor niets doet. Ook stoppen wij regelmatig om een en ander te bekijken en dat helpt ook. Het is een onwijs mooie route, absoluut de moeite waard.
Bij terugkomst in het hotel zijn wij gaan douchen en zijn wij daarna naar de Waterfront gelopen. Wilden een kaartje regelen voor Robben Eiland voor Ies. Alles uitverkocht tot 30 september. SHIT! Moesten maar om 8:30 de volgende dag terug komen. Misschien dat iemand zou annuleren. Op hoop van zegen. Wij zijn toen eerst maar iets gaan drinken en hebben wat gegeten bij den Anker. Onwijs lekker trouwens. Er was een groepsdiner gepland maar daar zijn wij niet meegegaan.Waren wij simpelweg te moe voor.
21 september
Vanochtend bijtijds opgestaan zodat wij nog een kaartje konden regelen voor Robben Eiland. Zou eerst niet meelopen maar dacht toen, what the heck, ben toch al wakker en misschien scheelt het. Het is gelukt!!! Joehoe! Ies kan om 9 uur met de boot mee. Ik loop wat rond op de Waterfront, duik even een internet cafe in, drink een bakkie koffie, loop door het Robben Island museum en voordat ik er erg in had was het alweer 13:00, de tijd dat Isa d’r boot ongeveer terug zou komen. Redelijk op tijd varen ze binnen, wij eten meteen bij de poort wat en nemen dan een taxi richting Tafelberg. De hele ochtend heeft er een tafelkleed boven gehangen. Is nu even iets beter maar of dat zo blijft? Taxichauffeur denkt dat het uitzicht nog prima is omdat je de top door de wolken nog steeds kunt zien. Achteraf zijn wij net niet of net wel op tijd boven want we zijn nog niet boven of de zoemer, het signaal dat iedereen naar beneden moet, gaat af. Nog geen idee wat het op dat moment precies inhoudt maar wij lopen eerst even het klipspringerpad af in de dikke mist en als wij proosten in het restaurant met een niet te pruimen flesje Savannah cider horen wij dat de laatste cabine om 16:00 naar beneden gaat ivm de toenemende wind. Help! Dat is al over 30 min. Wij nemen het zekere voor het onzekere en gaan maar meteen. De rij wordt anders ongetwijfeld erg lang en wij willen niet het risico lopen dat we zometeen naar beneden moeten lopen. In de rij score ik nog een adres voor Key West waar wij in Mei volgend jaar hopen heen te gaan en na 25 minuten stappen wij in de Cable Car naar beneden. Beneden staat “Sherlock”, de taxichauffeur van de heenweg, geduldig op ons te wachten en brengt ons terug naar de Waterfront. Meneer kletst er vrolijk op los en tegen de tijd dat wij bij de Waterfront aankomen kennen wij zijn hele levensverhaal. Wat een schatje. Eenmaal aan de Waterfront genieten wij van een cocktail bij een Mexicaanse tent maar als eenmaal de zon weg is wordt het snel koud en gaan wij toch maar weer lekker eten bij den Anker, een Belgisch restaurant waar wij gisteren ook gegeten hebben en waar het zo goed bevallen is dat wij er nog wel een keer heen willen gaan. Wij zijn lekker op tijd terug in de kamer waar wij lekker nog wat lezen/schrijven en daarna heerlijk slapen.
22 september
Vandaag begint de groepsreis pas echt. Wij worden om 8 uur verwacht voor de Kaap de Goede Hoop excursie. Wij vertrekken op tijd richting Houtbaai. Daar stoppen wij even voor koffie, benen strekken en de eerste souvenirs. Ik sta even stil bij het kasteel waar ik drie jaar geleden tijdens een zakenreis heb geslapen en nu weer zie. Vandaar uit gaan wij richting Constantia, bekend om de wijnen, naar een Ostrich Farm waar wij zo’n 20 min. mogen rondlopen. Het regent op dit moment behoorlijk dus van rondlopen komt weinig. Vanuit hier gaan wij het reservaat van de Kaap in. Bij Cape Point krijgen wij in 45min. de tijd om richting de vuurtoren lopen. Helaas regent het nog steeds maar is de wandeling nog steeds adembenemend en het uitzicht idem dito. Dit is echt wel een van mijn meest favoriete stukken Afrika en is 45 min. dus veel te kort om dit alles in je op te nemen. Wij worden verwacht in restaurant waar na nog eens 45 min. blijkt dat wat wij besteld hebben niet meer voorradig is. Balen dat ik mijn wandeling verkort heb om
alsnog een broodje in het souvenierswinkeltje te halen. Broodje is meer dan goed te eten en geeft ons de energie om even later de wandeling richting de Kaap te ondernemen. Helemaal SUPER deze wandeling! Het is droog en ik geniet! Wij laten ons de tijd en proberen ons niet op te laten jagen door de bus die aan het eind van de wandeling met sommige medereizigers staat te wachten. Helpt dat onze badkamer-delers zich ook niet laten opjagen.
Aan het eind van de wandeling proberen wij nog wat foto’s te maken bij het Kaap de Goede Hoop bord (wat niet meevalt) om vervolgens richting Simon’s Town gaan. In het reservaat zien wij nog een groep baboons waar ¾ van de bus door geobsedeerd raakt terwijl de andere ¼ helemaal gefocust is op een walvis die in de verte maar met zijn staart blijft slaan. In Simon’s Town bezoeken wij Boulders Beach: een pinguïn resort. Altijd grappig die kleine wandelende smokings. Na Boulders Beach gaan wij verder richting Cape Town. Bij False Bay stoppen wij nog even want in de baai is een walvis die zich wel heel erg aan het uitsloven is. Wat is dit SUPER! Laat me hier maar achter. Hier kan ik uren naar kijken en dan wordt je neus opeens hard op de feiten gedrukt; de bus gaat door! Shit! Baal daar behoorlijk van maar je doet er niets aan. Terug in Cape Town kopen wij een Zuid Afrikaanse stekker, posten wij een kaart (die tot op de dag van vandaag nog niet is aangekomen) en gaan wij eten bij een Italiaan op het terras (wij hadden zo veel promotie voor den Anker gemaakt dat het daar nu vol zat met Djoser reizigers). Omdat het eigenlijk te fris is voor en terras staat er lekker een kacheltje en krijgen wij een dekentje tegen de kou. Lekker gegeten en na zo’n indrukwekkende dag moeten wij wel lekker slapen.
23 september 2007
Laatste morgen Kaapstad…wij gaan op pad. Om 8 uur verzamelen wij bij de receptie om koers te zetten naar Lambert’s Bay. Het zijn maar 270 km maar door de nodige koffie breaks, lees rook pauzes, en de lunch die veel te lang duurt omdat ze niet ingesteld zijn op grotere groepen, komen wij toch pas om 15:00 aan in Lambert’s Bay. Uiteraard hebben wij eerst nog even een stop gemaakt bij de Clanwilliam dam. Altijd indrukwekkend de kracht die water uit kan oefenen. Eenmaal aangekomen in de Lambert’s Bay Hotel dumpen wij zo snel mogelijk onze bagage want wij willen iets doen. Dat doen beperkt zich in dit dorpje tot een bezoek aan Bird Island. Een eiland waar zich volgens de laatste telling 70.000 Jan van Gents verblijven. 
Vroeger was dit eiland een enorme inkomstenbron door de Guano die er tot 1950 voor een klein goudmijntje zorgde. Dit is nu door chemische fertilizers sterk veranderd. Na Bird Island, de supermarkt en een stukje strand blijkt er in Lambert’s Bay weinig anders te doen dan plaats te nemen aan de hotel bar. Ja, erg vervelend….. Tussen 19 en 20 uur mogen wij aan tafel aanschuiven. Wij hebben het koud dus zijn wij de eersten die er zitten. Achteraf maar goed ook want het tafereel van vanmiddag en gistermiddag herhaalt zich; na een uur wordt medegedeeld dat bepaalde gerechten er niet meer zijn en de laatsten krijgen hun maaltijd pas als wij rijp zijn voor bed. Eenmaal terug in de kamer merken wij dat echt alles naar Guano ruikt. Slaap lekker!
Het vervolg van deze reis lees je op: Namibië, Botswana, Zambia