Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | KM | Hotel |
| 24-sep | Amsterdam | Boston | Park Plaza hotel | ||
| 25-sep | Boston | Park Plaza hotel | |||
| 26-sep | Boston | Portland | 2 | 175 | Holiday Inn Portland by the Bay |
| 27-sep | Portland | Acadia National Park | 3 | 275 | Holiday Inn |
| 28-sep | Acadia National Park | Holiday Inn | |||
| 29-sep | Acadia National Park | White Mountains | 4 | 350 | Eagle Mountain |
| 30-sep | White Mountains | Eagle Mountain | |||
| 1-okt | White Mountains | Burlington | 3 | 230 | Quality Inn |
| 2-okt | Burlington | Green Mountains Bennington | 3 | 200 | Harwood Inn |
| 3-okt | Green Mountains | Waterloo | 5,5 | 550 | Holiday Inn |
| 4-okt | Waterloo | Niagara falls | Radisson | ||
| 5-okt | Niagara Falls | Radisson | |||
| 6-okt | Niagara Falls | Horsehead | 1,5 | 130 | Candlewood Inn |
| 7-okt | Corning | Kingston | 4 | 380 | Courtyard |
| 8-okt | Kingston | Newport | 6 | 650 | Sanford Covell |
| 9-okt | Newport | Sanford Covell | |||
| 10-okt | Newport | Cape Cod | 1,5 | 120 | Queen Anne |
| 11-okt | Cape Cod | Boston | 1,5 | 115 | X |
24 september 2014 – Boston
Vandaag begint ons volgende avontuur: New England. Wij vliegen om 13:00 vanaf Schiphol naar Dublin om daar over te stappen op de vlucht naar Boston. Om 9 uur vertrekken wij naar de bus en de reis naar Schiphol verloopt voorspoedig. Met enige vertraging vertrekken we naar Dublin. Eenmaal daar zijn we blij verrast door het feit dat wij hier al door Amerikaanse customs heen kunnen. Dat gaat ons veel tijd schelen als wij in Amerika aankomen. Ook zien wij onze tassen op de monitor. Nieuwe gadget dat ik tot nu toe nooit eerder heb gezien. Het boarden laat helaas langer op zich wachten dan op het boarding ticket staat aangegeven maar eenmaal aan boord zijn we ook redelijk snel weg. Het is een behoorlijk nieuwe Airbus en de vluchttijd duurt maar 6,5 uur. Omgerekend 3 filmpjes en wij zijn er. Eerste twee films gaan ons makkelijk af en dan hebben wij toch niet meer zo’n zin in de derde en duren de laatste twee uur langer als wij hoopten. Toch gaat alles voorspoedig en omdat het nog licht is als wij landen hebben wij meteen een mooi overzicht van Boston. Indian Summer laat nog niet echt van zich spreken maar toch zie je de eerste bomen erg mooi kleuren. Eenmaal uit het vliegtuig is het heerlijk dat wij niet meer door customs heen hoeven en tegen de tijd dat wij bij de bagage band zijn, zijn onze koffers er ook al. Op naar de shuttle die ons naar de MBTA moet brengen en ook al klaar staat. Nadat wij hebben uitgevonden wat voor kaart we moeten kopen en naar het platform lopen komt ook de tube er eigenlijk al meteen aan. Enige wat even tegenzit is dat het station waar wij moeten overstappen under construction is waardoor wij eerst nog een andere lijn moeten nemen, een mooie oude tram, en dan weer over kunnen stappen naar de green line.
Nog vier stops en dan zijn wij bij Arlington waar wij eruit gaan. Nog geen 5 minuten lopen en dan zijn wij bij ons hotel: Boston Park Plaza. Binnen no time zijn we ingecheckt + upgrade en kunnen wij naar onze kamer. Het hele hotel ruikt muf en in onze kamer is het niet veel beter. He tapijt hadden ze wat beter mogen stofzuigen, de macadamia noten liggen bij de airco unit, maar verder is het prima en wij hebben geen puf om er iets over te zeggen dus gaan in plaats daarvan maar even naar de vending machine om cola te halen om de vakantie in te luiden met de flessen die wij op Dublin Airport hebben gekocht. Het is half negen en het lijkt ons verstandiger om toch even iets te eten dus lopen wij naar buiten en halen bij een of ander foodcourt een wok maaltijd. Gelukkig hebben wij voor 1 persoon besteld. Portie kun je met z’n 3-en van eten. Nemen het mee naar het hotel en eten het daar op met de rest van de borrel. Dan even lekker douchen en naar bed. Probeer nog even iets te lezen maar dan vallen de ogen toch snel dicht. Het is een redelijk rustige nacht.
25 september
Uiteraard veel te vroeg wakker maar naast mij ligt er nog iemand diep in coma. Lig een beetje voor mij uit te staren en tegen 5:30 zet ik toch de tablet aan om de lonely planet te lezen en alvast te bekijken wat wij vandaag willen gaan doen. Om 6:30 is er meer leven naast me en trekken wij verder het plan voor vandaag. Wij douchen en eenmaal buiten is het toch een stuk kouder als wij dachten. Gelukkig hadden wij een jasje mee maar zelfs daarmee is het eigenlijk nog erg fris. Eerst maar even opwarmen met een sloot koffie en een cinnamon bun. 
Daarna beginnen wij met het lopen van de Freedom trail. Het is lekker makkelijk lopen want je hoeft alleen maar de red brick road te volgen en je ziet het grootste gedeelte van de stad. Ik vind Boston echt super relaxed en lekker overzichtelijk. Helaas is het nog steeds bewolkt waardoor het behoorlijk fris blijft. Wij proberen nog ergens een truitje te kopen maar we komen eigenlijk niks tegen waarvan we denken leuk geprijsd voor hoe lelijk het is dus hebben het toch vooral fris. Aan het einde van de route pakken wij de watertaxi terug naar de Long Wharf en willen we wat gaan eten. Tot onze verbazing is tijdens etenstijd, net als in NY, iedereen in de stad te vinden. Overal moet je wachten om te kunnen eten en zodoende belanden wij uiteindelijk in een semi Italiaanse broodjes zaak waar wij een lekker broodje eten en een warm bakje soep erbij nemen. Wij hebben het echt koud. Daarna lopen wij een stuk van de Black heritage route in een ontzettend mooi stukje Boston maar waar we halverwege naar Acorn Str. lopen en daarna naar het café Cheers. Wij gaan ook even naar binnen maar herkennen er eigenlijk niets van. Vreemd!? Het is nog redelijk vroeg, 2:30 en dus besluiten wij nog even naar Copely Square te lopen en Prudential Center. Het laatste valt een beetje tegen. Wij zijn koud en moe en gaan dus maar met een grote fles water, cola een chippies naar het hotel terug. Daar trekken wij lekker een warm jogging broekje aan en een dikke trui en schenken een warme borrel in. Nu even relaxen en zo meteen zien we wel weer. Wij zijn na de borrels nog lekker wezen eten in de Seafood Lounge. Niet een plek waar ik normaal gesproken naar binnen zou lopen maar wij hadden niet zo veel zin om nog heel ver te lopen. Eigenlijk verrassend goed gegeten.
26 september
Wij zijn wederom vroeg wakker en gaan op tijd op pad voor wat ontbijt. We lopen een andere wijk van de stad in waar we een prima bagel met ei eten. Hier besluiten we dan ook maar eerst de auto op te halen en dan pas de koffers op te halen en uit te checken van het hotel. Het is nog vroeg en zo hoeven wij niet eerst weer een taxi te nemen. Na zo’n 20 minuten lopen zijn wij bij Alamo en ook hier gaat de papier afhandeling redelijk snel waarna we naar de 7e verdieping moeten om de auto op te halen. Krijgen bijna een spik splinter nieuwe Nissan Note mee. Hij lijkt wat klein voor een comfort size car maar verder prima. We navigeren uiterst makkelijk naar ons hotel terug waar we op ons hart gedrukt krijgen dat wij echt maar 10 minuten hebben om de koffers te pakken en uit te checken otherwise he needs o charge us. Binnen 4 minuten staan we weer beneden. Ik stuur nog even een sms in de lobby naar een business partner van Martin en we gaan dan op weg richting Portland. De auto is inmiddels vol gesproeid met kalk van het gebouw dat ze aan het schoon sproeien zijn dus het is hoogste tijd om te gaan.
Wij vinden het rijden van snelwegen tijdens onze vakantie niet echt gezellig dus pakken we de highway 1 
door allerlei kleine plaatsjes Echt een leuke route. Wij stoppen regelmatig voor een foto en zijn net op tijd voor de lunch want we hebben in Boston alweer gemerkt dat je vaak in de rij staat als je wilt eten. Hier dus net op tijd en met een heerlijke baai voor ons eten wij een turkey sandwich met uiteraard fries. Daarna volgen nog plaatsjes als Ogenquit en Kennebunk die ook allemaal gezellig ogen maar wij rijden door naar Portland. Daar hebben wij een hotel geboekt. Het is weekend dus wij wilden niet voor een probleem staan als wij eenmaal ergens waren. Het Holiday Inn is na het stoppen bij het Visitors Center voor een kaart zo gevonden. Daar krijgen wij bij het tonen van mijn gold card meteen een upgrade naar een kamer met sea view. Heerlijke uitzicht alleen jammer dat ze alleen een klein gedeelte van de ramen hebben gelapt dus er is alleen maar een kleine strook waar je doorheen kunt kijken. Wij hebben lang in de auto gezeten dus willen we eerst even een stukje lopen. Wij lopen door het kleine centrum en langs de boulevard om daarna weer terug te keren bij het hotel waar wij heerlijk voor ons raam naar het leven buiten kijken. ’s Avonds gaan we naar Lobster & co. Een soort van snackbar voor verse lobster. Er hangt een heerlijke ontspannen sfeer. Er is een live band en lobster in overvloed in deze tijd van het jaar. Je bestelt wat je wilt bij de kassa en als je bestelling klaar is begint een rode lobster die je meekrijgt te gloeien. Je moet dan je bestelling ophalen bij het afgeef luik. Je lobster eet je dan aan je picknick tafel, die je deelt met andere gasten, op. Ik vind het geweldig en met de aanwijzing op je dienblad krijg ik ook het meeste van de lobster wel uit zijn hulseltje. Lekker.
27 september – Portland
Wij zijn door de jet lag wederom veel te vroeg wakker maar als ik de gordijnen open schuif blijkt dat meer dan de moeite waard. Zonsopgang over de baai. Mooi! Loop na de zonsopgang even naar beneden voor een kop koffie en thee en dan nemen wij even de route door. Wij rijden eerst nog weer even in zuidelijke richting om naar de Portland Headlight te gaan.
Een vuurtoren die je wel gezien moet hebben aangezien Portland daar bekend om staat. Wij zijn blij dat we op tijd zijn want vlak na ons komen de eerste cruise bussen aangereden. Vanuit hier willen wij naar de two headlights. Het is maar een klein stukje rijden maar onderweg zien we een klein restaurantje waar wij eerst een lekker ontbijtje nuttige. Omelet met feta en overheerlijke pancakes met banaan en walnoten. Lekker! Als wij bij de two headlights park staan blijken er geen vuurtorens in dit park te staan. De ranger is zo vriendelijk om ons uit te leggen waar we heen moeten waarna we het park zo weer uitdraaien. Vervolgens komen wij bij de volgende headlight waar het heerlijk toeven is en wij rustig even op de houtblokken de wereld aan ons voorbij laten gaan. Na zo’n 45 minuten gaan wij weer op pad.
Via Falmouth, Yarmouth, Freeport, waar we toch even de outlet moeten aanschouwen en iets moeten kopen gaan wij verder via route 1 richting Rockport, Camden, Belfast, Ellsworth en dan Bar Harbor. Uiteindelijk een lange rit maar zeker de moeite waard. Wij komen bij onze overnachting aan waar wij weer een upgrade krijgen. Hebben dan wel geen seaview maar zitten nog wel 1,5 uur heerlijk in het zonnetje. Daarna rijden wij richting Bar Harbor waar we gaan proberen wat te eten. Alles is weer hartstikke vol. We komen terecht in een restaurant waar het er leuk uitziet maar mijn eten helaas minder is. Het kan gebeuren. Daarna terug richting hotel en lekker op 1 oor.
28 september – Bar Harbour – Acadia National Park
Ik ben om 5 uur wakker. Lig te malen over van alles en nog wat en als het dan 6 uur is denk ik dat het mooi is geweest en zeg ik tegen Martin dat ik naar de zonsopgang ga kijken. Hij is meteen wakker en wil mee. Het was schitterend. Daarna nog even bij de receptie gewacht voordat het restaurant open ging zodat we een bakje thee en koffie konden pakken. Lekker op de kamer ontbeten met wat dingen die wij gisteren in de supermarkt hadden gekocht en daarna gedoucht en richting de reden waarom wij hier zijn: Acadia National Park. Nadat wij bij het visitors center entree betaald hebben gaan wij richting Cadillac Mountain. Hier heb je een goed overzicht over het park en zie je toch wel de eerstemooie sporen van het aankomende Indian Summer. Wij willen daar eigenlijk een route gaan lopen maar in de eerste 5 minuten kruipen tot 2x toe slangetjes voor mijn voeten weg. Nee, geen grote maar vind het niks plus de wegwijzers werken niet mee en daar hou ik al helemaal niet van. Na daar even rondgelopen te hebben gaan we naar Bubble Pond maar daar kunnen wij de auto nergens kwijt dus rijden wij door naar North en South Bubble waar we naar de South Bubble lopen. Staat dat de wandeling een halve km is maar dat geloof ik niet want als we een half uur aan het lopen zijn komen wij een bord tegen met nog een keer een half uur. Wij laten ons natuurlijk niet kennen en lopen door. Eenmaal boven op de South Bubble valt het uitzicht eigenlijk een beetje tegen. Na een korte stop, hele korte, gaan wij weer naar de auto terug. Gaan nu richting Jordan Pond. Ik wil graag de wandeling om het meer lopen. Ik twijfel even als ik zie dat die 2,5 uur duurt want we willen wel zo even iets eten. Wij beginnen toch en gaan ervan uit dat deze wandeling, zelfs met de nodige foto stops geen 2,5 uur gaat duren. Uiteindelijk zijn wij na 1 uur en 20 minuten weer terug en hebben wij doorgelopen maar toch de nodige stops ingelast…. Wij hebben er wel trek van gekregen. Als wij vragen naar de mogelijkheden bij het 
restaurant, meldt de “seater” dat wij nog 40 minuten moeten wachten. Daar hebben wij dus echt geen zin in. Lopen naar de grab & go en pakken een turkey & cheddar sandwich en lopen naar een lekker plekje om die te verorberen. Als wij terug lopen naar de parkeerplaats blijkt het ook hier heel erg druk te zijn en staan mensen in de rij om te parkeren??? Wij rijden nu terug naar Sand Beach waar we een stuk van the Ocean Path willen gaan lopen maar dat blijkt voornamelijk een route langs de straat te zijn dus keren al vrij snel weer om, om de auto te pakken naar Thunder cove. Lekker toeven hier en blijven dus even. Daarna maken we de route af richting Visitors Center (een groot gedeelte van de route is 1 richting). Wij hebben een goed beeld van Acadia en verlaten bij het Visitors Centre dus het park. Zitten nu heerlijk op ons zonnig balkon waar we bijna wegsmelten van de o zo heerlijke warmte! Zo meteen nog even iets in Bar Harbor eten en dan morgen verder naar de White Mountains.
29 september
Gisteravond lekker aan de haven nog van lobster genoten alhoewel de vorm waarin die gegoten was niet helemaal mijn ding was. In Maine moet je toch ook een lobster roll gegeten hebben? Nou heb ik gedaan maar was jaloers op degene die een gewone hele lobster genomen hadden. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Misschien krijg ik nog een kans.
Vanochtend toen ik toch weer op tijd wakker was toch maar weer even snel een joggingbroek aangedaan om naar de zonsopgang te gaan kijken. Het was enigszins bewolkt maar het was toch heerlijk om met deze rust bij het water te staan.
Daarna ontbeten en de spullen gepakt en koers gezet naar de White Mountains. Omdat we er op de heen weg best lang over hebben gedaan besluiten wij vandaag het eerste stuk over de interstate te rijden. Normaal gesproken ben ik niet zo van de snelwegen tijdens mijn vakantie maar wow!! wat een kleuren pracht en wat is het mooi om hier te rijden. Lijkt wel of alle bomen overnacht besloten hebben hun herfst kleuren te laten zien. Wij vinden het bijna jammer om in St Johnsburry de snelweg af te gaan. Wij rijden Vermont binnen: Live Free or Die! Geweldig motto! Vreemde gewaarwording! Vanuit St Johnsburry volgen wij continue de Highway west 2 van Newport naar Bethel. Van hier naar Gorham waar we meteen even tank
en en een Walgreens binnen lopen en een liquor store ingaan voor de nodige proviand. We lachen hard want de prijzen zijn hier belachelijk…goedkoop. We stoppen nog even bij een Subway voor een broodje tuna, ok te eten en rijden dan via een vreselijke mooie scenic highway naar Jackson waar we onze volgende overnachting hebben. Het Eagle Mountain resort is snel gevonden. Het is een oud historisch gebouw met veel karakter, dito kamer en dito receptioniste. Inchecken duurt laaaang maar ook omdat deze vrouw veel weet van de regio en het daarom wel interessant is. Ze hebben een golfbaan bij het hotel en nadat we de koffers via het eeuwenoude lift stelsel naar onze kamer hebben gebracht gaan we meteen even naar de pro shop om te kijken wat evt de mogelijkheden zijn om een rondje te spelen. De fairways zien er niet echt geweldig uit en de prijs is relatief hoog. Mochten wij tijd hebben na alle andere dingen die wij hier willen doen dan gaan we dit misschien toch wel doen. Na al deze info rijden wij naar North Conway. Even kijken wat daar allemaal te doen en te zien is. Rond een uur of half zes wordt het erg fris en gaan we richting hotel om op te warmen en van het vreselijk mooie uitzicht vanuit ons hotel genieten en even warm te douchen alvorens naar Red Fox terug te rijden voor een redelijk goede avond maaltijd.
30 september – Jackson / White Mountains
Vandaag een dagje vrij. Althans…wij slapen hier vanavond weer dus alle tijd. Toch zijn we weer vroeg wakker en omdat ik gisteren in 1 van de vele brochures die ik bij het visitor centre heb meegenomen gelezen heb dat je vooral met veel mist foto’s moet maken van Indian summer gaat het jogging broekje weer aan en ga ik zwaar bewapend met de camera op pad. Resultaat minder indrukwekkend maar mag de pret niet drukken. Op weg naar de kamer tap ik nog koffie en thee en bekijk dan wat de dag van vandaag zal moeten gaan brengen. Alvorens weg te gaan vraag ik nog een kaart van “Return of the Pumpkin People” dat morgen begint bij de receptie. Dit duurt onwijs lang en zeg dat ik nog even naar de kamer ga. Daar zie ik dat de wc aan het overstromen is. Ren met een nood gang naar de receptie waar ze reageren alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Ok dan. Wij gaan eerst ontbijten bij Peaches. Ongelooflijk maar waar er is niet alleen ’s avonds een rij om te eten. Ook hier moeten wij 40 (!!!) min wachten om aan tafel te kunnen gaan. Het is nog fris buiten dus als ik vraag of wij ook buiten mogen zitten zegt ze meteen: be my guest. Brrr, het is wat fris maar we worden snel geholpen dus hebben het ontbijt binnen 30 min op en kunnen dan weer verder. Wij hebben er heilig vertrouwen in dat het weer tegen 
de middag beter gaat worden dus gaan eerst naar Settlers Outlet waar nu geen kip te vinden is en dan nog naar een outdoor winkel. Ik heb dringend nieuwe schoenen nodig en hier hebben ze sale met als je je inschrijft nog eens 10$ korting krijgt dus de schoenen zijn redelijk snel meegenomen. Nog even een bak Starbucks en dan zijn we op weg naar Diana Baths. Zonnetje komt voorzichtig door de wolken. Betalen een courtesy fee en lopen lekker langs Diana Baths. Heerlijk klooien met de camera. Als wij het hier gezien hebben rijden wij verder waarbij we bij elke bocht denken..wow!! Af en toe stoppen wij voor een foto en rijden dan weer verder om weer in verbijstering te staan. Langs Bretton Woods waar we nog stoppen bij een schitterend meer en dan via Glen Ellis Falls, waar we nog een stop maken, keren wij vervolgens terug naar het hotel. Het begint mistig te worden en die neemt behoorlijk wat kou mee. Even relaxen op de kamer en een lekkere warme douche volgen. Daarna rijden wij naar een apres ski bar om te gaan eten. Ze hebben een lobster aanbieding en eigenlijk twijfel ik geen moment. Lobster dus….helaas tipt het niet aan de ervaring in Portland maar dat is ook te veel gevraagd. Verder prima. Rijden terug naar het hotel nadat we redelijk foute live country muziek hebben gehoord van een Ross look alike en gaan dan heerlijk slapen.
1 oktober
Wij worden wederom wakker gemaakt door de sproeiers op hole 9 en daarna de vreselijke bladblazer. Tijd om op te staan dus. Wij wilden eigenlijk in het hotel ontbijten maar ook hier moesten wij wachten. Niks ervan. Wij drinken een koffie/tea to go op de porch in a rocking chair en rijden dan naar the “Kanc” voor intimicie – Kangamagus voor de rest van de wereld – one of the most scenic highways of the States. Op weg daarheen (helaas door een navigatie fout van mij rijden wij eerst verkeerd) stoppen wij bij een railroad diner. Geloof het of niet ze hebben er een redelijk lawaaiige trein door het etablissement rijden. Toch willen wij ontbijten. Eten is ok. Wij kunnen weer een tijdje voort.
Daarna zijn we binnen no time op ” The Kanc” en inderdaad een schitterende route waar er zo veel hiking trails zijn dat je nog niet uitgelopen bent als je 80 bent. Een paar stops zijn zeker de moeite waard. Dat zijn voor mij vnl de stops met een waterval zoals de Sabbaday en later in Franconia Notch Park ” The Basin”. Verder richting Burlington. Onze geplande stop van vanavond. On the way stoppen wij nog, hoe corny ook, bij Ben & Jerry factory om ons vervolgens af te vragen als wij in Burlington rondrijden waarom we niet naar Stowe zijn gereden maar naar Burlington. De normale hotels vragen een enorm bedrag om te slapen en dat het nou echt een gezellige stad is? Wij rijden dus verder naar South Burlington met een veel te laag bloedsuikerspiegel. Niet verstandig maar het zij zo. Uiteindelijk belanden wij in een Quality Inn dat van prima kwaliteit is. Kunnen de straat overlopen voor een restaurant en slapen er prima.
2 oktober – Vermont
Wij hebben ontbijt inbegrepen bij de prijs dus de yoghurt, cruesli en verse fruit salade die wij gister hebben gekocht blijft even in the fridge. Ontbijt voldoet, is niet geweldig maar zoals gezegd voldoet het. Na ontbijt checken wij uit en volgen wij de highway 7 naar Bennington. Schitterende route waar we uiteraard stoppen bij een maple syrup factory. Dan stoppen wij nog bij een geweldige mooie boom waar ontzettend veel bladeren onder liggen. Ik wil graag een foto met bladeren die omhoog gegoid worden. Als we daar staan reageert iedereen die langs rijdt erg positief vanuit de auto. Grappig! Daarna stoppen wij ook nog bij een winery. Voor 5$ drinken wij 5 wijnen en lopen wij door de velden waarbij we bij een loods het pureer proces aanschouwen. Dan verder route 7A op, een scenic byway and scenic it is!! Kleine plaatsjes als Manchester (wat leuk!!), Arlington en dan Bennington. 
Eigenlijk valt Bennington tegen na Manchester maar heb niet meer zo’n zin om terug te rijden naar Manchester. Wij rijden wat rond. Komen opeens aan in State NY en weten zeker dat het fout gaat. Rijden naar Welcome Centre en halen een kaart en vinden vervolgens een prima accommodatie on top of the hill with a million dollar view. Top keuze! Eigenaresse heeft het pand pas 3 weken geleden gekocht en is zo blij mensen te verwelkomen echt heerlijk! Nu zitten wij heerlijk buiten met een one million dollar view en een heerlijke borrel te genieten van the view. Good night!
3 oktober
Weinig geslapen in dit erg smalle bedje dat onwijs kraakte als je erin bewoog. Wij zijn bijtijds wakker. Ik leen van de eigenaresse, die 3 weken geleden het complex heeft gekocht, een paar lepels en eten lekker in het zonnetje een bakje cruesli op. Daarna rijden wij nog een paar covered bridges af om vervolgens naar Bennigton Battle Monument te gaan waar wij de mensen uit Alaska tegen komen waar we gisteren in het restaurant hebben gegeten. Het Battle Monument werd ons door een inwoner aangeraden die Louisiana ontvlucht is na Kathrina. Wij betalen 5$ voor het uitzicht van het monument dat enigszins de moeite waard is. Vanuit hier rijden wij verder de staat New York in.
Vanuit hier rijden wij verder de staat New York in. Wat een verschil tussen de New England States en New York State. Over het algemeen is het leeg en saai. De Interstate dan maar op en sneller naar eindbestemming. Uiteindelijk wordt dat Waterloo. Daar hebben ze een Premium Outlet en daar willen wij even heen. Voor het gemak blijven wij dan maar in een Holiday Inn op een mega ongezellige plek. Is er een gezellige plek in Waterloo? Na het inchecken rijden we naar Waterloo Premium Outlet. Eten daar eerst even iets, halen een coupon book in deze redelijk trosteloze omgeving waar de wind gigantisch waait en waarvan wij denken dat wij er in 10 minuten weer vandaan zijn. Het duurt iets langer maar niet veel later met wat aankopen rijden wij via een andere route naar een golfclub om te vragen waar we onze “quest” van deze reis kunnen vervullen. Niet al te ver hier vandaan schijnt. Voor morgen op het programma. Nu eerst even nog wat sightseeing Waterloo (lees met de auto door het dorpje) en op naar Walmart voor wat proviand waar we beslissen niet in een restaurant te willen eten maar heerlijke chicken tenders meenemen, salade en nog wat andere lekkere dingen en op de kamer blijven eten. In de Amerikaanse supermarkt vind je alles voor een avondje homecooking ook al heb je niks bij je. Bakjes, Bestek, zout, peper enz…
4 oktober – New York State
Wij rijden via de b weg naar Rochester maar ook hier is het redelijk treurig. In Rochester gaan we op zoek naar Galaxy Golf. Gelukkig vinden wij die redelijk snel en hebben ze ook nog wat wij willen hebben Krijgen ook nog een korting als wij aangeven hem ergens anders goedkoper gezien te hebben en gaan dan verder op weg naar Niagara Falls.
6 oktober
Het walhalla voor elke waterval liefhebber, so off we go! De douane naar Amerika duurt iets langer als verwacht. We staan zo’n 45 min in de rij. Wat hebben jullie gekocht in Canada. Niks? Waarom niet? Euh, waarom niet?? Omdat ik niks leuks zag? Waarom reizen jullie zoveel? Bladiblablabla. Na de grens rijden wij via een mooie (!!) route 20A in New York naar Watkins Glen. Zien daar ook een mooi hotel maar helaas boven ons budget. Helaas willen ze ook niet last minute iets aan de prijs wijzigen en rijden wij nog eerst naar een ander hotel alvorens door Watkins Glen N.P te lopen. Leuk park maar had meer verwacht. Je loopt door een kloof en ziet wat watervallen maar het is nogal droog dus het stroomt niet hard. Het is een leuke wandeling.
Op weg naar Horsehead zouden wij nog een paar watervallen moeten tegen komen maar zijn er eigenlijk maar 1 tegengekomen en die viel, vanwege watergebrek eigenlijk een beetje tegen. In Horesehead blijven wij in het derde hotel dat wij tegenkomen. Als wij in de kamer komen blijken wij een suite te hebben. Omdat wij van alle gemakken in onze suite voorzien zijn gaan we eerst even naar de Walmart om wat lekkers te halen en als wij daar zijn ook maar besluiten het avondeten mee te nemen zodat wij niet meer weg hoeven. Wij zijn redelijk gaar.
7 oktober
Volgens mij voor het eerst redelijk goed geslapen. Helaas wakker geworden door het waarschuwingssignaal van de lift en wat leek op een rollercoaster ride die naar boven getrokken werd bleek achteraf een tractor te zijn die een veld aan het omploegen was. Alvorens richting eindbestemming te rijden, waar dat ook mag zijn voor vandaag, rijden wij nog een keer terug richting Walmart omdat wij daar nog een Dick’s sporting goods hebben gezien. Na het uitproberen van een paar golfclubs gaan we naar Panera om een kop koffie te drinken en kijken of de prijs zou matchen met hetgeen wij mee kunnen nemen naar Nederland. Niet echt en nog niet helemaal overtuigd dus verder…Vandaag moet eind bestemming in de buurt van Kingston zijn. Ik had namelijk zo bedacht via de Catskills verder te rijden. De omgeving is schitterend en de route voldoet aan alles. Wij stoppen onderweg nog even bij een Farmers Market voor een lekkere lunch om vervolgens door te rijden. In Kingston is het vinden van een accommodatie nog niet zo makkelijk dus besluiten in eerste instantie door te rijden naar Saugerties waar de Quality Inn under construction blijkt te zijn, de Howard Johnson Inn iets te veel aan de snel weg ligt en het derde hotel echt zo duur is dat zij ons aanraden terug naar Kingston te rijden. Toch maar doen dan. Hampton Inn in Kingston vraagt ook een belachelijk bedrag en via een omweg komen wij bij een Courtyard. Ondanks dat de prijs tegenvalt zit het wel tussen alle restaurants en geven ze ons een korting omdat het hun laatste kamer is. Kamer is prima maar bed is zacht. Niet te lang over nadeken maar eerst even de super in en ook daar hebben ze een Dick’s. Hier hebben ze de clubs voor 100$ minder maar opeens klopt er van alles niet. Wat? Weten wij eigenlijk niet maar ook geen zin om er verder over na te denken. Doorlopen dus maar. Even een 
borrel in de kamer alvorens naar de Red Lobster te gaan waar wij ongeveer de enige gasten zijn. Het is dat wij zin hadden in een stuk vis anders waren we waarschijnlijk niet gebleven. Tegen de tijd dat wij het eten bijna op hadden waren ze de ruimte al aan het schoonmaken. Niet echt smakelijk.
8 oktober – Newport
Echt lekker geslapen hebben wij niet. Inderdaad vanwege het erg zacht bed maar ook omdat het erg warm was in de kamer en toen dat verholpen leek te zijn was het de enorme regen die tegen de ramen kletterde of de trein die half door je kamer raasde. Hoe dan ook niet best. Na het douchen loop ik even naar de bar voor heet water en twee lepels en zet een bak koffie en maak ontbijt. Wij hebben volgens maps een redelijk lang traject af te leggen dus willen niet later dan 9 uur weg. Toch even aangegeven bij de receptie dat de bedden van slechte kwaliteit zijn. Ok, we will make note of this…ok bye…till never! En off we go…meteen over de state line naar Connecticut is het landschap opeens weer schoon en prachtig.
En off we go…meteen over de state line naar Connecticut is het landschap opeens weer schoon en prachtig. Vind de route schitterend en dan maken de extra km’s niet uit. En route stoppen wij even voor een bak koffie en daarna voor een broodje. Rond 14:30 rijden wij Newport over eerst de Verrazanno Bridge en dan de Claiborne Pell Bridge. Vrijwel meteen daarna zien wij het Visitors Centre en omdat je eigenlijk nergens kan parkeren ren ik er even heen. Staat een forse dame die maar al te graag wil helpen met het regelen van accomodation en uiteindelijk beveelt ze mij een landhuis aan niet te ver van het visitors’ centre. Ik wil er wel heen omdat ze een heerlijke porch hebben. Ondanks de wind lijkt het me heerlijk om daar vanavond naar de zonsondergang te kijken. Wij rijden er dan ook maar heen omdat het vrijwel om de hoek is en de prijs aantrekkelijk is. Worden bij dit oude statige landhuis begroet door een wel heel vriendelijke Amerikaan. Het huis is dichtgegroeid aan prularia, waar we nu maar even doorheen kijken, maar besluiten hier te blijven (nadat wij eerst een kamer te zien kregen waarbij het matras ongeveer de helft van onze lengte lang was) juist door die geweldige porch. Wij gooien de tas in de kamer, regelen paperwork en gaan dan richting Cliff Walk. Een 3,5 mile wandelpad langs de kust. Het is naseizoen in Newport dus je kunt bijna overal je auto parkeren. Dat is in het hoogseizoen een stuk moeilijker. Als wij eenmaal de auto geparkeerd hebben lopen wij de route af
.
Een heerlijk route waarbij, voor ons, het eerste gedeelte paved is langs de meest rijke mansions die er bestaan. Het tweede gedeelte is een wat “uitdagender” (lees: niet rolstoel vriendelijk) en daardoor loopt er bijna niemand op dit gedeelte. Heerlijk om hier te lopen. Wind in je haren en geluid van de zee. Enige nadeel van deze route is dat het een one way route is en dat je dus ook de route weer terug moet lopen naar je auto. Wij doen dat niet via de Cliff Walk maar langs Bellevue Avenue waar alle mansions staan. Vergis je niet dan is het nog steeds een stuk terug lopen maar is het toch een stuk meer de moeite waard vanwege de close up look naar de mansions. Eenmaal bij de auto rijden wij direct naar ons verblijf terug waar wij net op tijd voor sunset aankomen. Heerlijk bivakkeren hier ondanks de sterke wind en het natte achterwerk dat wij opdoen op de stoelen. Hierna lopen we de wharfs af naar Bannister en gaan daar lekker eten.
9 oktober
Ondanks het fijne bed bijna geen oog dicht gedaan. Echt elke antieke klok slaat hier bijna om het kwartier. Het waren er zo veel op een gegeven moment dat ik dacht dat iemand een wind mobile voor ons raam had gehangen. Hoe dan ook, redelijk slecht geslapen dus. Wel weer enigszins goed gemaakt door het ontbijt. Niet zo zeer het ontbijt zelf maar wel de setting: oud Victoriaanse tafel voor 12 gedekt in oude stijl met lekker bakken thee en muffins. Helemaal leuk. Ook leuk om even met andere reizigers te praten. Wij zitten er nog over na te denken wat we ga doen. Blijven wij nog een nacht hier of gaan wij richting Cape Cod wat het oorspronkelijke plan was? Ik denk als wij hier door de straten lopen en de Ocean Drive doen kunnen wij verder maar Martin vind het wel fijn hier dus wij blijven nog een avond. Lopen inderdaad vervolgens een beetje door de winkelstraten heen en pakken vervolgens de auto om de 10 mile ocean road te rijden en vervolgens een beetje door Middletown te cruisen. Kopen nog even wat water alvorens in de tuin van ons pension te gaan relaxen. Helemaal relaxed is het niet want er is een stevige wind en de zon laat zich weinig zien waardoor we toch vroegtijdig naar de kamer terug gaan en even een paar blaadjes lezen alvorens zo meteen wat te gaan eten.
Zonsondergang is daarentegen wel weer uniek waarna we in een kroeg een homp vlees gaan eten. Smaakt prima en slapen doe ik beter dan de avond ervoor.
10 oktober – Chatham / Cape Cod
Wij willen bijtijds gaan ontbijten want dit weekend is Columbus Day Weekend en ze verwachten nogal wat
drukte voor het weekend op Cape Cod. Tegen beter weten in hebben wij geen kamer geboekt. Wij willen gewoon zien waar we uitkomen en ergens slapen kun je uiteindelijk altijd wel ergens. Ja, wij zijn het voorval in Florida even vergeten. Daar hebben wij toen in het meest verschrikkelijke hotel geslapen bij gebrek aan beter omdat het toen ook een feest weekend was. De route naar de Cape is niet echt mega indrukwekkend op de verschrikkelijk hoge bruggen na maar eenmaal op het eiland ziet het er allemaal zeer gemoedelijk uit. Wij stoppen in het eerste plaatsje om lekker even in het zonnetje een kop koffie te drinken. Daarna rijden wij door de verschillende kleine plaatsjes en houden onze ogen alvast open naar een evt accommodatie. Als we dan ergens stoppen is de prijs van dien aard dat we besluiten door te rijden. In plaats van naar het puntje van het schiereiland te rijden, omdat wij bang zijn dat dat misschien wel moeilijk gaat worden met een slaap plaats vinden, slaan wij af richting Chatham waar we een prima kamer krijgen voor een behoorlijke prijs maar ik heb geen zin meer om verder te zoeken en het is nu nog lekker weer dus wil nog een beetje buiten kunnen lopen. Hetgeen wij dus ook gaan doen zodra wij de koffers op de kamer hebben gezet (de landlady gaf ons een super kamer en heeft ons uiteindelijk ook nog ontbijt gegeven voor de genoemde prijs).Wij lopen door het centrum van Chatham waar we even een stuk pizza eten en lopen dan naar de kust naar een van de vuurtorens. Van daaruit lopen wij nog een stuk langs de kust waar we ook even een stuk van een bruiloft meemaken en lopen dan naar een vissers dock waar behoorlijk wat zeeleeuwen zwemmen en waar net een lading haaien (dogfish) worden ontladen. Langs een golfbaan en een supermarkt lopen wij terug naar het hotel waar ik eerst heerlijk nog even op ons balkon ga zitten maar waar het al snel te koud wordt en ik me eerst even onder een warme douche weer moet opwarmen. Op tripadvisor zoeken wij een restaurantje op en er blijkt er een op 500m lopen te zitten die aanbevolen wordt. Daarheen dus maar. Als wij binnenkomen is het druk maar gelukkig kunnen wij in de enorme tent vrijwel direct aanschuiven. Wij waren al bang dat we misschien toch weer een tijd moesten gaan wachten. Een overheerlijke maaltijd krijgen wij hier. De carpaccio van lokale tomaten was verrukkelijk en de tonijn daarna was niet te overtreffen.
11 Oktober
Als we wakker worden regent het. Niet zo’n beetje ook. Volgens de weerberichten blijft dat de hele dag zo. Just our luck om op onze laatste dag nog weer regen te hebben. Maar goed, wij hebben ook wel geluk gehad tijdens de reis dus ik klaag niet. Wij doen het rustig aan. Pakken de koffers zover helemaal in zodat wij er niks meer aan hoeven te doen als wij later vandaag de auto op het vliegveld weer in moeten leveren. Wij vliegen vanavond om 8 uur dus wij hebben vrijwel de hele dag nog. Wat te doen met dit weer? Ik wil nog graag naar een cranberry bog maar met dit weer is daar denk ik ook niet zo veel aan. Wij ontbijten rustig en rijden dan in rustige modus richting Boston. Het regent echt zo hard dat zelfs de b-weggetjes nemen niks uithaalt omdat wij niks zien. Besluiten bij een Starbucks nog weer even lekker wat koffie te drinken en gaan dan om de hoek nog een keer naar Dicks’. Dick wil niks met de prijs doen dus laten wij het zitten. Wij hebben nog een kans voordat wij bij het vliegveld zijn. En ja hoor net voor Boston lopen wij nog een Dicks’ binnen en zien daar de clubs voor 100$ minder staan dan de prijzen tot nu toe. Niet over nadenken en inpakken maar. Uitgerekend als wij willen afrekenen staat er een onwijze rij maar ze willen allemaal te graag helpen met het goed inpakken van de clubs voor de reis naar NL. Mooi! Krijg papier en tape en mag mijn gang gaan. Nou dit moet goed komen. Wij volgen vanaf hier de route naar het vliegveld en staan eigenlijk op het vliegveld voordat wij er erg in hebben. Oeps…wij moeten er weer af want we moeten eerst nog even tanken. Overal in Amerika vind je makkelijk een pomp behalve hier. Wij tanken vol en als wij wegrijden gaat de benzine meter maar niet omhoog. Nog een rondje rijden en dan toch maar weer naar de pomp. Past precies nog 2$ bij en dan nog blijft de meter laag. Wij wilden eigenlijk nog voor het vliegveld even ergens in een steakhouse een hamburger eten maar dat lijkt nu een moeilijkere opgave. Tank zit nu vol en rijden dus maar terug naar het vliegveld. Daar is alles zo geregeld. Auto gecheckt en ingeleverd en dan maar op het vliegveld nog wat eten. Een extra wrap service bestaat hier niet op het vliegveld hetgeen wij eigenlijk voor de zekerheid nog even wilden doen met de clubs maar ja dan maar zo. Gelukkig hebben wij ze redelijk goed ingepakt. Dan nog even een burger alvorens door customs te gaan. Vlucht is snel. In 6 uur zijn wij in Dublin waar wij vroeg in de ochtend zijn. Als zombies eten wij daar een broodje alvorens het laatste stukje naar Amsterdam verder te aanvaarden.