Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
| 10 Mei | Amsterdam | Las Vegas | 22 uur | Cosmopolitan | Over Detroit met Delta |
| 11 Mei | Las Vegas | Cosmopolitan | Casino Day | ||
| 12 Mei | Las Vegas | Grand Canyon | 6 uur | Holiday Inn Express | Via Hooverdam en Route 66 |
| 13 Mei | Grand Canyon | Holiday Inn Express | |||
| 14 Mei | Grand Canyon | Kayenta | 3 uur | Hampton Inn & Suites | Monument Valley bezoeken |
| 15 Mei | Kayenta | Page | 3 uur | Lake Powell Resort | |
| 16 Mei | Page | Bryce Canyon | 4 uur | Ruby’s Inn | |
| 17 Mei | Bryce Canyon | Zion | 3 uur | Pioneers Lodge | |
| 18 Mei | Zion | Canyon Motel | |||
| 19 Mei | Zion | Las Vegas | 5 uur | Staybridge Suites | Via Valley of Fire |
| 20 Mei | Las Vegas | Staybridge Suites | |||
| 21 Mei | Las Vegas | Amsterdam | 20 uur | Aankomst 22 Mei |
10 mei 2012 – Las Vegas
Op tijd vertrokken naar Schiphol want wij vliegen om 10 uur en met een Amerikaanse vlucht moet je 3 uur van te voren aanwezig zijn. Vliegtuig vertrekt gelukkig op tijd en aangezien de vlucht half leeg is hebben wij een rij met drie stoelen. De vlucht naar Detroit duurt 8 uur, dan is die extra stoel toch net even iets lekkerder. Wij landen op tijd in Detroit. Denken dat wij ons moeten haasten i.v.m. het over het algemene trage tempo van customs. Valt gelukkig allemaal mee, ons vliegtuig was de enige op dat moment, dus binnen 40 minuten stonden wij ingecheckt en wel bij de binnenlandse vluchten van Delta. Wij hebben nu ruim twee uur om iets te doen. Maar ja wat moet je op een vliegveld waar niet echt veel te doen is? En dan zien wij een Chili’s. En wat doe je dan? Inderdaad je vakantie inluiden met een heerlijke frozen margarita. Als deze op is dan is het ook bijna tijd om te boarden voor de vlucht naar Las Vegas. Wij zien er erg tegenop, helemaal als wij horen dat deze vlucht ook nog eens 4 uur zal duren. Was ik niet helemaal op ingesteld. Wij zitten als sardientjes in het volgende vliegtuig en ik trek het slecht. Ga na de start achterin de cabine staan. Alles gaat traag. En dan landen wij gelukkig na 4 uur. Tassen zijn er binnen no time; op naar de shuttle van de rental car. Ik wist dat wij een stukje met de bus moeten maar dat voelt nu als ruim 15 minuten. Wij hebben het gewoon een beetje gehad en willen op weg. Mevrouwtje van Alamo heeft duidelijk haar dag niet en wij zijn dus maar wat blij als wij eindelijk bij de auto staan en kunnen vertrekken.
Gelukkig is de route vanaf het vliegveld naar de Strip de makkelijkste die er is. Drie keer rechts geloof ik en wij nemen gelukkig ook meteen de juiste afslag naar het hotel. Eenmaal in de parkeer garage gaat het ons een stuk minder goed af. Je zou denken, hoe moeilijk kan dat zijn, nou in de garage van een hotel met 3000 kamers….heel moeilijk. Alle plekken zijn gereserveerd voor de Jockeyclub of iets anders. Na volgens mij 25 minuten in de garage rondgereden te hebben, hebben wij de auto gewoon ergens neergezet. Jammer dan. De lift vinden is onze volgende quest maar gaat ons net iets makkelijker af. Als wij in de receptie ruimte aankomen willen wij eigenlijk meteen rechtsomkeert maken. Dit is zo niet wij. Druk en lawaaierig maar komt ook door de inslaande moeheid. Wij staan in de rij om in te checken als de volgende bediende naar ons toe komt lopen om je te begeleiden naar zijn incheck balie. Het is een Spanjaard en ik vraag of hij een kamer heeft met uitzicht op de Bellagio fountains. Heeft ie maar hij kan ons een goede deal geven: suite met balkon en uitzicht op de fountains voor 60USD extra. Martin hoort muziek in zijn oren als hij balkon hoort en zegt meteen ja.
Sleutel en hop naar de 32e verdieping waar wij eerst nog weer 10 minuten aan het lopen zijn om bij onze kamer te komen. Het is echt ongelooflijk groot. De kamer is geweldig en het balkon nog veel mooier. Het is inmiddels 6 uur lokale tijd dus tijd om wat te drinken te scoren en lekker op dit balkon te gaan zitten. Maar waar. Wij nemen de lift naar beneden en ik zie een paar jongens met kratten bier lopen die zullen het wel weten en ja zij wijzen ons de weg maar dan nog is het niet eenvoudig de meest eenvoudige weg uit dit hotel te vinden. Eenmaal op plek van bestemmingen vinden wij snel wat wij hebben willen en besluiten meteen bij de panda express wat te eten mee te nemen. Wij hebben immers een magnetron dus dat is zo weer warm.
Genieten van de temperatuur op het balkon, van de Baco, van de Panda
Express en van de ….prachtige Bellagio Fountains. Viva Las Vegas!
11 mei
Als ik wakker word, hoef ik alleen maar de gordijnen open te doen om Caesars Palace vanuit mijn bed te kunnen zien. Toch wel bijzonder. We nemen lekker de tijd en zijn een beetje besluiteloos waar wij willen ontbijten. Wij willen buiten zitten en dat is hier niet 1-2-3 gevonden. Uiteindelijk belanden wij op het terras bij de Sugar Factory. Worden meteen geconfronteerd met een overdosis aan voedsel. 1 bord met z’n 2-en was meer dan voldoende geweest. Wij rekenen af en wij laten ons gok avontuur beginnen. Wij willen bij elke grote keten even naar binnen om ons geluk te beproeven. Dus van Paris, waar wij 20 dollar winnen, lopen wij Flamingo binnen, nog wat vage tenten (wij hebben de smaak te pakken) naar Venetian, waar wij uiteraard ook het hotel bewonderen naast de slots te trotseren. Als wij hier uitgespeeld zijn steken wij de straat over naar Treasure Island waar ik een machine met lucky dice te pakken heb. Weer 20USD winst. En dan verder naar The Mirage, Caesars Palace, Bellagio en dan is het 17:00 en heb ik het wel even gehad. Ik heb zin in mijn terras. We proberen het eerst nog even bij het zwembad van het hotel maar daar is het zo druk, het lijkt wel een MTV party dat wij ons heil toch maar lekker op ons balkon gaan zoeken.
12 mei – Grand Canyon
Genoeg slots voor nu. Pakken de spullen in en zijn binnen no time op weg naar onze eindbestemming van vandaag: Grand Canyon. Er zijn twee manieren om er te komen maar de Noordelijke route richting North Rim is nog niet open als wij er zijn dus rijden wij de zuidelijke route met de bonus dat je dan vrijwel langs de Hoover Dam komt en een stuk van de Route 66 kunt rijden.
De Hoover Dam is leuk om gezien te hebben. Het is best bijzonder maar ik zou er nooit voor omrijden. Bij Kingman gaan wij de Route 66 op. En bij Seligman gaan wij de Highway op. Vond de route 66 leuk. Vanuit hier rijden wij verder naar Grand Canyon en ons hotel van vanavond. Wij belanden in een dorp (straat met een paar hotels, een Tourist Information centre, een steakhouse, benzine pomp, supermarktje en uiteraard een Mc Donalds). Hotel is ok maar wij kunnen nergens buiten zitten. Ik weet van het zoeken naar een hotel dat de Best Western dat wel heeft dus na even naar the Tourist Information geweest te zijn en wat drinken gehaald te hebben gaan zij bij het zwembad van de Best Western zitten. Er zit niemand dus wij doen er ook niemand kwaad mee.
Als het zonnetje achter een wolk verdwijnt is het meteen heel erg fris en vertrekken wij via de Mc Donalds waar wij een McSalad halen naar ons hotel waar wij lekker warm douchen en een beetje op bed de foldertjes doorbladeren en tv kijken alvorens aan onze heerlijke Mc Salad te beginnen. Lekker relaxed.
13 mei
Wij staan een beetje op tijd op zodat wij de ergste drukte in de Grand Canyon een beetje voor zijn. Met de National Park Pass zijn wij zo binnen en besluiten wij geen moeilijke trails te lopen en ons lekker aan de Rim Trail te houden. Het is lekker ontspannen lopen en het uitzicht is uiteraard geweldig. Wij genieten van het weer en als wij bij het eindpunt van de gele trail/trail of time komen zien we een paar Amerikaanse Condors vliegen. Wij zijn nog niet klaar met de Grand Canyon en besluiten de bus naar het eindpunt van de red route te nemen maar veranderen van gedachte als zelfs de bus hier 45 minuten enkele reis over doet. Halverwege stappen wij uit en lopen terug naar het beginpunt. Wederom mooi maar daarna hebben wij het wel een beetje gehad. Eten hier een stuk pizza, wachten op de bus en vertrekken naar het hotel zodat wij daar nog lekker een beetje in de zon bij het zwembad kunnen zitten. Daarna douchen wij en hebben wij zin in een stuk vlees dus gaan wij naar Jipee Ja Jee steakhouse waar wij overigens prima eten. Daarna lekker slapen.
14 mei – Kayenta / Monument Valley
5 jaar partner!
Als wij wakker worden weten wij dat wij naar Monument Valley willen maar zijn een beetje besluiteloos of wij daarna meteen nog naar Page willen rijden. Zou 5 uur in de auto betekenen en eigenlijk hebben wij daar niet zo’n zin in dus besluiten wij te kijken of er een hotel in Kayenta te boeken is. Dat doen wij en gaan dan op pad.
Begin van de route is mooi maar daarna redelijk saai. Als wij in Kayenta aankomen is het 1 uur maar dan blijkt het in Utah een uur later te zijn. Kamer is nog niet klaar dus gaan wij naar de subway om de hoek om daar een broodje te halen die wij op het terras van het hotel opeten. Als die op zijn is de kamer ook klaar en checken wij in. Als de spullen op de kamer staan gaan wij op weg naar Monument Valley. Wij stoppen af en toe voor wat stalletjes met souvenirs en uiteraard de nodige foto’s. Eenmaal bij Monument Valley slaat de benzine meter op hol en staan wij opeens in het rood. Op hoop van zegen rijden wij de 17 mile road langs de Monuments, wachten op zonsondergang en hopen nog weer in Kayenta te kunnen komen. Dat lukt gelukkig. Tanken, douchen en besluiten voor het gemak maar in het hotel te blijven eten wat overigens goed smaakte. Er wordt hier geen alcohol geschonken omdat wij in een reservaat zitten maar de virgin mojito smaakt prima.
15 mei
Staan lekker bijtijds op en nadat wij een hotel in Page/Lake Powell hebben geboekt ontbijten wij
wat. Wij willen een beetje bijtijds weg want wij willen vanochtend nog graag naar Antelope Canyon. Een canyon die dicht bij Page ligt en waar het lichtinval ’s ochtends het mooiste moet zijn.
De route naar Page is wederom een scenic route en dat is inderdaad zo. Eenmaal bij Antelope Canyon is het een beetje onduidelijk of wij Upper of Lower willen doen. Als blijkt dat je voor Upper met een tour guide mee moet, is de keuze snel gemaakt voor lower. Bij het betaalhutje is alles een beetje onduidelijk, wel/geen gids, wel/geen extra kosten, wel/geen SLR camera. Met Spiegelreflex en een statief mag je op eigen gelegenheid de Canyon verkennen. Heb je die niet moet je alsnog met een groepje en gids mee. Martin gaat dus zelf op pad en ik ga met het clubje mee. Canyon is schitterend en het is echt genieten. Van het groepje heb je geen last want de gids laat je gewoon een beetje voor jezelf lopen. Je hebt meer last van degenen die wel een SRL en statief hebben want ze staan overal en wachten rustig totdat je voorbij gelopen bent.
Als wij heerlijk door de Canyon gelopen hebben is het van hieruit niet ver naar Horse shoe bend. Bij Horse shoe bend maakt de Colorado river een knik die eruitziet als een hoefijzer. Vandaar horse shoe bend. De wandeling naar het uitzicht is niet ver maar je loopt in het mulle zand omhoog en weer naar beneden dus bij terugkomst in de auto hebben wij wel trek gekregen. Wij rijden naar de Walmart en nemen mee wat wij denken nodig te hebben en eten even een broodje.
Vanuit hier rijden wij naar het hotel dat wij vanochtend hebben geboekt aan Lake Powell. Bij het inchecken is er wat gedoe met de kamer. Wij hebben lakeview geboekt maar krijgen een kamer achter het zwembad. Het is echt een mega complex dus voordat je heen en weer terug bent, ben je zo een half uur verder. Eenmaal op de kamer gaan wij lekker op ons terras zitten. Als de temperatuur eindelijk zo ver is dat je in de zon kunt zitten komen er behoorlijk wat wolken en is het zonnen uurtje ook weer snel afgelopen. Jammer. Wij gaan lekker douchen en aangezien het Lake Powell resort toch iets verder van Page ligt, besluiten wij maar in het hotel te blijven eten. Ze hebben pasta op het menu en dat is eigenlijk precies hetgeen waar ik trek in heb dus helemaal goed en het smaakt eigenlijk ook nog best. Na het eten proberen wij in de lobby, enige plek met wifi, een hotel voor Bryce te boeken wat gelukkig ook lukt. Daarna lekker slapen. Het was weer en drukke dag.
16 mei – Bryce Canyon
Wij slapen eerst uit en nemen lekker de tijd. Bryce is ongeveer 3,5 uur rijden dus wij hebben alle tijd. Wij gaan eerst ontbijten in het hotel. Dit zou in de prijs zijn inbegrepen maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Wij hebben prima gegeten maar was relatief duur. Na ontbijt checken wij uit, pakken de spullen en zetten koers naar Bryce. Het is een schitterende route, echt scenic en gelukkig kunnen wij bij aankomst in Bryce meteen onze kamer al in waardoor we ook nog tijd hebben meteen naar het park te gaan.
Bryce is magisch. Ik vind het echt geweldig. Het is nu 2:30 en omdat wij eigenlijk geen trek hebben maar nog wel iets willen doen kopen wij eerst wat energierepen en noten bij het kleine winkeltje en lopen dan de RIM trail tot eind station Bryce Point. Hier pakken wij de bus terug naar het begin waar wij de auto hebben geparkeerd. Schitterende wandeling.
Thuis drinken wij even wat in het zonnetje. Als anderen zien dat wij de stoelen buiten zetten, volgen opeens meerdere ons vb. Grappig om te zien dat er opeens uit iedere kamer iemand verschijnt. Rond 7 uur gaan we, ook al kunnen wij ons er totaal geen voorstelling van maken, naar sunset op Bryce. Het voegt niet veel toe aan de mooie wandeling van vanmiddag maar het was wel even leuk. Bij terugkomst kijken wij bij de fast food of wij daar iets willen halen maar eigenlijk is er niets wat wij willen eten. Het buffet in het hotel is mega druk en de rij is ook behoorlijk lang. Wij lopen naar het lokale supermarktje en besluiten Microwave lasagne en een salade mee te nemen. We zien wel wat dat moet worden. Uiteindelijk is het aardig te eten maar hebben wij eigenlijk de meeste lol met het behendig omgaan met de spullen die wij hebben.
17 Mei – Zion National Park
Wij willen vandaag nog een mooie wandeling maken in Bryce. Omdat wij daarna ook nog naar Zion moeten/willen rijden staan wij wederom bijtijds op. Wij ontbijten op dezelfde provisorische wijze als het avondeten gisteravond, checken uit en lopen de Queen Gardens Trail en Navajo loop. Ik vind het echt prachtig. Hoef niet zo nodig weg. Heerlijk relaxt park. Maar ja wij willen graag ook nog Zion even bekijken dus rijden toch door naar Springdale via wederom een prachtige scenic route door Zion heen.
Maar ja wij willen graag ook nog Zion even bekijken dus rijden toch
door naar Springdale via wederom een prachtige scenic route door Zion heen.
Wij zijn blij verrast door Springdale. Gezellig dorpje met wat hotels, restaurants en een supermarktje. Voor vanavond hebben we een kamer kunnen regelen hier maar voor morgen blijkt het een stuk moeilijker te zijn. Het is weekend en dan loopt het hier kennelijk altijd helemaal vol maar wij hebben na een half uur vragen toch geluk. Als dat lekker geregeld is gaan wij lekker op een terras zitten om een margarita te drinken. Smaakt niet bijster goed maar het is wel wat wij nu nodig hebben. Daarna gaan wij nog even door op ons eigen terras waar het gigantisch waait en dus dekking zoeken op het terras van iemand anders. Beter en wat helemaal leuk is dat een kolibrie hier een nestje heeft.
Daarna douchen wij en gaan wij eten bij het grootste restaurant dat Springdale rijk is. Het is nog lekker ook. Daarna lekker met een boekje naar bed.
18 Mei
Wij laten ons de tijd vanochtend. Wat wij doen, doen wij en wat wij niet doen, doen wij niet. Zo simpel is het. Wij ontbijten naast het hotel, 
pakken onze spullen en checken uit om 100m verderop weer in te checken om daarna door te rijden naar Zion NP. Parkeren de auto en gaan het rijtje aan wandelingen af: Emerald Pools met een omweg terug, Weeping Rock en naar de Narrows.
Aan het eind lopen wij richting de Narrows en willen eigenlijk ook daar nog een stuk doorheen lopen maar het water is ijskoud en uitgerekend nu verdwijnt de zon ook nog. Maakt het meteen een beetje kil dus slaan wij over. Mocht ik hier ooit nog een keer terug komen dan zou ik dit zeker willen doen maar dan zou ik een broek en een paar schoenen huren zodat je er een beetje normaal doorheen zou kunnen lopen. Wij lopen terug en pakken de bus richting auto, gaan naar ons hotel en daar zitten wij in en uit de zon. Als de zon weg is, is het meteen fris. ’s Avonds eten wij nog een keer bij de tent van gisteren en wederom smaakt het prima.
19 mei
Wij eten tegenover het motel een muffin en een banaan met een lekkere koffie en gaan dan op weg terug naar Vegas. Ik wil nog heel graag langs de Valley of Fire. Ik heb zulke gave plaatjes van de Wave gezien dat ik dat wel graag wil zien. Via een scenic route rijden wij erheen. Valley of Fire is een leuk park. Als je vanuit Vegas maar weinig tijd hebt en geen andere parken kunt bezoeken, zou ik zeggen dat dit een absolute must is. Er komen maar weinig mensen maar het park heeft absoluut een paar bijzondere bezienswaardigheden zoals, Rainbow, Beehives en zoals eerder gezegd de Wave. Bij tourist information vragen wij nog even na hoe wij precies bij de The Wave kunnen komen want er is nog geen officieel wandelpad naar toe. Dat moet nog goedkeuring krijgen. Ze vertelt ons waar wij de auto moeten parkeren en geeft ons een blaadje met de GPS coördinaten en zegt dat het ongeveer een half uur duurt. Wij hebben zeker 1,5 uur gelopen omdat de route opeens ophield en komen uiteindelijk pas bij de Wave uit als wij een paar anderen een andere route zien nemen. Martin loopt toch nog weer mee ondanks dat hij het eigenlijk wel gehad heeft. Ben toch blij dat ie nog even mee loopt want ik vind het wel weer de icing op de cake. Ervan uitgaande dat wij maar een half uur zouden lopen had ik me niet ingesmeerd (gelukkig wel water mee) met het gevolg dat mijn schouders toch behoorlijk verbrand waren. Shoot….maar heb wel de Wave gezien. Veel te lang hier geweest dus nu maar meteen door naar Vegas. Laten de andere mooie dingen maar even voor wat ze zijn.
Komen rond 16:00 in Vegas aan en rijden eigenlijk meteen foutloos naar ons hotel net buiten de Strip. Hadden graag nog een keer in de Cosmo geslapen maar dat was helemaal volgeboekt. Gaan nu naar de Starbridge Suites en zijn niet teleurgesteld. Mega kamer en dit keuken van alle gemakken voorzien. Wij hebben meteen ook geen zin meer om ergens te gaan eten en rijden eigenlijk meteen nog naar een Supermarkt om van alles lekkers te halen. Het is genieten in deze suite met heerlijk balkon.
Martin maakt iets heerlijks klaar dat wij lekker op het balkon opeten waar wij de warmte nog even in ons opnemen.
Na het eten willen wij eigenlijk alle twee nog even naar The Strip. Late
n ons door de shuttlebus bij MGM afzetten en lopen nu het zuidelijke gedeelte van de Strip nog even door maar gaan natuurlijk ook nog even naar de Fountains kijken. Uiteindelijk gaan wij nog flink aan de gok in te Sphinx waar wij uiteindelijk om 3 uur vertrekken. Hadden nog wel door kunnen gaan.
20 mei
Slapen lekker uit. Wij hoeven niets, hebben ontbijt in de zaal beneden die er als een huiskamer uitziet en gaan dan op weg naar de Premium Outlet. Eigenlijk een beetje teleurgesteld vandaan gekomen maar Martin is met schoenen wel geslaagd. Willen nog wat boodschappen doen maar komen dan langs een mega indoor casino, New Orleans, en stoppen toch maar om daar even wat te eten en wat te gokken. Wij lijken bijna verslaafd…haha. Daarna snel even naar de supermarkt want eigenlijk heb wij geen zin meer maar beviel gisteren zo goed op ons balkon dat wij d
at nu het liefste weer doen. Lekkere stukken kip erbij gehaald, helemaal top!
Daarna spullen ingepakt en een beetje op tijd mandje in. De wekker gaat vroeg.
21 mei
Zijn op tijd wakker en rijden naar de drop off van Alamo. Auto is binnen no time ingeleverd en de buschauffeur van de shuttle heeft z’n happy hoed op. Grappig! In tegenstelling tot de heenweg is de terugweg eigenlijk best snel. Alles is zo ingecheckt waarna wij nog even aan de eenarmige bandiet gaan hangen in de wachtruimte. Kunnen het niet laten. Van de winst ontbijten wij en lopen dan naar de gate. Vlucht naar Detroit gaat nu redelijk snel. Wij komen zelfs zo op tijd aan dat wij proberen een eerdere Delta vlucht naar Amsterdam proberen te nemen maar helaas zit die vol net als onze aansluitende vlucht. Pfff. Drukte! Wij komen op tijd aan in NL waar het bijna net zo warm is als waar we vandaan komen. Was lekkere vakantie maar eigenlijk te kort.