Zondag 1 oktober 2017
Madeira had eigenlijk nooit op mijn verlanglijstje gestaan van bestemmingen waar ik nog een keer heen wilde maar wij hadden maar een week, hadden ook maar een week de tijd om het te boeken en wilde toch eigenlijk wel heel graag mooi weer. Tja, of je die garantie hebt op Madeira is ook twijfelachtig maar de rest in Europa viel eigenlijk snel af. Toen ik op maandag de Corendon site opende viel mijn oog op Madeira. Na een kort heen en weer of wij dit wilden was het daarna snel geboekt. Nog nooit met Corendon op stap geweest maar tijd om naar een alternatief te zoeken hadden wij eigenlijk niet. Dit was Maandag. Op zondag vertrokken wij op het onmogelijke tijdstip van 5 uur ’s ochtends. Wij moesten minimaal 3 uur van tevoren op de parkeerplaats van Corendon zijn wat dus betekende dat op een tijdstip waarop de jeugd vaak pas de kroeg in gaat wij op de snelweg waren om richting Middenweg te rijden. Ik voelde mij eigenlijk super goed en voelde helemaal niet alsof ik midden in de nacht ergens naar op weg was. Middenweg was snel gevonden en na het parkeren van de auto moesten wij nog even 15 minuten wachten op de bus. Grappig genoeg kwamen wij toen al mensen tegen die wij later op het eiland meerdere keren zijn tegen gekomen. In 20 minuten werden we door een al te praatgrage buschauffeur naar de vertrekhal gebracht waar wij zo ongeveer als eersten stonden. Daarna nog maar een broodje gaan eten bij La Place waarnaar het al snel tijd was om te boarden alleen liet dat laatste nog even op zich wachten. Eenmaal aan boord ging het eigenlijk best snel en vertrokken wij slechts 20 min na schema vertrektijd. Er was nogal wat turbulentie maar heb geprobeerd zo veel mogelijk mijn ogen dicht te houden tijdens de vlucht in de hoop dat ik af en toe nog en keer in slaap zou vallen. Op schema aankomsttijd naderden wij het vliegveld van Madeira waar de piloot het nodig vond te melden dat de landingen op Funchal best lastig waren door de ligging van het vliegveld en de wind. In de landing moeten ze nog een bocht maken. Gelukkig zette hij het vliegveld veilig aan de grond en werden wij bij het verlaten van het vliegveld meteen verwend met wat warmte. De bagage liet nog even op zich wachten. In de aankomsthal werden wij door een medewerker van Corendon naar een busje geleid dat ons naar het verhuurbedrijf zou brengen dat 10 minuten verderop zat. De afhandeling ging daar ook vrij vlot nadat wij eerst een all risk en een 20 Euro penalty voor het inleveren buiten kantooruren moesten betalen. Autohuur is echt een goudmijn. Hoe dan ook. Wij zijn lekker op weg. De autoverhuurder meldde nog dat het onmogelijk was om te verdwalen op dit eiland maar kan me voorstellen dat je heel lang kan dwalen. Gelukkig werkt google maps dus zonder te veel vertraging komen wij bij het hotel aan (na een tussenstop bij de supermarkt) waar wij binnen een uur op de kamer kunnen. Besluiten dus maar even te wachten kunnen wij daarna lekker een korte broek aan en aan onze eerste verkenning beginnen. Dat uur laat alleen iets langer op zich wachten nadat wij de plek van de eerste kamer hadden afgekeurd. Prima om iets langer te wachten om zo een betere kamer te krijgen. Eenmaal op de kamer hebben wij ons snel omgekleed en de navigatie richting Camara de Lobos gezet.
Een leuk, heel klein vissersdorpje met veel restaurantjes waar wij bij Vila de Peixe ons eerste visje gaan eten. Na het ontbijt van La Place hebben wij niks meer gehad op een paar pepermuntjes na. Genieten bij de Peixe met onze papegaai vis. Na de lunch dwalen wij nog wat en gaan dan naar het hotel terug en gaan daar bij het zwembad nog even lekker op een ligbedje liggen. De zon is alleen door de ligging van het hotel snel verdwenen. Het hotel ligt sowieso niet echt gunstig ook niet wat betreft buiten de deur eten of je moet in het restaurant van het hotel willen eten. Omdat wij daar niks voor voelden op de eerste avond hebben wij toen wij om 4 uur terugreden van Vila de Peixe bij de supermarkt maar wat dingen meegenomen omdat wij ervan uitgingen dat het niet heel erg laat zou worden voor ons vanavond. Na het zwembad zijn wij dan ook lekker op het balkon gaan zitten en hebben wij wat geborreld en gesnackt. Het licht ging redelijk op tijd uit.
Maandag 2 oktober
Wij zijn aangenaam verrast door het heerlijke ontbijt. Er ligt en staat van alles. Wij eten onze buikjes rond en zetten dan koers richting Funchal. Funchal is de hoofdstad van Madeira en nadat wij de auto in een parkeerplaats hebben gezet struinen wij een beetje rond. Funchal is een super leuke stad. Uiteraard gaan wij naar de Mercado de Lavradores en proeven daar wat exotische vruchten, lopen door de Rua Santa Maria om naar alle geschilderde deuren te kijken en wat te eten, gaan naar Blandy voor een Madeira proeverij en lopen doelloos wat rond. 
Rond een uur of 3 gaan we terug naar de auto maar waar kunnen wij betalen? Wij moeten naar een soort Bruna in de mall om parkeerticket te betalen. Duurt ongeveer 10 min voordat wij er zijn en de vrouw meldt dat het ticket maar tien minuten geldig is om mee naar buiten te rijden. Ok, hoe kwamen wij hier ook alweer? Eenmaal bij het hotel gaan wij nog snel even zwemmen en proberen nog van een laatste zonnestraal te genieten die helaas wederom snel verdwenen is. Wij borrelen wat op het balkon en besluiten dan maar naar het restaurant in het hotel te gaan want wij hebben geen zin meer om weer 20 min naar beneden te rijden. Slechtste beslissing ever! Lasagna uit de magnetron en een of ander bonen prutje. Dit gaan we niet nog een keer doen. Oh wacht we hebben nog een bon voor een drie gangen menu. Nou misschien is dit gewoon een slecht avond??
3 oktober
Wij staan bij tijds op want we willen van alles vandaag. We denken weer heerlijk te gaan genieten van ons ontbijtje, wat we wel doen, maar opeens is er een invasie van een groep ANWB´ers. Erg jammer. Het is druk en vol. Ontbijt is er niet minder om maar de rust is verdwenen. Na het ontbijt pakken wij een paar spullen en rijden via Machico naar Santana. Daar willen we de bekende rieten huisjes gaan bekijken waar Madeira zo bekend om staat en nog naar de Pico Ruivo, de hoogste bergtop op Madeira. Bij aankomst in Santana is het er nog redelijk uitgestorven en gaan we eerst maar een kop koffie drinken waarna we op zoek gaan naar de rieten huisjes. Wij rijden eerst de verkeerde kant op om later te zien dat ze op geen 100 meter van onze koffietent waren. Het zijn er dan ook maar 5 die overgebleven zijn van de honderden die er waren. Ze zijn nu ingericht als souvenir winkeltjes. Vroeger gaven ze onderdak aan de boeren. Ze zijn schattig maar erg lang om ze te bekijken heb je niet nodig. Op naar de Pico Ruivo. Wat een schitterende rit naar het beginpunt van een van de wendelingen die Madeira rijk is. Als we ver boven de wolken zijn komen wij bij een parkeerplaats aan waar wij de auto neer kunnen zetten en aan de wandeling kunnen beginnen. Wij weten eigenlijk helemaal niet hoe lang deze wandeling gaat duren naar de top maar we zullen het zien. Het is een schitterende wandeling. Het laatste stukje naar de top is vrij steil en het waait er behoorlijk maar gelukkig is het niet koud waar ik nog even bang voor was nadat ik klimmers met dikke jassen de berg af zag komen. Na even van het uitzicht genoten te hebben dalen wij weer af naar de parkeerplaats. Al met al heeft deze wandeling denk ik zo´n 2,5 uur geduurd. Zeker de moeite waard. Vanuit hier rijden wij terug naar Santana want dat is de enige manier waarop we daarna naar Ribeiro Frio kunnen komen waar we een kleine levada wandeling willen maken naar Miradouro Balcoes. Net voordat wij Santana binnen rijden zien wij een klein barretje. Ik moet ondertussen wel heel nodig naar het toilet en omdat wij eigenlijk ook best trek hebben gekregen besluiten we meteen een 
typisch Madeira broodje te nemen: Bola de Caco. Heerlijk! Maar oppermachtig met wat de beste man er allemaal tussen heeft gedaan. Wij kunnen er weer tegenaan en vervolgen onze route via een prachtige weg naar Ribeiro Frio. De wandeling naar Balcoes is niet zo lang maar zeker de moeite waard. Het uitzicht op de twee Pico’s is schitterend. Vanuit hier rijden wij naar een forellenkwekerij waar wij eigenlijk een forelletje hadden willen eten maar na die bola hebben wij allebei totaal geen trek. Ons eerste Poncha dan maar. Oh my god…die was heftig maar wel lekker. We rijden weer verder door een compleet verrassend dicht bos naar weer een meer desolaat gedeelte naar de Pico Arieiro. Het is rond 4 uur en er is vrijwel niemand meer. Wij lopen naar een uitkijk platform waar de wind zo hard waait dat je bijna in trans raakt. Niet zo verstandig op dit uitkijkpunt dat aan veiligheid voorschriften te wensen overlaat. Terug naar de auto voordat er ongelukken gebeuren. Op de weg terug bedenken wij of wij ergens in Funchal willen gaan eten of dat wij onze diner bon in ons hotel gaan trotseren. Wij hebben eigenlijk nog steeds geen trek dus het wordt dat laatste. Bij aankomst zondag had het meisje gezegd dat wij even bij de receptie moesten laten weten als wij van de bon gebruik wilden maken. Toen wij dus bij de receptie kwamen om te melden dat wij van de bon gebruik wilden maken kregen wij een zware zucht van de zeer onvriendelijk receptionist dat wij toch hadden moeten weten dat wij dat 24 uur van tevoren aan hadden moeten geven? Met veel gemor belt hij het restaurant. Nou met gods gratie mogen wij de bon vanavond inleveren. Wat een onaardige man. Wij gaan even lekker zwemmen, borrelen wat en krijgen dan bevestiging dat het hotel-restaurant gewoon niet goed is. Het eten is gewoon niet goed. Helaas worden wij ook nog getrakteerd op folklore dansers waar de halve ANWB groep aan deelneemt. Nee, dit gaan we niet meer doen!
4 Oktober
Wij ontbijten laat in de hoop zo de grote horde ANWB’ers te ontlopen. Gelukkig dat is zo maar met het gevolg dat het halve ontbijt verdwenen is en dus maar matig aangevuld wordt. We komen niks tekort hoor. Na het ontbijt moet Mart even aan het werk waarna we naar Cabo Girao rijden. Hier heb je op een doorzichtig platform op grote hoogte een uitzicht over zee en op kleine akkertjes waar boeren vroeger waaghalzerige praktijken uithaalden om erbij te komen. Wel leuk om gezien te hebben maar na de grote barst die ik in een van de glazen zag bleef ik toch niet erg lang staan. Via een achteraf route rijden wij nog naar Faja dos Padres waar je een kabelbaan naar de kust hebt. Wij kijken even maar besluiten verder te rijden naar Sao Vicente. Wederom prachtige en totale andere route dan nu toe door een mega kloof. In Sao Vicente is niet veel loos dus wij door naar de waterval Veu da Noiva stoppen daar even en rijden dan weer verder. Stoppen nog bij een aparte rotsformatie bij Ribeira da Janela alvorens naar
Porto Moniz te rijden. Porto Moniz staat bekend om de natuurlijk zwembaden die ommuurd zijn maar dus eigenlijk in zee liggen. Wij hebben de zwemspullen bij ons maar het is erg bewolkt en het waait hard dus wij lopen er een beetje rond en laten het dan voor gezien. Porto Moniz komt bij ons een beetje als vergane glorie over. Wij rijden terug via een alternatieve route die bij Ribeira da Janela omhoog voert. Wij rijden door de wolken steeds verder omhoog totdat wij bij een heel dicht bebossing komen. Wat is het hier schitterend groen! Tot onze verbazing rijden wij 45 minuten later in een compleet ander heel droog plat landschap. Wij zijn uit de wolken dus gaan hier op een terras even wat drinken. Totaal anders dan het terras doet vermoeden is het restaurant zelf echt super knus. Ook maar even een empanada dan maar. Op de weg terug stoppen wij nog even bij twee restaurants die wij op weg naar Cabo Girao hadden gezien en een stuk dichter bij het hotel liggen dan de stad zelf om te checken of wij daar vanavond willen eten. Ze serveren er dikke spiesen dus dat komt wel goed. Terug naar het hotel waar we even gaan zwemmen maar waar helaas de grote groep ANWB’ers ook zijn. Het is dus echt zwemmen en weg wezen naar ons balkon. Ik breek per ongeluk de sleutel kaart waardoor ik bijna uitgefoeterd word door de aardige receptie. Tijd voor ontslag, zeg ik. Een beetje op tijd rijden wij naar Santo Antonio zodat wij niet de slingerweg in het pikke donker hoeven te rijden. Wij genieten van het lekkere vlees dat wij op de spies krijgen. Bij terugkomst snijden wij nog de pina aan die wij op de eerste dag hadden gekocht en gaan dan lekker onder de wol. Wij willen morgen een beetje bijtijds op.
5 oktober
Wij ontbijten als het restaurant om 7:30 open gaat. Heerlijk rustig nog. Wij zijn vroeg omdat wij vandaag de route van de 25 fonteinen willen lopen in Rabacal. Dit blijkt een erg bekende route te zijn waar elke dag veel mensen komen dus goed om op tijd te zijn. Wederom worden we verrast door de mooie route erheen. Als wij om 9:30 de parkeerplaats van de route aankomen zijn er nog maar 3 andere auto’s. Het enige nadeel van vroeg komen is dat er nog geen busje rijdt naar het beginpunt van de route dat zo’n 20 minuten downhill is. Ik vond het stuk naar beneden lopen helemaal niet erg. Helemaal niet als dat betekent dat je niet in colonne de wandeling aflegt. De wandeling naar de 25 fontes is echt schitterend! Langs de levada met giga uitzichten en steile kliffen. Er waren maar een paar mensen bij de fontes en ze waren zelfs even helemaal weg. Genieten. Op de terugweg merkten wij als dat het drukker werd. Na de 25 fontes zijn we nog even naar de waterval gelopen die wij eigenlijk al vanaf het vorige wandelpad gezien hadden maar waarom ook niet? Eenmaal terug bij het beginpunt van de wandelroute hebben wij heel even gewacht om te kijken of het busje reed. Naar beneden lopen is toch iets anders dan naar boven. Na 10 minuten toch maar besloten gewoon maar naar boven te lopen waarna we het busje toen wij op 2/3 waren natuurlijk gewoon voorbij 
zagen komen maar dat kon ons niet deren. Toch ook lekker als je gewoon ook weer naar boven loopt. Wij rijden dezelfde route terug omdat wij op de heenweg door leuke dorpjes kwamen dat wij meteen besloten op de terugweg daarlangs te rijden. Daar even koffie gedronken en toen verder naar richting het hotel waar wij eerst bij Fidy Poncha een échte poncha hebben gedronken. Nu begrijp ik ook eindelijk waar dat houten stokje voor is. Daarna naar het zwembad waar het nog heerlijk rustig was. Daar lekker tot de laatste zonnestralen gelegen en later die avond naar een ander restaurant gereden dat dicht bij Santo Antonio lag; As Vidas. Was prima.
6 oktober
Wij hebben eigenlijk niks op de planning omdat er slecht weer voorspeld werd dus wij ontbijten wat later en zien het wel.Uiteindelijk rijden wij naar Camacha waar je veel traditioneel vlechtwerk zou moeten zien. Dit vonden wij een ware toeristtrap want eigenlijk is er alleen een gebouw waar heel veel vlechtwerk wordt verkocht en waar, toen wij er waren, een vrouwtje iets aan het vlechten was. Hoef niet uit te leggen dat wij hier snel weer weg waren. Wij rijden verder naar Sao Lourenco. Hier heb je langs de kust nog een mooie wandeling die wij uiteindelijk ook tot Casa da Sardinha lopen. Je loopt hier langs schitterende kliffen met prachtige uitzichten. Wees gewaarschuwd± er zijn geen toiletten, je loopt hier niet alleen en er is geen beschutting dus met een beetje warm weer loop je in de brandende zon. Maar was absoluut de moeite waard. Na de wandeling nog even in Sao Lourenco wat gedronken. Ik wilde graag nog even langs de 
haven rijden in Funchal omdat ik wel onder de indruk ben van de grote cruiseschepen die net voor de stad liggen. Er lag er geen meer dus zijn wij linea recta naar Vila de Peixe gereden omdat wij daar graag nog een keer wilden eten. Het was bijna 4 uur maar zo hoefden wij niet weer naar beneden te rijden. Nu zijn we wel vaker naar een restaurant teruggegaan waar het heel erg beviel en kwamen we daar altijd een beetje teleurgesteld van terug. Wij gingen ervan uit dat dat hier niet zou gebeuren. Helaas het tegenovergestelde was waar. Het duurde erg lang terwijl wij de enige om dit tijdstip hier zaten naast een ander koppel. Vis was ook niet wat wij ervan verwachtten. Jammer. Op de terugweg bij de supermarkt nog wat happen dingen gekocht voor bij de borrel. Eenmaal bij het hotel nog even gezwommen en daarna lekker op ons terras gehangen totdat het echt veel te fris werd.
7 oktober
Wij hebben eigenlijk alles gezien en gedaan wat wij wilden op Madeira. Omdat wij Funchal wel een gezellige stad vinden besluiten wij onze laatste dag daar nog door te brengen. Al snel blijkt dat de stad eigenlijk te klein is om er nog een dag te spenderen en het is erg bewolkt dus uitgebreid op een terras zitten hebben wij eigenlijk ook niet zo´n zin in. Uiteindelijk besluiten wij naar het hotel terug te gaan en gewoon een massage te boeken. Lekker ontspannen bij ons overkapte zwembad is het best lekker toeven. Rond borreltijd gaan we terug naar de kamer. Maken alles zo ver klaar voor vertrek en gaan nog een keer bij 
Santo Antonio eten. Zijn er eigenlijk een beetje bang voor na de teleurstelling bij Vila de Peixe maar gelukkig stelt het niet teleur. Eigenlijk is het beter omdat de hele bevolking van het dorpje zelf er zit en is er dus genoeg te kijken. Wij zijn tevreden.
8 oktober
Om 7 uur ´s ochtends moeten wij de auto inleveren. Dat betekent dat wij om 6:15 weg moeten rijden. Wij hebben met de receptie, een aardige, wat ontbijt geregeld dat geen naam mag hebben. Zeker geregeld door het avond personeel, douchen en vertrekken. Inleveren van de auto is snel. Inchecken op de luchthaven duurt wat langer maar uiteindelijk zijn wij mooi op tijd door de douane. Vlucht verloopt vlekkeloos en komen met een waterig zonnetje aan op Amsterdam. Helaas duurt het wachten op de bus die ons naar de parkeerplaats moet brengen lang maar als wij dan uiteindelijk bij de auto zijn, zijn wij ook redelijk snel weer thuis. Heerlijke week gehad. Ik kan Madeira alleen maar aanbevelen maar ga dan naar een hotel dat iets gunstiger ligt dan het onze.