Mingalabar! Als één land wel mooi wordt gemaakt door zijn bevolking dan is dat zeker Myanmar. Nergens ter wereld zijn wij met zo’n enorme gastvrijheid, vredelievendheid, nieuwsgierigheid en oprechte interesse ontvangen die altijd gepaard gaat met een mooie glimlach en het veel gehoorde Mingalabar! Ik hoop dat, met het verder open gaan van de grenzen, de Birmezen altijd zo kunnen blijven.
Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
| 17 october 2013 | Amsterdam | Guangzhou | 11 uur | Vliegveld | 8 uur wachten op volgende vlucht |
| 18 oktober | Guangzhou | Yangon | 5 uur | Clover Hotel | Transfer |
| 19 oktober | Yangon | Clover Hotel | Ochtend excursie | ||
| 20 oktober | Yangon | Hsipaw | 8 uur | Mr Charles Hotel | vlucht tot Lashio |
| 21 oktober | Hsipaw | Mr Charles Hotel | Trek | ||
| 22 oktober | Hsipaw | Kyaukme | 2 uur | A Yone Oo Guesthouse | Met lokale bus… |
| 23 oktober | Kyaukme | Mandalay | 12 uur | Golden Mandalay Hotel | Met trein tot Pyin Oo Lwin |
| 24 oktober | Mandalay | Golden Mandalay Hotel | dagexcursie | ||
| 25 oktober | Mandalay | Bagan | 5 uur | Kaday Aung Hotel | Met bus |
| 26 oktober | Bagan | Kaday Aung Hotel | |||
| 27 oktober | Bagan | Kalaw | Dream Villa Hotel | Olifantenkamp | |
| 28 Oktober | Kalaw | Inle Lake | 3 uur | Golden Island Cottages | Trek afgelast |
| 29 oktober | Inle Lake | Golden Island Cottages | Bijkomen | ||
| 30 oktober | Inle Lake | Nyaung Shwe | 1 uur | Hotel Pyi | |
| 31 oktober | Nyaung Shwe | Hotel Pyi | Dagexcursie Inle Lake | ||
| 1 november | Nyaung Shwe | Ngapali | 5 uur | Sandoway Resort | Sittwe/Mrauk U gecancelled |
| 2 november | Ngapali | Sandoway Resort | |||
| 3 November | Ngapali | Sandoway Resort | Vissersdorp bezoeken | ||
| 4 november | Ngapali | Sandoway Resort | Fietsen naar Vismarkt | ||
| 5 november | Ngapali | Sandoway Resort | Thandwe | ||
| 6 november | Ngapali | Sandoway Resort | Visexcursie | ||
| 7 november | Ngapali | Yangon | 4 uur | Clover Hotel | Transfer |
| 8 november | Yangon | Guangzhou | Meteen door naar Amsterdam +1 |
17 oktober 2013 – Yangon
Eindelijk gaan we dan weer. Hier hebben we veel te lang op moeten w
achten maar dan is het nu eindelijk 17 oktober; tijd om spullen in te pakken en ons klaar te maken voor onze reis naar Myanmar!! Ontzettend veel zin in. We vliegen pas om 13:00 Gate A112 dus wij hoeven ons niet te haasten. Eenmaal op Schiphol herhaalt zich ons standaard ritueel; boekjes kopen en ik denk voor de laatste keer naar de lounge. Vlucht met China Southern verloopt voorspoedig en wij zijn verbaasd door de enorme been ruimte die wij hebben. Heerlijk. Helaas duurt de heenreis lang! We vliegen eerst naar Guangzhou waar we helaas 8 uur moeten wachten. Douane in Guangzhou gaat relatief snel waarna we snel een plekje bemachtigen in de business lounge waar we de lange zit tot onze volgende vlucht gaan doorbrengen. Voordeel van dit oponthoud is dat wij eindelijk de kans krijgen wat meer over Myanmar te lezen dan de geboekte reis want
helaas hebben we daar nog weinig tijd voor gehad. Tegen de tijd dat wij voor onze volgende vlucht moeten boarden vallen we eindelijk in slaap maar worden gelukkig op tijd wakker om de vlucht niet te missen. Vlucht duurt zo’n 4,5 uur en is eigenlijk redelijk snel voorbij. Bij aankomst zijn we de douane eigenlijk zo door en is de bagage ook zo gevonden (gelukkig die is ook mee). Bij de uitgang staat een lieve vertegenwoordigster van Khiri op ons te wachten. Ze laat ons hier meteen geld wisselen. Ondanks het feit dat mijn reisgids zegt dat je dat juist niet op het vliegveld moet doen, zegt zij juist dat hier vaak betere koersen zijn. Doen dus maar.
In een uur worden wij naar ons hotel gebracht. Tijdens de rit vertelt de gids allerlei leuke wetenswaardigheden en laat ze weten dat ze ons ook morgen begeleidt en dat het morgen feest is: full moon festival en dat het nog wel eens heel druk zou kunnen zijn. Dat zien we morgen dan wel. Eenmaal bij het hotel regelt zij alles voor ons. Wat een luxe. Clover hotel is prima. Basic maar heel schoon en op de 7e verdieping heb je een schitterend uitzicht over de Shwedagon Pagode. Prima plekje om onze vakantie in Myanmar in te luiden wat we dan ook maar meteen doen. Hierna eten wij wat in een “restaurantje” in de straat van het hotel en vallen daarna als een blok in slaap.
19 oktober – Yangon
Wij zijn hartstikke op tijd wakker en laten ons tijd voor het ontbijt. Ondanks het feit dat we zo meteen een traditioneel Birmees ontbijt gaan proeven willen wij toch ook even iets al in onze maag. De gids en een stagiair staan op tijd bij de receptie. Wij pakken een taxi richting Shwedagon. Kennelijk onderhandelen ze in Myanmar niet. Als de gids het niet eens is met de prijs loopt ze gewoon naar een andere taxi. Goede eerste les. Wij worden afgezet op een plek waar we in een lokale tent Mihonga gaan eten. Mihonga is vissoep waar je van alles nog naar eigen smaak in kan gooien zoals pinda’s, koriander, citroen en nog een paar dingen. Ik vind het best te eten maar als ontbijt vind ik het nogal heftig. Na het ontbijt lopen wij door de drukke hoofdstraat van Yangon langs markttentjes, een papier marche hutje waar ze echt alles van papier marche maken (heel leuk, hier komen wij aan het einde van de reis zeker nog een keer terug), naar een klooster en naar uiteraard een Boeddha waar Martin een goede daad doet door een paar vissen te kopen die je dan weer vrij mag laten. In het boeddhisme gaat heel veel om een goede daad doen en elkaar helpen. Na deze daad kan Martin niet meer stuk bij de gids maar wij staan perplex als wij denken te zien dat één van onze vrijgelaten vissen meteen wordt opgegeten door één van zijn soortgenoten. Huh? Hoe dan ook vanuit hier gaan wij naar de Shwedagon Pagode. Shwedagon is volgens de gids de belangrijkste pagode in Zuidoost-Azië. Hij is compleet van goud gemaakt en boven in de top fonkelt een 70 karaat diamant die door de bevolking geschonken is. Het is er op dit moment giga druk door het full moon festival maar vol goede moed gaan we dit avontuur aan en hopen dat de enorme drukkende warmte ons geen parten gaat spelen in ons jetlag lijf. De trappen naar de pagode zelf vind ik al indrukwekkend. Overal is wel iets te zien maar eenmaal bij de pagode zelf weet je eigenlijk niet waar je moet kijken. Alles blinkt en fonkelt je tegemoet. Om de pagode moet je altijd met de wijzers van de klok meelopen en als we de entree hebben betaald lopen wij dus ook met de menigte mee naar links. Overal staan mensen offers te brengen aan hun geboortedag (dag van de week), boeddha of aan een of ander heilig iets. In het boeddhisme zegt de dag waarop je geboren bent niet alleen heel veel over jou maar ook over je partner waarmee je gelukkig zou 
kunnen worden. Vaak brengen vrijgezellen dus ook een offer uit aan de dag die volgens dit geloof het beste bij hun past. Ongelooflijk hoe dat hier allemaal leeft en nadat wij onze geboortedagen besprenkeld hebben met water, Boeddha beplakt hebben met goud, onze goede daad op de bel hebben beklonken, onze gesteldheid hebben laten bepalen door de waarzegger (ik ben goed van vertrouwen en ik moet opletten op mijn bloeddruk. Martin is boos (?), verstandig, heeft een enorm handelsgeest, op zoek naar praise en moet opletten op z’n buik) en samen een offer (bloemen die volgens de waarzegger het beste bij ons passen. Voor mij: roos, zonnebloem en victory leaf. Voor Martin: roos en victory leaf) bij Boeddha hebben neergelegd (als je samen offert heb je kans dat je in een volgend leven weer samen bent) naar foto’s van de diamant hebben gekeken gaan wij richting exit. Indrukwekkend! Het is nu een uur of 12 en wij gaan nu samen met de gids typisch Birmees eten. Wij worden achterin op de wasplaats gezet want het “restaurant” is vol. Het eten is OK maar eigenlijk vind het leuker om te zien dat alles hier zo ongedwongen gaat. Na het eten zijn we on our own. Wij besluiten een taxi naar de Sule pagode te nemen. Na de Shwedagon is dit alleen ietwat van een afknapper dus erg lang zijn we er niet. Eigenlijk zijn we er nog zo lang omdat een monnik een praatje met me begint. Dat is dan wel weer leuk. Van hieruit dwalen we een beetje door de straten en duiken even een onwijs westers café in voor wat verkoeling. Die airco is dan wel even lekker. Ben alleen bang voor het moment dat we zo meteen weer naar buiten moeten.
Shwedagon vanaf de 7e verdieping vanuit het café lopen we naar de Bogyoke market. Die is alleen helaas gesloten vanwege het full moon festival. Besluiten naar Park Summit hotel te lopen waar je een ontzettend goed uitzicht over de Shwedagon moet hebben maar de bovenste verdieping wordt verbouwd dus weinig zicht en vraag me af of dit zo veel beter zou zijn als ons eigen hotel. Het is inmiddels een uur of half 5 dus gaan vanuit hier terug naar het hotel en nemen ons plekje weer in op ons semi balkon op de 7e verdieping. Hebben hier leuk zicht op een volleybal wedstrijd die zich onder ons afspeelt plus de ondergaande zon op ons uitzicht van de Shwedagon mag er zijn. Als het etenstijd is vragen wij bij de receptie waar we het beste heen kunnen gaan. Zij wijzen ons naar de Dolphin. Eenmaal daar is het een grote Chinese zaal met grote ronde tafels waar niemand zit. Hier willen wij dus niet blijven. Lopen daarna richting Shwedagon en vragen aan een groep jongeren of zij iets weten. Zij wijzen ons een park in. Proberen dat dan maar, maar hier is alleen een hotdog te krijgen en daar hebben wij niet zo’n zin in. Ernaast is echter een feest aan de gang en kijken om het hoekje wat er gaande is. Er begint net een Chinese bruiloft en wij blijven even staan totdat we door het personeel gevraagd worden om met ze mee te lopen. Worden aan een tafel achterin de zaal gezet en krijgen meteen wat Chinese thee en wat pinda’s. Wel leuk maar we hebben trek dus gaan als we denken dat het kan weer weg. Wij vinden geen restaurant dus gaan maar bij het restaurant in ons hotel wat eten op de 7e verdieping. Ook wel weer leuk want wij hebben alle aandacht van het personeel dat maar al te graag een praatje maakt. Daarna ploffen wij in bed. Indrukwekkende dag was het. Eerst zagen we een beetje op tegen het feit dat het een feestdag was maar achteraf heeft dat zeker tot de indruk bijgedragen.
20 oktober – Hsipaw
Wij worden rustig wakker, ontbijten en nemen een taxi richting het domestic vliegveld. Als we daar aankomen zien wij meteen het verschil met international airport. Geweldig te zien dat alles ook zonder computers kan. Krijgen overal een stikker opgeplakt, koffers worden op een weegschaal gewogen waarna we door de gate mogen. Eenmaal daar is er niks behalve allemaal mensen met verschillende soorten stikkers op hun borst. Gaan toch nog maar even terug om te kijken of we nog ergens wat geld kunnen wisselen want we hebben geen ide
Als we eindelijk mogen boarden in onze ATR blijkt dat we voordat wij in Lashio aankomen eerst nog twee tussenstops maken. Dit is echt een bus en maakt de reis wel lang helaas. Bij onze twee tussenstops in Heho en Mandalay regende het dus wij hopen dat dit niet doorzet naar Lashio. Als we daar eenmaal aankomen is het gelukkig droog maar heeft het wel heel hard geregend. Bij aankomst moeten wij eerst door de administratieve molen van paspoorten overschrijven waarna we van een bagagekar onze eigen bagage kunnen afhalen. Mr Charles brengt ons vervolgens in ruim 1,5 uur, waarbij we helaas de meest verschrikkelijke ongelukken tegenkomen, naar Hsipaw, een dorp in het Noorden waar je mooie wandelingen moet kunnen maken in het echte Myanmar. Dit horen wij nu ook nog te doen maar het is al 5 uur en over een uur is het donker dus wij laten weten dat wij gewoon morgen gaan lopen. Dat zat toch al in de planning maar de wandeling morgen zal nu dan iets langer zijn. Prima! Wij lopen richting het stadje en worden eigenlijk meteen naar een voetbalveld getrokken waar een voetbalwedstrijd gaande is. Schitterend om het enthousiasme van iedereen te zien. Daarna pakken wij een terrasje en kopen wij onze eerste fles lokale rum. Wij schrikken als hij zegt dat het halve flesje 
1200 Kyat kost wat ongeveer neerkomt op 1,20USD. Het zal wel bocht zijn maar bij gebrek aan beter maar meenemen. Terug in ons hotel zien wij een heerlijk plekje voor onze eerste dobbelronde en het proeven van onze nieuwe aanwinst die trouwens geheel niet verkeerd is. Daarnaast blijkt de London rum ook nog goed tegen de buikpijn te werken. Na de eerste borrels gaan we terug naar het stadje om wat te eten. Overal zijn ze nog kaarsjes aan het branden i.v.m. het full moon festival, ziet er leuk uit. Uiteindelijk belanden wij bij het restaurant waar we vanmiddag even geborreld hebben en komen daar een paar Nederlanders tegen die melden dat het hier gisteravond zo hard heeft geregend dat de eigenaar ze na 2 uur naar het hotel terug heeft gebracht met de auto. Ze hebben vandaag de wandeling gedaan die eigenlijk voor ons voor morgen op de planning staat. Ze melden dat het een grote modderbende is en dat er bijna geen doorkomen aan is. We zullen het zien.
21 oktober – Hsipaw
Als wij wakker worden is het gelukkig droog. De zon schijnt (nog) niet maar het is het droog. Onze gids, John, staat keurig op tijd op ons te wachten waarna we meteen vertrekken. Als eerste tussenstop zouden wij zien hoe mie gemaakt wordt. Omdat morgen een feestdag is hebben ze vandaag vrij dus zien we alleen hoe mie hangt te drogen. Echt HACCP is het niet…. we lopen door dorpjes waar mensen gewoon hun alledaagse dingen aan het doen zijn. Het komt allemaal erg gemoedelijk over. Leuke wandeling. Rond een 
uur of 11:30 komen wij aan bij de Dokthawaddy rivier waar een boot ons komt halen. De boot is er nog niet maar dat is helemaal niet erg. Een paar ossen liggen net verkoeling te zoeken in het water en een paar kinderen zijn ertussen aan het zwemmen. Wij vermaken ons prima. We beginnen behoorlijk wat trek te krijgen en als de boot er is, zeggen wij dan ook tegen de gids dat wij ergens wel iets willen eten. Na ongeveer 20 minuten varen zie ik iets leuks met parasols en vraag ik of wij daar kunnen aanmeren. Dat is geen probleem. Wij lopen langs een plek waar net een hele familie zich staat te wassen terwijl de menselijke uitwerpselen er gewoon naast liggen en twijfel eventjes maar eenmaal bij het tentje ziet alles er pico bello uit. Nadat wij wat te drinken hebben gekregen komt ook een erg praatgrage Amerikaan het terras op. Binnen no time nodigt hij zichzelf uit bij ons aan tafel en lult ie maar door. Heb er op een gegeven moment redelijk genoeg van en zeg tegen John dat het tijd is om af te rekenen. Hij vindt dat ook. Nemen nog wat te drinken mee voor de boot bestuurder en varen door naar een dorpje dat een net iets andere bouwstijl erop nahoudt dan de dorpjes waar we net doorheen gelopen zijn. Er is meer teak en bamboe en dat is allemaal net even iets duurder dan waar we net doorheen gelopen zijn. Ook hier is het de rust zelve. Heerlijk. Hierna zouden wij dan nog eigenlijk naar dat klooster op de berg moeten lopen waarvan de Nederlanders zeiden dat het een en al modder was. Wij vinden het eigenlijk ook wel genoeg geweest dus zeggen tegen John dat we daar niet meer zo’n zin in hebben. Het is ook al weer 3 uur en vinden het mooi geweest. Boot vaart ons in zo’n 15 minuten terug tot ongeveer naast de plek waar we net hebben gegeten. Wij zeggen daar gedag tegen John want wij willen nog even naar de markt want die is er maar tot 4 uur. We drinken daarna nog even koffie waar ze echte espresso blijken te hebben en lopen dan via het voetbalveld waar wederom een spannende partij bezig is terug naar het hotel waar we heerlijk op het terras wat drinken en de dobbelstenen weer op tafel leggen.
22 oktober – Kyaukme
We slapen slecht want de airco lekt…in onze tas…shit! Snel weg en airco uit. Moeten ook bijtijds op Vanochtend hebben wij om 7:30 de bus met de lokale bevolking naar Kyaukme. Om 7:10 komt de tuktuk die ons naar het busstation zal brengen. Bij een postkantoor stoppen wij, blijkt de bushalte te zijn en worden wij verteld dat i.v.m. het feest van vanmiddag er geen bus rijdt vanochtend. Ik moet er eerst om lachen maar eigenlijk vind ik het niet zo grappig. Er wordt wat heen en weer gebeld en uiteindelijk worden wij weer naar Mr. Charles teruggebracht. Hier krijgen wij de keuze om met een taxi naar Kyaukme te gaan of de bus van 11 
uur te nemen maar dat betekent dan wel dat we geen trekking meer zullen hebben. Ik wil die trekking wel doen dus uiteindelijk besluiten we de taxi te nemen. In ongeveer een uur zijn wij in Kyaukme bij het A Yone Oo Guesthouse. Er is niemand bij de receptie maar wij worden bijna direct gesommeerd de wachtende tuktuk in te stappen om aan de wandeling te beginnen. Geef aan dat ik twee tellen nodig heb. Wij krijgen in ieder geval de sleutel van onze kamer in ruil voor onze paspoorten en kunnen even andere schoenen aantrekken. Een paar Italianen gaan de wandeling met ons doen. Die wilden gisteren al maar toen kwam hun gids niet opdagen. Ik vind het prima dat ze meelopen. Terwijl we naar het beginpunt van onze wandeling rijden wordt het heel erg donker en binnen no time regent het als een gek. Wij hebben geen regenjassen bij ons maar al zou ik die hebben, zou ik met dit weer niet gaan lopen. Bij het beginpunt van de wandeling wachten wij ruim 45 minuten om te kijken of het weer beter wordt. Dat wordt het niet. Het gaat eigenlijk alleen maar harder regenen. Dan besluit de gids dat we maar teruggaan. Wij krijgen in zijn huis wat noedels te eten en zien een stuk van de wandeling op video en worden dan naar het guesthouse teruggebracht. Tja, en wat nu? Het regent nog steeds als een gek dus een beetje rondlopen heeft geen zin. Uiteindelijk gaan we maar een boekje lezen en slapen we wat. Als het wat droger lijkt te worden gaan we meteen naar buiten om vervolgens vrijwel direct weer naar binnen te gaan. Een erg spannende dag is het niet. Gelukkig vinden wij wel een winkel die rum verkoopt. Nu is het al een liter voor 1,20USD, (prijzen dalen) en vermaken wij ons daar maar mee. ’s Avonds eten wij tegenover het guesthouse bij een Chinese die zeer haar best doet.
23 Oktober – Kyaukme
Ondanks de weinig enerverende dag van gisteren heb ik toch redelijk goed geslapen maar worden we vroeg gewekt door een groep bejaarde Australiërs die ons zo ongeveer sinds Yangon achternareizen en naast onze kamer gaan ontbijten. Hierna splitsen onze wegen. Helemaal goed. De gids van gisteren, Nine Nine, is ook weer bij het hotel om de volgende slachtoffers op te halen. Hij heeft ook de transfer naar het station voor ons geregeld dat om 9:45 zal plaatsvinden die ook weer heel op tijd arriveert. In 10 minuten zijn wij op het station waar we onze upper class tickets krijgen. De trein laat alleen nog even op zich wachten. Slechts met vijftien minuten vertraging komt ie dan uiteindelijk binnen. Onze upper class tickets vind ik niet echt fantastisch (je kunt niet uit het raam kijken) en kijk of wij niet ergens gewoon in ordinary class kunnen gaan zitten. Gelukkig is dat geen probleem. Enige waar je rekening mee moet houden als je in ordinary class gaat zitten, naast de houten bankjes, is dat de takken je om je oren 
slaan en je na 20 minuten zelf een halve boom bent door alle afgehakte blaadjes maar vind dit wel veel beter. Na 2,5 uur komen we dan bij de highlight van deze treinrit: Gokteik viaduct. Deze brug is door de Engelsen gemaakt met onderdelen van de Pennsylvania Steel Company maar het gewicht van de trein is eigenlijk niet gemaakt voor de brug dus deze rijdt er in slakkengang overheen. Wel apart. Na nog een uur staan we opeens stil bij station Witwum op 2785m hoogte. Dat gebeurt wel vaker maar niet zo lang als bij deze. Als wij proberen te achterhalen wat er gaande is begrijpen wij uiteindelijk dat we moeten wachten op een trein van tegenovergestelde kant (het is maar een enkel spoor). Dit duurt maar 20 minuten. 2 uur later rijden wij dan eindelijk verder.
In het pikkedonker komen wij in Pyin Oo Lwin aan. Begreep van de lonely planet dat je naar een shared taxi punt moet gaan om een ride naar Mandalay te krijgen. Op het station is niks behalve een jongetje met een muts die druk om zich heen rent en vraagt waar je heen moet. Als wij zeggen naar Mandalay dan wijst hij ons naar een open bakkie. Het is koud en het regent en wij zijn redelijk gaar van de lange zit. Als ik vraag hoe lang het duurt steekt hij 4 vingers op en zegt 2 hours. Dit geloof ik dus niet. Niks 4 uur nog in dat open bakkie. Mutsie begrijpt me niet maar ik zeg, normal car to Mandalay. Kan hij regelen is alleen wel duur. Best. Uiteindelijk waren wij 23 USD kwijt voor een rit van 1 uur en 40 minuten maar hoefde gelukkig niet 4 uur in een open bakkie in die kou. Nog steeds de beste beslissing van die dag. In ruim anderhalf uur worden wij bij Golden Mandalay Hotel afgezet waar de service echt top is! Kamers heel basic en verouderd maar in ieder geval schoon. Het is inmiddels 9 uur. In heel Myanmar kun je bijna niet meer na 9 uur eten dus wij lopen eigenlijk meteen met een eerste borrel naar het hotelterras. Wij mogen nog wat bestellen.
24 Oktober – Mandalay
Ik heb het een flinke tijd horen regenen en hoop echt op een zonnetje morgen. Als wij wakker worden schijnt de zon niet maar het is in ieder geval droog. Na het ontbijt worden wij opgehaald door Mr. Charming (zo noemt hij zichzelf) en volgt een dagexcursie naar Inwa, Sagaing en Amarapura. Eerste stop is bij een houtsnij winkeltje. Ik vind het knap maar hoef hier niet lang te blijven. Wij rijden door naar Inwa waar we voor het eerst door redelijk halsstarrige verkoopstertjes worden aangeklampt. We wachten hier even op de ferry naar de overkant. Het lijkt erop dat wij alleen in de ferry zijn totdat er opeens een hele buslading Franse bejaarden de boot op geloodst worden. Wat is dit? Aan de andere kant van de rivier staan allemaal paard en wagen combinaties waarvoor er één voor ons is. Er is zo veel modder hier dat ik echt niet in wil stappen maar er wordt me weinig keuze gelaten. Ik moet erin. Lopen kan niet. Kijk toch even of het paardje een beetje gezond eruitziet en moet het dan maar over me heen laten gaan. Je kunt de Birmezen trouwens niet betrappen op slechte verzorging van hun beesten. Ik denk dat ze beseffen dat dit hun 
broodwinning is. Het is een ijverig beestje en we worden door een aparte omgeving naar een teakhouten tempel gebracht waar we even rondlopen en waar we ook monniken onderwijs zien krijgen. Vandaar rijden wij met paard en wagen naar de Lenin toren. Deze toren lijkt op de toren van Pisa. Beklimmen mag niet dus zijn we hier weer vrij snel weg. Vanuit hier gaan wij nog naar een andere tempel en nemen dan de ferry weer terug en worden dan naar Sagaing gebracht. Daar lunchen wij met een lunch box op een tempel op die op de top van een heuvel ligt waarvandaan je een onwijs uitzicht hebt! Schitterend! Eten is goed maar valt niet goed op de maag. Wij lopen nog wat rond, gaan naar een andere tempel en moet dan snel op zoek naar een toilet. Mmm, weer hurktoilet. Gelukkig staat er een grote bak water naast. Pfieuw! Van hier gaan wij naar een zijdeweverij. Ongelooflijk wederom om dit te zien. Uiteraard worden wij daarna in een winkeltje geloodst maar ik ben alleen maar blij om een bankje te zien waar ik even op kan zitten. Als wij iets later naar buiten lopen gaan wij naar Amarapura en bezoeken daar een klooster waar meer dan 1000 monniken leven. Leuk om hier even doorheen te lopen en wat meer te leren over het leven van de monniken en hun leefregels. Vanuit hier gaan wij naar mijn mening naar nog een van de hoogtepunten van onze reis: U-bein brug. Deze brug is 1,2km lang en is voornamelijk gemaakt van houtpilaren uit voormalige kloosters. We slenteren hierover heen en laten Mr. Charming weten dat we hem zo meteen wel zien als wij terug zijn. Ik vind het geweldig om hier overheen te lopen en te genieten van de vnl. lokale bevolking die van deze brug gebruik maakt. Als wij weer terug zijn wil ik ook eigenlijk het liefst bij de brug nog even iets drinken maar Charming geeft aan dat dat qua verkeer niet verstandig is. Ik had me daar niets van aan moeten trekken maar doe het toch. We gaan naar het hotel terug waar we meteen verwend worden met verse watermeloen. Personeel is hier echt top! Wij douchen en gaan op het terras zitten bij het hotel. Van charming had ik wat alternatieven gekregen voor het eten maar als wij hier wat aan het dobbelen zijn op het terras en het personeel ons het tellen in Birmees probeert te leren en zij de grootste lol beleven aan ons klunzigheid besluiten wij hier te eten. Gisteren was het ook prima dus een straf is het allerminst.
25 Oktober
Ik slaap weer onrustig. Verkoudheid gaat maar niet voorbij en loop alleen maar te snotteren maar heb desalniettemin alweer zin in het nieuwe avontuur! We worden om 7 uur opgehaald om naar het busstation gebracht te worden. Busstation is zo smerig maar er gebeuren zo veel dingen dat het ook een beleving is! Ik 
vind dit geweldig. Bussen staan overal weg te rotten, de dampen van smerigheid zie je naar boven trekken en de luie jonge monnik loopt hier te bedelen. Je weet dat er meer toeristen zijn als je opeens een doosje Smints in een offerbak van een monnik ziet liggen. Ik schaam me een beetje. Gelukkig komt niet veel later de bus, waar alleen maar toeristen, van Mandalay naar Bagan worden gebracht.
De reis verloopt voorspoedig en zelfs met de ruim 30 minuten break van de chauffeur komen wij met de nodige telenovelas waar niemand iets van begreep om 1:30 al in Bagan aan. Het is helaas bewolkt. Compleet verrast zijn we door de transfer die hier op ons staat te wachten en ons binnen een half uur naar ons hotel brengt. Daar wordt ons nog wat uitgelegd over de omgeving en blijft de beste man maar zitten totdat wij zelf aangeven de fietsen wel even te willen zien. Nadat wij dan aangeven dat hij de transfer naar het vliegveld voor overmorgen voor ons kan regelen, vertrekt hij eindelijk. Wij brengen bagage naar de kamer (ik had behoorlijk wat luxe verwacht maar dat valt wat tegen plus dat ze onwijs aan het bouwen zijn) en gaan dan op pad. Wij hebben trek en gaan op zoek naar een plek om wat te eten. Stoppen bij een klein tentje waar we meteen de koning te rijk zijn want alles kan en mag. Hun zoon maakt een praatje met ons en wij laten ons door zijn moeder verwennen met zelf gebakken typische Birmese koek waarna zijn vader met sigaren aankomt. Het regent af en toe maar we gaan toch nog even langs een paar tempels. Als het dan begint te schemeren besluiten wij even langs de Italiaan te fietsen die er hier volgens de kaart is maar helaas zit deze iets te ver weg voor ons om daar vanavond te gaan eten. Op de weg terugzien wij echter nog een ander tentje waar we besluiten vanavond wat te gaan eten. Op de hoek voor ons hotel is een klein drankwinkeltje waar we nog even wat te drinken kopen en in gesprek raken met een paar Duitsers die al 4 maanden onderweg zijn en de noedels en rijst zo zat zijn dat ze ons vragen of wij wat weten waar iets anders te eten is. Hierna brandt de Duitse los met alles wat ze tot nu toe hebben meegemaakt dat wij ons op een gegeven moment excuseren. Wij gaan onder een parasol bij het zwembad zitten want het regent maar laten de dag van vandaag daar even de revue passeren. Na een koude douche lopen wij naar het tentje waar wij heerlijk buiten kunnen zitten. De pizza laat lang op zich wachten maar we zitten hier heerlijk en de pizza en de avocadosalade smaken heerlijk! Buik is ook wat rustiger.
26 Oktober – Bagan
Gisteravond deed de airco het niet. Wij dachten dat dat kwam omdat de stroom uit was maar toen de stroom weer aan was deed de airco het heel even en hield er toen weer mee op. Martin heeft hem toen weer aan de praat gekregen maar toen ik om 1 uur wakker werd was het ongeveer 45 graden in de kamer. Heb alles geprobeerd maar dan ging die heel even aan en toen weer uit. Uiteindelijk nadat ik alle flessen uit de koelkast al verbruikt had als afkoeling ben ik toch maar naar de receptie gelopen. Daar lagen twee jongens voor de receptiedesk te slapen. Heb ze toch maar geprobeerd wakker te maken wat overigens niet makkelijk ging. Slaapdronken vertelden ze mij dat ze er morgen iets aan zouden doen. Ik zag het niet gebeuren dat ik in die kamer opnieuw in slaap zou vallen dus vroeg ze mij dan maar een andere kamer te geven. Morgen zouden ze ernaar kijken. Toen werd het jongere broertje wakker en is even met me meegelopen. Hij heeft alle knoppen op het apparaat ingedrukt die ik ook al geprobeerd had maar niks zorgde voor wat verkoelende 
lucht. Hij zou zo terugkomen. Om heel eerlijk te zijn geloofde ik dat eigenlijk niet maar 5 minuten later kwam hij met z’n slaapdronken broer terug die nu toch wakker was. Deze drukte geen één knop in maar trok gewoon de stekker eruit en stopte hem in een ander contact. Problem solved. Heb ze uitgebreid bedankt en ben daarna toch nog in slaap gevallen. Wij hadden op tijd de wekker staan want wij wilden de dag uitgebreid benutten om zo veel mogelijk tempels te kunnen bezoeken. Wij hadden het ontbijt nog niet op of het begon te regenen. Van die regen waarvan je denkt…houdt dit ooit op? Gelukkig hield het dan na een uur toch op (voor hoelang?) en zijn er toen meteen vandoor gegaan. Wij hebben nog even gekeken of wij de mountainbikes van gisteren konden omwisselen want met de regen zouden wij zonder spatlappen echt alleen maar modder zien maar op de andere was niet te fietsen. Toch de mountainbikes maar. Bagan is echt schitterend. Je gelooft bijna niet dat dit echt is. Zo veel tempels. Het lijkt meer een movieset. Toch merk je hier dat de grenzen van Myanmar al “open” zijn voor toerisme. Bij de ene, minder bekende, tempel loop je in je eentje en moet een omaatje de deuren zelfs voor je openen en schijnt ze met een zaklantaarn op wat bijzonderheden van de tempel en proberen wij elkaar met handen en voeten te verstaan, bij de ander loop je met een buslading aan toeristen mee en wordt je door meerdere vrouwen en kinderen aangeklampt om wat van hun souvenirs te kopen. Bij de een loopt een Birmees meisje belangeloos helemaal door de tempel met je mee en vertelt je alles wat zij weet omdat ze het leuk vindt bij de ander lopen ze met je mee omdat je bij hun restaurant moet komen eten. Hoe dan ook Bagan is boven alles ongelooflijk mooi! Na heel wat 
tempels in de ochtend afgefietst te hebben, eten wij toch wel luxe in de buurt van Tharabar Gate, ons aanbevolen door een paar Nl-ers die hetzelfde rondje maken als wij alleen 1 dag op ons voor liggen. Heerlijk toeven hier, ondanks het feit dat het wel een touringcar restaurant is. Hierna bezoeken wij nog een paar tempels en hopen wij dat de zon nog even doorkomt voor een mooi zonsondergang moment maar helaas, een uur nadat wij het restaurant verlaten begint het weer te regenen. Wij besluiten richting hotel te fietsen waar we wederom onder de parasol bij het zwembad gaan zitten. Helaas wordt er hard gewerkt aan de verbouwing dat het nogal rumoerig is maar dit is beter dan binnen zitten. Als dan ook eindelijk de tickets weer terecht zijn voor onze vlucht van morgen naar Heho kunnen wij rustig (koud) douchen en gaan wij terug naar de plek van gisteren waar wij nu helaas binnen moeten zitten vanwege de regen. Als wij weer terug zijn bij het hotel zie ik dat de puppet show nog aan de gang is. Wij blijven even staan en worden meteen binnen gevraagd waarna het Duitse stel al snel bij ons aanschuift.
27 Oktober – Kalaw
Om 6:30 hebben wij transfer naar Bagan airport dus wij moeten er op tijd uit. Alles loopt hier eigenlijk van een leien dakje. Wij praten wat met een ander Duits stel nadat ze hoorden dat wij het over het afluisterschandaal van Merkel hadden door de Amerikanen. Zij zijn de regen en hun eigen groep zo onwijs zat dat ze eigenlijk wel rijp zijn om naar huis te gaan. De regen komt mij ook mijn neus uit maar naar huis wil ik echt nog niet. Helaas zijn de voorspellingen voor de komende drie dagen allesbehalve goed dus wij hopen op een miracle!
Bij aankomst in Heho regent het helaas pijpenstelen. Wij worden opgehaald door de gids die eigenlijk vanaf Kalaw met ons naar het olifantenkamp zou trekken maar door de regen zijn de paden zo glibberig dat wij nu met de auto naar het olifantenkamp gaan. Vind dit nu niet zo erg zolang onze trek van Kalaw naar Inle Lake morgen maar doorgaat. Wij worden in ongeveer 1,5 uur naar het olifantenkamp gebracht over een
schitterende bergroute. Helaas zien wij niet zo veel door de enorme regen en mist. Wat ik wel zie is een enorme slang van zo’n 2 meter, waar we gelukkig voor remmen, die de weg wil oversteken. Oh bah…moet ik nog ergens door het bos lopen? Eenmaal bij het elephant camp zijn wij blij verrast door de ontvangst. Wij krijgen laarzen aan en een mooie safari hoed op en krijgen een plu mee tegen de regen en daar gaan we dan door diepe rivieren naar de olifanten. Eenmaal daar kan ons de regen weinig schelen want zeg nou eerlijk hoe indrukwekkend is het om 6 van die kolossen voor je te zien en die bananen te mogen voeren? Na de bananen voeder sessie krijgen wij nog een broek die wij aan mogen doen en vraag ik of ze niet een regenjas voor me hebben zodat ik die plu niet mee hoef te nemen bij het badderen. Allemaal al geregeld. Top! Het is even vogelen hoe die broek precies vast moet maar als die ook op z’n plek blijft zitten lopen wij in ongeveer 15 minuten met gids en olifant en kleine olifant van 4 jaar totdat wij bij de “wasplaats” van de olifanten komen. Ze gaan liggen en wij krijgen een soort scrubdoek waar wij hun hoofd mee mogen wassen. De mahoet doet de rest. Ik vond de olifanten bij het bananen voeren al indrukwekkend maar als ze liggen verliezen ze niks van hun posture. Wow! is het enige wat ik denk. Na zo’n 15 minuten met mijn “kleintje” moet ik wisselen met die “reus” van Martin. Pfff, dat is toch weer even anders. Na een paar minuten zeggen ze mij dat ik op haar rug moet gaan zitten. Ik twijfel even maar dat is toch wel weer een “once in a lifetime opportunity” dus neem hem. De mahoet blijft achter me zitten just in case. Wel fijn idee. Machtig! 
Wow, ben speechless! Na dat ik er weer afklim mag Martin er even op. Momentje van paniek als de olifant denkt op te moeten gaan staan. Gelukkig zo weer voorbij maar zag toch wel even wat onrust in de omgeving. We scrubben nog wat en lopen dan weer terug naar de opvangplaats. Wij mogen onze eigen broek weer aan. Gelukkig zei Martin in het begin: volgens mij kun je beter je onderbroek ook hier laten… 🙂 ben ik nu heel blij om! Wij krijgen wat groene thee en gaan dan helpen het bos te bebossen door alle twee een teakboom te planten. Ik vind dit eigenlijk net zo belangrijk als het olifanten opvangproject en ben blij dat ik ook zo toch enigszins mijn steentje bij kan dragen. Vanuit hier lopen wij weer terug naar de beginplek waar wij onze warme schoenen weer aan mogen en krijgen dan nog een heerlijke lunch aangeboden waar de gids bijzit en wij hem nog allerlei vragen over het project kunnen stellen. De eigenaar loopt ook continu rond en is maar wat trots om ons de krantenknipsels van het AD over het Emmen dierenpark te laten zien waar een paar van zijn olifanten heen zijn gegaan. Hij is dit project gestart om “oude” olifanten uit de houtkap op te vangen. Ze hebben heel wat problemen gehad om dit als non profit te starten en helaas is hun gebied te klein om nog meer olifanten op te vangen. Olifanten hebben heel veel ruimte nodig (toeristen worden ook alleen maar tot 2 uur toegelaten) en eten per avond ook nog eens onwijs veel. Meer dan de 8 olifanten die ze nu hebben kunnen ze dus helaas niet opvangen. Ik ben vol lof over dit initiatief en vond het echt en geweldige ochtend.
Na de lunch worden wij teruggebracht naar Kalaw naar de Dreams Villa. Wij besluiten nog even naar de markt te gaan om wat regenkleding te kopen. Weersverwachting is er niet beter op geworden en eenmaal op de markt krijgen wij toch wel de ene horrorstory na de andere te horen: bloedzuigers, modder tot boven je knieën en ga zo maar door. Jammer dan! Zien we morgen allemaal wel weer. We kopen twee van die afzichtelijke brommer regenjassen, kunnen we onze rugzak onder doen, en een normale regenjas voor Martin. Rum wordt steeds goedkoper en daar kopen wij dus ook wat van voor als we morgen bij het klooster zijn. Daarna gaan wij hangen op de kamer want veel is er met dit weer niet te doen. Tegen etenstijd gaan we eerst even douchen en lopen dan naar het restaurant dat ook Dream heet. Eten is goed en het lijkt wel of alle Nederlanders hier zitten dus worden erover en weer wat reisverhalen uitgewisseld.
28 oktober
Bij het boeken van de reis had ik me zo verheugd op deze trek van Kalaw naar Inle Lake waarbij je verschillende dorpjes aandoet en overnacht in een klooster. Nu bij het pakken van onze spullen (truien, regenjas en warme sokken) en de regen die nog steeds non-stop op ons neerdaalt ziet het er toch minder uit. Desalniettemin heb ik er onwijs veel zin in, laat maar komen! Om 8:30 worden wij opgehaald en in 30 minuten naar het startpunt gebracht. Bij aankomst zien wij alleen maar verontrustte gezichten van mensen die tot lieshoogte water in de rivier aangeven en glibberige partijen beschrijven. Onze gids die deze trekking voor de eerste keer doet en ongeveer 1m30 groot is heeft schrik in de ogen en zegt dat ze eerst met de agent gaat bellen om te kijken of dit wel moet doorgaan. Ik wil helemaal niet dat ze belt want ik wil gewoon gaan lopen. Maar goed ik wacht wel af. Er zit een Amerikaan die regelmatig trekt in onze schuilplaats voor de regen. Wij raken in gesprek omdat hij Nikko op mijn rugzak ziet staan; plek waar hij regelmatig heeft gelopen en geeft aan dat het pad hier echt niet leuk is. Hij had een trek van 3 dagen gereserveerd maar is er na de eerste dag mee gestopt omdat je overal wegglijdt. Als wij een tijdje hebben gebabbeld komt de gids terug met de mededeling dat de agent de wandeling afraadt en dat wij naar Inle Lake gebracht zullen worden. De teleurstelling bij mij is groot! Ik wil helemaal niet nu al naar Inle Lake en probeer dat de gids duidelijk te maken. We gaan toch met de auto weg. Ze probeert haar best te doen om mij weer op te vrolijken maar ze ziet duidelijk dat ik teleurgesteld ben. Als alternatief gaan wij eerst nog naar een grot. Uiteraard moeten wij onze schoenen weer uit en aangezien het koud is en overal blubber ligt heb ik hier eigenlijk helemaal geen zin in. Doe het toch maar waarna we door de meest vreselijke grot geleid worden. Net als in de rest van Myanmar “verzieken” ze veel van dit soort dingen door overal glitterlampjes op te hangen. Ok smaken verschillen maar nadat ik in Bagan al verbaasd was door deze lelijke manier van gebouwen pimpen, maakt ie mij vandaag eigenlijk gewoon kwaad waarna Martin zo onwijs hard z’n hoofd stoot tegen een stalactiet/miet dat ie bijna knock out gaat. Lijk bleek loopt ie de laatste meters door het ijskoude water in de grot waarna wij in de auto even bijkomen. Wij bezoeken nog de markt in Heho waar alle geuren en kleuren op me af komen. Ik probeer mijn stemming om te gooien maar bij het bezoeken van een paraplumaker krijg ik zo’n onwijze kramp in mijn buik dat ik aangeef dat we geen tussenstops meer hoeven te maken. Ben nou eenmaal niet zo goed in deze teleurstelling verwerken.
In Nyuang Shwe eten wij nog even wat waarna we in de boot naar onze overnachting van vanavond worden gebracht op het meer.
Wij zijn allebei fan van dit soort uitjes maar nu komen wij totaal verkleumd aan nadat wij een uur achter paraplu en motor regenjack geschuild hebben voor de regen. Het ontvangst bij de Golden Island Cottages is daarentegen hartverwarmend (toeristisch). Wij checken in, worden naar onze cottage gebracht met het meest verbluffende uitzicht op het meer en nemen meteen een warme (!!!! Wanneer was dat voor het laatst) douche! Heerlijk! Helaas gaat het vanaf hier minder met ons allebei. Martin heeft koortsstuipen waar ik me zorgen om maak. We proberen toch wat te eten in het restaurant van het hotel want veel meer keus hebben wij niet. Wij bestellen een noedel soep. Lekker licht voor de maag maar echt niet te hachelen. Het smaakt naar spaghetti in kookvocht. Dat is het volgens mij ook. Wij proberen er iets van te eten maar geven het toch best snel op. De ober is wel begaan en dat doet wel goed.
Vanaf een uur of 11 begint Martin naar het toilet te rennen en om 1 uur begin ik ook. Het is een op en af naar het toilet waarbij er geen tijd meer is om de deur te sluiten. Erg jammer dan. Vanaf 4 uur krijgen wij bijval van een moskee. Mijn hemel, alsof buikgriep alleen niet genoeg was. Met de rollen toiletpapier die er zijn redden wij het net tot de morgen.
29 Oktober – Inle Lake
Om 7 uur probeer ik op de kracht die nog over is naar de receptie te gaan voor nieuw toiletpapier en vraag of ze de gids kunnen bellen dat ze niet deze kant op hoeft te komen. Wij doen vandaag niks! Zij komt toch en geeft ons Birmese bittere thee met heel veel suiker om te drinken. Grootmoeders recept zullen we maar zeggen. Mijn hemel dit is zo bitter ondanks alle suiker dat ik mijn twijfels heb maar baat het niet dan schaadt het vast ook niet. We proberen een droog broodje bij het ontbijt te eten en gaan daarna naar de cottage terug waar we de rest van de dag op ons terras zitten en hangen. We laten de dag aan ons voorbij gaan. Turen over het meer en kijken naar de “waan” van alledag terwijl we nog steeds tussendoor naar het toilet rennen. Ik ga zelfs tussendoor nog even naar bed. Ben compleet gesloopt.
’s Avonds proberen wij toch nog weer iets te eten in het restaurant van het hotel waar we even door de verhalen van een paar oudere Engelsen compleet worden afgeleid van onze ellende. Heerlijk gelachen maar helaas ondanks de droge rijst toch weinig binnengehouden. Goed dat we morgen weer naar vaste land gaan want de zakjes ORS beginnen toch langzaam maar zeker op te geraken.
30 Oktober – Inle Lake
Bij Martin lijkt het ergste alweer voorbij maar ik ren toch weer de hele avond heen en weer naar het toilet. 
Ook vanavond krijg ik weer bijval van de moskee. We proberen ’s ochtends iets te ontbijten waarna we om 10:30 een transfer naar Nyaungshwe hebben. Het is schitterend weer en wat ziet alles er anders uit op zo’n moment. Toch maak ik me enigszins zorgen om de bootreis van ruim een uur. Gelukkig redden wij het allebei maar moeten wij helaas wachten op de transfer naar het hotel eenmaal in Nyuangshwe. Over het algemeen nooit een probleem behalve als je je niet lekker voelt. Gelukkig laat de transfer niet te lang op zich wachten. We worden naar een heerlijk plekje gebracht in deze kleine nederzetting waar een paar landgenoten net op het punt staan het meer op te gaan. We wisselen even wat reisverhalen uit voordat zij vertrekken en wij “eindelijk” de sleutels van de kamer krijgen. Prima plekje. Wij lopen even naar de markt want we willen even van de hotelkamer weg maar moet dan toch met enig tempo weer terug waarna we nog een poging wagen. Bij een Frans restaurant bestelt Martin wat yoghurt. De aanblik ziet er super verleidelijk uit maar ik houd het even bij een kopje thee. Daarna lopen wij even naar een supermarktje waar we weer landgenoten van Hsipaw (van de modderwandeling) tegen komen. Hun achtervolgt natuurlijk hetzelfde weer als ons maar zij hebben in Bagan de hele dag regen gehad. Zij waren daar 1 dag na ons. Als je ergens wel geen regen wilt hebben….’s Avonds durf ik niet te ver van een normaal functionerend toilet weg te zijn dus besluiten wij bij onze gastheer te blijven eten. Totaal geen probleem tot dat, net voordat wij het eten krijgen, onze Duitsers langskomen. Zij slapen in hetzelfde hotel en hebben een wel heel erg bijzonder verhaal over hun treinreis van Bagan naar Yangon die ze graag even met ons delen. Meerdere malen zegt ze dat ze zo vaak aan mijn woorden over treinen in Myanmar heeft nagedacht tijdens hun bizarre reis. Bizar verhaal…als ze horen van onze darmproblemen haalt ze meteen wat aktivkohle voor mij. Hopelijk helpt het mij morgen!
31 Oktober
Helaas is het ondanks de lichte maaltijd toch weer een heen en ren avond voor mij. Ga ik de dag op het meer wel halen? Bij het ontbijt neem ik een van die tabletten van onze “vrienden” en het voelt alsof je meteen wordt leeggezogen van vocht. Als de gids er is vraag ik haar eerst met ons langs een apotheek te lopen. Ik wil wat ORS en Imodium kopen. Zij wil eerst met ons langs een arts. Ik zeg dat ik alleen naar de apotheek wil. Uiteindelijk eindigen wij bij een arts waar ik nogmaals tegen haar zeg dat ik naar de apotheek wil. Vind het een lief gebaar maar ik heb geen arts nodig. Voel me niet slecht; hebt alleen geen pit meer en loop leeg. Eenmaal bij de apotheek skipt zij de rij van 20 personen om de apotheker te halen. Ik voel me opgelaten door alle mensen die staan te wachten maar daar hebben zij geen boodschap aan. Ik vraag om ORS en immodium. Hij haalt meteen wat ik nodig heb en bij de immodium geeft hij een korte uitleg. Wat moet ik betalen? Uhm….1500 Kyat…$1.50. ?? Ik geef hem 2000Kyat en zeg dat het ok is. Hij wenst ons beterschap. Voordat wij aan boord gaan van onze boot loop ik nog even binnen bij een touroperator en vraag of ik nog even naar het toilet mag. Onze gids in not amused maar dat kan me echt even niets schelen.
Als wij aan boord gaan van onze boot vul ik eerst even een fles met ORS. Het is bewolkt maar toch komt af en toe de zon erdoor. Kom, laat hem doorbreken. Dat hebben wij toch wel verdiend? Tegen de tijd dat wij bij de lotus weverij zijn, schijnt de zon meer en meer. We lopen door de weverij maar ik neem af en toe mijn rust. Ben gewoon zwak maar voel me gelukkig verder niet slecht. Na de lotusweverij varen wij naar een edelsmid. Ik vind het indrukwekkende handicrafts maar ben niet zo van dit soort dingen waar je als toerist naar toe geloodst wordt. De gids vindt dat wij wat moeten kopen. Ik geef aan dat ik geen interesse heb en ze liever een fooi geef voor wat ze laten zien. Na de edelsmid gaan we naar een cherootfabriek waar ze sigaren draaien. Ik vind het ongelooflijk wat deze “vrouwen” doen. Hele dag draaien ze sigaren voor een loon van 1500 kyat. Hetgeen ik vanochtend aan medicijnen heb uitgegeven. Pfff…dan bekruipt het je toch altijd weer even. Maar zijn ze minder gelukkig? Ik vraag het me soms af. Vanuit de cheroot fabriek peddelen wij wat door het floating dorp. Ik vind dit geweldig maar merk dat mijn krachten tot een nul punt zijn gedaald als ik mee moet peddelen. Als we een half uur door het floating dorp hebben gepeddeld gaan we naar een plekje om shan noedels te eten. We zien de mooiste restaurants aan ons voorbij gaan (lees normale toiletten) als wij bij een nietszeggend plekje stoppen. Wij denk eerst: hebben wij weer. Ik wil naar het toilet. Spik en span toilet maar gat in de grond…dat gaat niet gebeuren! Ik had niets van het eten verwac
ht ook omdat ze ons niet meer hadden verwacht maar wow!!! dit is de lekkerste maaltijd die ik in Myanmar tot nu toe heb gehad! Een heerlijk shan noodle gerecht met zelf gemaakt kroepoek en super vriendelijk personeel! Ik neem mijn woorden dan ook graag terug over de restaurants waar we langs gevaren zijn. Dit is top! Ik leef op maar heb toch ook mijn vrees om alles op te eten. Heerlijk plekje! Hierna varen we nog wat rond langs drijvende tuinen waarna we naar de harbour bij het hotel teruggaan. Stukje lopen en ik ben compleet tevreden. Heb een heerlijke dag gehad en heb het gehaald. Wij lezen wat op onze porch en gaan dan iets verder van het hotel om iets te eten. Ik bestel een noodle soup en Martin een pannenkoek (er is niet veel anders op de kaart). Martin krijgt z’n pannenkoek in ongeveer 45 min. De noodle soup komt niet. Na een uur zeggen ze dat ze deze niets meer hebben. Laat maar dan. Ik heb geen trek meer. Ga naar bed met een hap pannenkoek. Belooft een rustige nacht met niks op en dat is ook zo!
1 November – Ngapali
Als we wakker worden is het mistig en koud. We worden om 7 uur opgehaald om naar het vliegveld gebracht te w orden voor onze vlucht naar Thandwe. In ruim een uur zijn wij bij het vliegveld. Het is onzeker wanneer het vliegtuig komt en gaat vanwege de dichte mist. 
Tegen de tijd dat het vliegtuig er is, schijnt een heerlijk zonnetje. Wow, wat een verschil met een paar dagen geleden toen wij hier aankwamen! Met een vertraging van anderhalf uur vertrekken wij. Het is een schitterende vlucht over dichtbeboste bergen.
Eenmaal uit het vliegtuig is het warm! Na de administratieve rompslomp worden we meteen naar de schitterende bus geloodst van ons resort. Hoeven ons niet te bekommeren over onze tas. Dat wordt voor ons geregeld. We rijden in ruim 20 minuten langs schitterende resorts en als wij bij onze aankomen twijfelen wij even. Zijn we hier wel goed? Er is een flinke bouwplaats voor ons hotel maar die twijfel is snel weg als wij eenmaal binnen zijn. Wow!! Heerlijk!!! Worden verwelkomd met een heerlijk briesje in een heerlijke stoel met een nog fijner uitzicht en een heerlijk sapje. Lekker! Als wij onze kamer hebben opgezocht en onze tas hebben gekregen verkleden wij ons snel uit onze Birmese “winterkleding” in iets luchtigers. Ik krijg voor het eerst in Myanmar onwijze trek en wij gaan dan ook iets eten in het restaurant van het hotel. Helaas valt dat wederom totaal verkeerd waarna ik toch maar meteen met de immodium begin. Wij praten nog wat met Nl-ers die net zijn aangekomen en in NL om de hoek van mijn werk wonen. Zij laten weten dat zij zich net zo voelden toen zij hier vorig jaar aankwamen. Toch zijn ze dit jaar alleen voor dit gedeelte nog een keer teruggekomen omdat ze het zo heerlijk vonden hier. Ik hoor ze terwijl ik weer naar het toilet ren en hopelijk begrijp ik ze later.
Als ik weer een middag in de buurt van het toilet heb verbracht zegt Martin dat dit niet zo verder kan en dat wij de rest van onze reis moeten annuleren en hier moeten blijven. Daar heb ik grote moeite mee maar begrijp wel wat hij zegt. Ik houd al ruim 5 dagen niets binnen en ben ondertussen een wandelend lijk. Na ernstige twijfel stuur ik, terwijl Martin op zoektocht uitgaat naar wat te drinken en 2 uur later terugkomt, toch naar het reisbureau in NL een verzoek van annulering van de rest van de reis. Zij antwoorden gelukkig snel met het verzoek dit in Myanmar te regelen. Ook zij handelen gelukkig heel snel. Wij kunnen hier blijven! De nieuwe tickets zijn op dag van vertrek op het vliegveld op te halen en wij worden in Yangon opgehaald en moeten daar nog 80 USD betalen. Ondanks het feit dat ik het zwaar K**** vind is het ook een opluchting. ’s Avonds eten wij nog een keer in het restaurant van het hotel waar ik een groentesoep bestel met wat rijst die ik overigens nauwelijks weg krijg. Niet omdat het niet smaakt. Ik trek het gewoon niet. Helaas blijft ook dit niet binnen. Ga door met de imodium. Als het morgen nog niet voorbij is dan is het misschien tijd voor een dokter???
2 November – Ngapali
De nacht was weer belabberd maar de dokter laat ik toch nog even voor wat het is. Ik ontbijt met was droog brood en een heerlijk uitzicht en een heerlijk briesje. Daarna pakken wij de strandspullen uit de kamer en 
planten wij ons op een heerlijk bedje aan het strand. Ik wil toch heel even een stukje lopen maar we komen niet veel verder dan het volgende resort waar we eerst nog weer met de “modder” Nl-ers staan te praten en dan ernaast op een massage bedje neerploffen. Ondertussen zijn een groep vissers een hele lading vis naar binnen aan het halen wat een leuk uitzicht is omdat iedereen probeert mee te helpen en daarbij eigenlijk alleen maar in de weg loopt. Uiteindelijk helpen wij de ronddartelende vissen verzamelen die de lokale bevolking meeneemt. De massage wordt zo een beetje verstoord maar dat vind ik totaal niet erg. Echt op mijn gemak lig ik niet. Na de massage luieren wij verder op een strandstoel totdat het tijd is om wat te lunchen. Wij nemen het eerste de beste tentje schuin tegenover ons hotel. Ik bestel een noedel soep en Martin neemt tonijn. We hebben de vriendelijkste bedienster die er is en de tonijn en noedel soep zijn heerlijk! ’s Middags doen wij nog weinig en eten dan bij de buurman van het tentje van vanmiddag. Wij praten wat met de eigenaar en hij blijkt zijn eigen vissersboot te hebben. Wij vragen of het mogelijk is een keer mee te gaan vissen en hij zal de waterstanden bekijken en er bij ons op terug komen.
3 November – Ngapali
Betere nacht gehad. Naar de wc hoefde ik in ieder geval niet te rennen. Beter! Imodium doet zijn ding. Bij het ontbijt durf ik net iets meer te nemen en vooralsnog lijkt alles goed te gaan. Progressie dus. Na het ontbijt lopen wij een stukje over het strand en lopen tot aan het vissersdorp waar de kinderen op me af komen hollen als ik wat ballonnen opblaas. Het hele gedeelte hier stinkt onwijs naar vis maar er hangt een gemoedelijke sfeer en iedereen is zo met z’n eigen ding bezig. Op de terugweg drinken wij nog even wat bij het restaurantje dat net voor de kust ligt en waarvoor je, afhankelijk van eb of vloed, door het water heen moet lopen. Lekker plekje. Bij terugkomst kiezen wij weer een ander restaurantje aan de andere kant van de weg voor de lunch. Was deze keer iets minder maar nog steeds prima. Tussen de middag doen wij eigenlijk zo min mogelijk en bij zonsondergang genieten wij van het mooie uitzicht en proberen wij het zo goed mogelijk op de foto te krijgen.’ s Avonds eten wij uiteraard in een van de kleine tentjes aan de overkant van de straat waarna we even bij de vissersboot checken wanneer we een keer mee kunnen gaan.
4 November – Ngapali
Ik wil ook een keer naar de vismarkt en pakken daarvoor de fiets. Als wij 10 minuten onderweg zijn zien wij dat er bij een school een hele processie van start lijkt te gaan. Wij wachten even maar gaan dan toch verder. De straat wordt naarmate je verder komt steeds slechter en je kunt amper nog fietsen. Als het steeds erger wordt en de geur er niet veel beter op wordt zie ik toevallig iemand die bij ons in het hotel werkt. Ik vraag haar waar de Fish market is en ze wijst me een kant op waar ik liever niet doorheen fiets omdat er een zwerm aan vliegen rondvliegt. Martin zet toch kranig door dus ga ik er maar achter aan. Dit is redelijk verschrikkelijk en het strand waar we op uit komen is niet veel beter. Ik denk niet dat dit de Fish market is en wij hebben redelijk snel genoeg gezien. Wij fietsen een stuk over het strand en nemen een andere exit terug naar het dorp. We besluiten de vismarkt te laten voor wat het is en fietsen terug naar het hotel. De geur van vis wordt ons beide te veel op onze nuchtere maag. Als wij langs de school fietsen staat de kolonne van kinderen klaar om met een mars te beginnen. Wij blijven kijken en fietsen ze weer voorbij als ze ons allemaal gepasseerd zijn. Schitterend om te zien. Bij terugkomst in het hotel gaan wij ontbijten. Daarna verbrengen wij de rest van de dag met een boekje lezen en naar krabbetjes kijken.
5 November – Ngapali
Wij gaan morgen vissen en hebben nog wat Kyat nodig. De koers in het hotel is niet goed en besluiten morgen dan maar even naar Thandwe te gaan. Kunnen wij dat ook meteen even zien en kunnen wij meteen geld wisselen. Als wij langs ons restaurantje, Minglabar, lopen komt de vriendelijke eigenaresse even een praatje met ons maken. Als we zeggen dat we even naar Thandwe willen zegt ze dat we elke willekeurige tuktuk aan kunnen houden. Als ze hoort dat we gaan om geld te wisselen dringt ze erop aan dat wij even 
naar haar vriendin toe gaan die een souvenirshop heeft. De koers is ook hier niet best (beter dan in het hotel) maar gun haar het verschil wel dus wij besluiten hier geld te wisselen maar alsnog even naar Thandwe te gaan. Zij houdt de eerste de beste Tuk Tuk voor ons aan waar drie jonge jongens voorop zitten. Wij zijn nog geen honderd meter verder als keihard de muziek aangaat. Eye of the Tiger, Guns & Roses en nog een paar nummers die wij in lange tijd niet hebben gehoord maar hier echt een andere dimensie krijgen. Onderweg stoppen wij om ladingen te wisselen, te tanken, geld aan monniken te geven en een andere tuk tuk te slepen die aan de kant van de weg met pech stond. Het is een enerverende rit maar je komt redelijk gebroken aan omdat je niet echt normaal kunt zitten. We lopen een beetje op de markt rond. Geven de laatste ballonnen, stempels en gummibaerchen weg. Helaas is het in Thandwe de laatste tijd onrustig waardoor de sfeer overdag nog ok is maar ’s avonds heerst een avondklok en er loopt best wat beveiliging rond. Overal maar heen lopen wordt ontraden en dus als wij ruim een uur over de markt hebben gelopen, pakken wij een semi busje terug. Ook hier weer zijn de mensen allemaal zo ontzettend vriendelijk en nieuwsgierig dat een praatje snel is aangeknoopt en de terugreis ook zo snel voltooid is. Ook nu doen wij ’s middag lekker niks behalve eten bij onze vriendin en dat doen wij ’s avonds ook weer. Beloven haar dat de vis die we morgen vangen aan haar zullen geven. Zij biedt meteen aan wat voor ons te maken. Ik laat het van de vangst van morgen afhangen.
6 November – Ngapali
Om 6 uur moeten wij op het strand klaar staan om met de vissers mee te gaan. Bijna stipt om 6 uur staat de eigenaar van het restaurant op het strand en zien wij de vissersboot in de verte aankomen. Het eerste wat me opvalt als we aan boord gaan, is dat de boot best wel instabiel is en dat we redelijk rustig moeten blijven zitten. Terwijl Martin met de vislijn buiten de vissersboot bezig is ben ik de zonsopgang aan het waarnemen. We willen twee lijnen buiten de boot hangen maar bij de eerste bocht gaat het al mis. Tweede lijn mag niet meer naar buiten. Het is overigens moeilijk communiceren met de vissers maar dat terzijde. Na zo’n 45 minuten gaan we fingerfishing… Martin heeft de eerste binnen no time gevangen. En het zijn nog 
mooie snappers ook! Ik vang niks en de twee vissers ook weinig. We gaan dus weer verder. Onderweg naar onze volgende vis plek krijgen wij wat koffie uit het meest ranzige kopje dat ik ooit gezien heb en geven ze ons een broodje in plastic waar ik niet echt trek van krijg en het eigenlijk meteen aan de vissers geef. Ik houd het op een banaantje die ze ook mee hebben. Moeten ondertussen een boot met pech helpen en daarna stoppen wij bij een plekje waar ik binnen no time twee zeebaarzen vang. Dit lijkt goed te gaan maar vind het opeens zielig. Ja, het is voedsel en gaat niet verloren maar ja het is toch een levend beest. Niet veel later komt een boot met Indiërs naast ons liggen. Zij zijn allesbehalve beetje stil en wordt er dus ook niet veel meer gevangen. We proberen de schippers duidelijk te maken dat wij hier niet willen blijven. Zij denken dat wij willen zwemmen. Het duurt even maar uiteindelijk varen ze dan toch verder. Als we voor de zoveelste keer aan een rots vast zitten met onze vingervislijn hebben wij eigenlijk wel genoeg gehad en geven aan dat we terug kunnen. Binnen no time zijn wij terug bij ons hotel waar we opgewacht worden door onze landgenoten om onze vangst te bekijken. Wij lopen naar het restaurant van de booteigenaar en vragen of wij de snappers en de zeebaars die wij hebben gevangen mee mogen nemen. Dat is uiteraard geen probleem. Ik breng ze meteen naar onze vriendin ernaast en zij staat te kijken van onze vangst. Ik zeg dat wij vanavond terugkomen voor vis. Martin wil zo graag een keer iets anders eten dan vis dus blijven vanmiddag bij het hotel eten. Valt tegen…ook voor Martin. In de middag doen wij lekker niks en ’s avonds gaan we terug naar Minglabar. Wij vragen haar nog naar de naam van het restaurant want Martin is ondertussen overtuigd dat het niet Mingalabar is maar Minglabar. Zij legt uit dat het in de zin van een bar is. Zij heeft alle vissen voor ons klaar gemaakt. Ze is helemaal verrast als wij zeggen dat wij alleen de snappers willen en dat de zeebaarzen voor haar zijn. Wil ze eerst niet aanne
men maar als wij haar duidelijk maken dat wij onmogelijk 6 vissen kunnen eten neemt ze ze aan. Enige tellen later staan onze heerlijke snappers op tafel en zegt ze dat zij aan het genieten zijn van de baarzen. Mooi! Als de rekening komt zie ik dat ze niks in rekening brengt voor het klaarmaken van de vis. Als ik haar daar 10 USD voor geef wil ze daar niks van hebben. Als ik zeg dat ze dan maar wat leuks voor haar baby moet kopen twijfelt ze even maar neemt het dan toch aan. Als ze hoort dat dit onze laatste avond was is ze ontdaan en wil weten hoe laat we weggaan. Na het eten gaan wij nog even naar de buurman om af te rekenen en horen wij ook dat de rest van de vis naar onder de vissers uit het dorp zijn verdeeld. Daar ben ik blij mee als het maar kosteloos is gegaan. Dat beantwoordt hij positief. Helemaal goed! Daarna genieten wij nog even van het uitzicht bij ons hotel. Gaan voor de laatste keer op krabben tocht en gaan dan voor de laatste keer slapen in dit paradijsje!
Er is wat verwarring over wanneer we met de bus meegaan naar het vliegveld. Uiteindelijk besluit ik gewoon dat wij rustig ontbijten en als wij klaar zijn gewoon richting receptie gaan en meegaan met de bus die beschikbaar is. Dat blijkt helemaal goed te gaan. Ze komen nog wel even aanrennen met de kleren die ik expres in de kamer had achtergelaten maar daarna gaan we dan echt weg. Als we langs Minglabar rijden staat binnen no time de hele familie ons vol liefde uit te zwaaien. Ik krijg tranen in mijn ogen en zou willen dat ik meer had kunnen doen voor deze lieve familie. Echt een reden om terug te komen!
Op het vliegveld hebben ze de tickets liggen zoals aangegeven en wij hebben zeeën van tijd om in de geweldige viplounge te gaan zitten. Gewoon een zitje buiten in het gras. Uiteraard heeft ook deze vlucht ruim 2 uur vertraging (waar niet) en omdat het veel te warm wordt, gaan wij buiten zitten op een bagage 
trolley. Als de vlucht er dan is dan zijn we ook zo weer vertrokken. De vlucht naar Yangon gaat ook weer over schitterende rijsterrassen en heel veel bomen!
7 November – Yangon
Grappig hoe snel je gewend bent aan je omgeving. Ik vind het heerlijk om weer in Yangon te zijn maar vind het ook weer jammer dat dit het einde van onze vakantie in dit super mooie land inluidt. We worden opgewacht door een representatie van Khiri die ons naar Clover zal brengen en de 80 US van ons zal innen alsmede de rest van de door ons niet gebruikte tickets. Binnen no time zijn wij bij Clover, voeren wij alle administratieve handelingen uit, zetten de tas neer en gaan richting Bogyoke Market. Daar wilden wij graag nog alle twee heen. Taxi is snel geregeld maar het verkeer is nogal druk dus het duurt toch wat langer voordat wij er zijn. Wij eten eerst wat in de food court van de markt. Als wij daar naar binnen lopen rennen ongeveer 10 vrouwen op ons af om ons allemaal naar hun tentje te lokken. Uiteindelijk eten wij bij de eerste die naar ons toe kwam, leek wel zo eerlijk. We eten niks bijzonders, ik durf het nog niet echt aan en lopen daarna over de markt. Het is voornamelijk veel goud, zilver en textiel. We raken in gesprek met een jong stel uit NL die in Myanmar gebackpackt heeft en op zoek is naar souvenirs maar wat nog niet echt wil vlotten. Op de markt vind je voornamelijk goud, zilver en textiel. Wel leuk om te horen wat zij allemaal gezien en ook niet gezien hebben. Wij besluiten vanaf de markt terug te lopen naar de Swedagon pagode. Wij hebben op de eerste dag wat leuke papier marche dingen gezien en daar willen wij misschien wat van mee naar huis nemen maar niet voordat wij terug zijn geweest bij ons achteraf hutje waar ze dit ook allemaal maken. Bij de pagode hebben ze wel wat leuke stieren staan maar zoals gezegd gaan we eerst naar een andere plek. Eenmaal daar zie ik eigenlijk alleen maar meer mooie dingen staan dan op de eerste dag. Ze zijn allemaal zo leuk maar ook een stuk duurder dan bij de pagode. Hier zijn ze dan ook wel uniek. We zeggen tegen haar dat wij morgen terug komen want we willen even nadenken over welke wij mee willen nemen. Vanuit hier lopen wij nog even naar een supermarkt om wat te drinken te halen en lopen dan terug naar het hotel waar wij weer heerlijk op het dakterras balkonnetje zitten waar drie weken geleden de vakantie ook begon. Kan me niet voorstellen dat het nu allemaal alweer voorbij is. 3 weken geleden had ik zo veel meer verwacht van deze vakantie. De regen en de onwijze buikgriep hebben behoorlijk wat roet in het eten gegooid en dat vind ik zo onwijs jammer dat ik graag nu meteen de vakantie over zou willen doen maar ja dat zit er helaas niet in. Jammer. Wij eten in het restaurant van het hotel en trakteren een Duits stel dat net is gearriveerd op de fles wijn die wij bij aankomst hebben gekregen. Vinden zij ontzettend leuk en uiteindelijk drinken wij een glaasje met z’n 4-en. Wel leuk.
8 November
Wij zijn redelijk op tijd wakker, gaan ontbijten en lopen dan nog een keer naar de Shwedagon. Wij hebben tot 14:00 de tijd en weten eigenlijk niet meer zo goed wat we moeten doen. Hetgeen we Street view nog zouden kunnen doen is allemaal net iets te ver weg en de rest hebben we allemaal redelijk gezien. We gaan dus naar Shwedagon, kijken daar nog wat, zijn net als gisteren verbaasd over het verschil met full moon party en nu en lopen dan nog een beetje doelloos door de starten van Yangon en gaan dan uiteindelijk rustig zitten bij een theehuis en laten de wereld van alle dag een beetje aan ons voorbij gaan. Daarna lopen wij nog even terug naar de papier marche tent en kopen uiteindelijk twee guitige hondjes waar we helemaal blij mee zijn maar die wel “handle with care” objects zijn voor de vlucht zo meteen. Terug bij het hotel gaan we nog even douchen en luieren nog even wat voordat wij naar de receptie gaan en daar wachten op de taxi die ons naar het vliegveld zal brengen.
We weten dat wij aan de vroege kant op het vliegveld zijn maar of je nou in je hotel zit te wachten of op het vliegveld? Normaal gesproken maakt dit niks uit behalve als je op een vliegveld zit waar je niet eerder dan 2 uur van te voren mag inchecken. Langzaam maar zeker komen er steeds meer mensen naast ons zitten voor dezelfde vlucht die ook waarschijnlijk hetzelfde idee hadden. Als wij dan eindelijk mogen inchecken kunnen wij daarna door de douane en omdat er werkelijk geen interessante winkeltjes na de douane zijn waar wij onze laatste Kyat kunnen uitgeven wisselen wij ze maar om en gaan wij in de business lounge zitten omdat ook daar de mogelijkheden beperkt voor zijn. Na een uurtje kunnen wij boarden. De vlucht gaat relatief snel maar het inchecken in Guangzhou gaat dat alles behalve. Wij krijgen twee stoelen ver uit elkaar en in het midden. Als wij dat niet accepteren dan moeten wij nog maar even wachten. Ik denk dat deze medewerker weinig gaat doen maar Martin laat het er niet bij zitten. Wij wachten dus totdat iedereen ingecheckt is en horen van de anderen dat de helft geen stoelen naast elkaar heeft gekregen. Ik heb alleen nog 1 troef en dat is mijn gold-card. Later blijkt deze meer waard te zijn want met Martin z’n halsstarrigheid krijgen wij uiteindelijk twee stoelen naast elkaar in de comfort class! Wij hebben een rij van vier stoelen naast elkaar waar de hondjes dus ook veilig staan maar als je denkt dat je daardoor ook beter slaapt, heb je het mis…helaas dat lukt niet echt. Vlucht duurt ook gewoon weer lang maar als wij eindelijk in Amsterdam zijn is de bagage er redelijk snel en zijn we snel weer thuis.