Namibië – Wereldreisje

Als ik door de eindeloze vlakte zwerf en de hete wind door mijn haar voel waaien, terwijl de zon langzaam zakt en alles in een oranjegele gloed zet, onderga ik een groot gevoel van vrijheid. Ik heb geen stress, geen afspraken, geen verplichtingen. Ik ben waar ik wil zijn. citaat Ton van der Lee – Solitaire

Route

Agenda

Namibië is het tweede land dat wij aandoen op deze 4 landen reis. Lees het begin hier.

Datum	Van	Naar	Reistijd	Hotel	Opmerkingen
24 September 07	Lamberts Baai	Oranje Rivier	550km	Norotshama Lodge
25 September	Oranje Rivier	Fish River Canyon	5 uur	Cañon Lodge	incl. badderen in Ai Ais
26 September	Fish River Canyon	Maltahöhe	8 uur	Hammerstein Lodge
27 September	Maltahöhe	Sesriem	hele dag	Weltevrede Guestfarm	Incl.Sossusvlei
28 September	Sesriem	Swakopmund	7 uur	Dunedin Star
29 September	Swakopmund			Dunedin Star	Vrije dag
30 September	Swakopmund	Khorixas	8 uur	Igowati Lodge
1 Okotber	Khorixas	Etosha	4 uur	Etosha Safari Camp
2 Oktober	Etosha			Etosha Safari Camp	Gamedrive
3 Oktober	Etosha	Tsumeb	8 uur	Makalani Hotel	Al Gamdrivend van A naar B
4 Oktober	Tsumeb	Rundu	5 uur	Sarasungu
5 Oktober	Rundu	Okavangodelta	5 uur		naar Botswana
6 Oktober	Okavangodelta	Bagani	4 uur	Ngepi Camp	terug Botswana
7 Oktober	Bagani			Ngepi Camp	Vrije dag
8 Oktober	Bagani	Chobe			naar Botswana

24 september 2007 – Orange River

Wij worden om 7:15 bepakt en bezakt verwacht bij de receptie. Wij hebben vandaag tussen de 500 en 600 km af te leggen dus op tijd weg. Wij rijden van Lambert’s Bay via de Glenn William dam naar Van Rijnsdorp, waar wij een kop koffie kunnen drinken. Na een half uur rijden wij richting Springbok, het laatste dorp wat wij in Zuid Afrika zullen aandoen, waar wij de tijd krijgen om wat te eten en eventueel de laatste Randen kunnen pinnen. Wij eten met 4 anderen in een tentje waar het heerlijk toeven is en ze lekkere gerechten binnen niet al te lange tijd kunnen serveren. Na Sprinbok gaan wij bij Vioolsdrif de grens over richting Namibië. Bye Bye ZA, Hello Namibia, Bye Bye Vioolsdrif, Hello Noordoewer, Bye Bye Black Label, Hello Windhoek, Bye Bye Teerpad, Hello Grondpad. De af te leggen afstand tussen de twee grenzen bedraagt ongeveer 1 km die wij met z’n allen besluiten te voet af te leggen. De eerste warme zonnestralen doen de mens goed. Net over de grens komen wij onze eerste Kalahari Ferrari tegen met 2 EK (wagen voortgetrokken door 2 ezels) en rijden wij in +/- 2 uur naar Norotshama, een super leuk gelegen lodge aan de Oranje rivier. Vanaf de weg rijd je eerst +/- 10 minuten door grote velden met tafeldruiven. De geplaatste huisjes lijken wel het sprookje van de drie biggetjes: steen, hooi en hout. Wij hebben een schattig stenen huisje met geweldig uitzicht op de Oranjerivier. Wij drinken, na deze lange reisdag, meteen een lekker koud biertje aan de bar. Geeft mij ook meteen de gelegenheid de barjongen het hemd van zijn lijf te vragen over de omgeving, de tafeldruiven en het hotel. Dan bellen wij snel Laurens even om hem te feliciteren met zijn verjaardag en beginnen wij aan onze eerste Namibische maaltijd. Vleespastei met spinazie en als toetje Malwa pudding (lijkt op cake met vanille saus), het lievelingstoetje van onze chauffeur Tim. Alles erg lekker. Na het eten proberen wij nog wat te schrijven maar de ogen vallen al snel dicht na deze wederom enerverende dag.

25 september

’s Ochtends hadden wij de mogelijkheid om mee te gaan met een village walk in het nabijgelegen dorp waar veel van de arbeiders van de tafeldruif velden wonen. Niet mijn activiteit en was liever een stuk gaan kanoën op de Oranje rivier maar helaas was daar wegens tijdsgebrek geen mogelijkheid voor. Ik blijf samen met Ies en 6 anderen in het hotel en we doen het lekker rustig aan. Lekker ontbijten, beetje wandelen en keutelen langs de tafeldruif velden voordat de anderen terugkeren van de village walk en het weer tijd is om verder te gaan.

Om 10:30 vertrekken wij richting Ai Ais, een thermaal bad waar wij de tijd krijgen om lekker even te badderen. Niet het hoogtepunt van mijn vakantie en was liever doorgereden om lekker op tijd bij de volgende lodge aan te komen, maar goed. Na 1,5 uur badderen eten wij in Ai Ais nog een sandwich en zetten om 14:00 koers richting de Cañon Lodge in de Fish River Canyon waar wij om 16:00 aankomen. Iedereen staat in auw om de mooie setting van de accommodatie maar helaas is lang genieten niet mogelijk want wij worden alweer om 16:30 verwacht bij de bus. Snel je bagage neerzetten in je kamer dus en weer richting bus. De volgende stop van de bus is absoluut de moeite waard. Wij worden bij het beginpunt van een korte wandeling langs de canyon gedropt zodat wij vanuit dit uitkijkpunt naar het volgende uitkijkpunt kunnen lopen waar wij dan weer de zonsondergang kunnen bewonderen. De wandeling is super en als icing op de cake hebben Tim & Gidsie voor een lekker drankje gezorgd op het laatste uitkijkpunt. De zonsondergang is geweldig en voel me compleet gelukkig. Nadat de zon heeft plaatsgemaakt voor de maan gaan wij terug richting lodge voor het diner. Het is wederom erg smakelijk en goed verzorgd. Na het avondmaal vertrekken wij naar onze mooie onderkomens en vallen snel in slaap.

26 september – Fish River Canyon

Helaas is er wederom geen tijd voor een alternatieve activiteit naast het reguliere dagprogramma. Ik was hier graag gaan paardrijden. Helaas staat het vertrek van de bus al om 8:00 gepland en konden wij de manager van de lodge niet zo gek krijgen om om 6:00 al een rit te organiseren.

Wij vertrekken om 8 uur richting Seeheim waar we onze eerste koffiebreak hebben. Onderweg zien wij met veel geluk een Kaapse Cobra door het achterraam van de bus. Wow! Om 10 uur bereiken wij Seeheim om om 10:30 richting Helmeringshausen te rijden waar wij de tijd krijgen voor de lunch. De reisdag is nog niet voorbij. Om 17:00 komen wij aan in Hammerstein, onze lodge voor vanavond. In Hammerstein hebben ze een Cat opvang en wij mogen om 17:45 met een gids meelopen langs de Cheetahs, Luipaard en Rooie Katten. Vooral het luipaard en de close encounter met de baby cheetahs maken op mij veel indruk. Super! Ies en ik lopen wat verder dan de groep en krijgen twee cheetah’tjes voor onze fotoreportage voor ons alleen.

Wij zijn nog niet terug bij de lodge of wij mogen alweer aanschuiven bij het diner. Wederom is alles netjes verzorgd maar het is inmiddels behoorlijk afgekoeld en is mijn eetlust ver te zoeken. Ben voornamelijk moe en weet dat wij morgen alweer om 5 uur bij de bus verwacht worden. Snel iets eten, douchen en slapen dus.

27 september – Sossusvlei

Wij worden om 5 uur bij de bus verwacht. Nadat ik de hele avond nauwelijks een oog heb dichtgedaan aangezien ik niet wist of mijn horloge wekker zou afgaan, werden wij bruut om 4 uur gewekt door iemand die op de deur bonsde. Het is freezing en Tim verteld dat ie zelfs de ruiten heeft moeten krabben vanochtend. Ik dacht dat het altijd warm was in Afrika??? Wij zitten met z’n allen te blauwbekken in de bus en als wij om 6 uur bij de Poort van de Sossusvlei komen is het nog niet veel warmer. Het is zelfs zo erg dat als wij toch de poort door mogen om te plassen alle dames een sprint trekken om op te warmen. Moet een vreemd gezicht geweest zijn. Veel warmer zijn we er trouwens niet van geworden. Je broek naar beneden trekken zal daar wel toe bijgedragen hebben. Om 7 uur gaat officieel de poort open en eindelijk begint de zon door te breken. Om 8:00 worden wij met z’n 20-en in een bakkie gepropt om vervolgens na 20 min gehobbel met de bushman walk te kunnen beginnen. Van de Sossusvlei lopen wij naar de Dodenvlei en de Toekomstvlei. Er is ook nog een Struisvogelvlei maar die ligt iets verderop. De gids weet veel te vertellen over het ontstaan van de vlei, de death valley, alle kruipende beesten en voetafdrukken. Kan hem niet altijd volgen maar dat mag de pret om zijn geklik met tong en vingers en zijn wiegende heupen niet drukken. Na 2 uur entertainment worden wij weer in het bakkie verzameld om afgezet te worden bij de bus waarmee wij naar Dune 45 worden gebracht. Dune 45 is simpelweg de 45^e duin vanaf het begin van het park en is een van de enige duinen die beklommen wordt omdat de hellingsgraad dat het beste toelaat. Wij krijgen ook de kans om naar boven te lopen maar omdat de temperatuur vrij snel stijgt laten meerdere het halverwege voor gezien. Het is een aardige klim maar wil het van boven zien. Uiteindelijk haalt de helft van de groep de top en voelt het toch een beetje als een overwinning. Nadat de laatsten de Dune afkomen gaan wij richting Sossuslodge waar wij heerlijk kunnen lunchen. Hebben wij nu ook wel verdiend! Na de lunch kunnen wij, indien daarvoor animo is, naar de Sesriem Canyon. De pit is ver te zoeken maar toch willen wij ons dit niet ontnemen. Deze Canyon is compleet anders dan de Fish River. Hij is veel kleiner, minder diep en wij kunnen er doorheen lopen en dat is zeker de moeite waard. Erg leuk en imposant. Om 16:00 halen wij de achterblijvers op bij de Sossuslodge en zetten wij koers naar Weltevrede. Daar zitten wij nu en laten onder het genot van een biertje de opgedane ervaringen de revue passeren en voelen ons weltevree.

28 september

Het vroege opstaan is al redelijk gewoon geworden dus ondanks het feit dat wij vandaag redelijk “laat” vertrekken worden wij toch op tijd wakker. Als wij het gordijn opzij schuiven blijken er allemaal springbokkies voor onze hut bij de waterpool te lopen. Dit is lekker wakker worden.

Wij slaan het ontbijt vandaag over, niet helemaal in overeenstemming met het personeel van Weltevrede, want na +/- 45 minuten rijden komen wij aan in Solitaire. Solitaire is bekend van het boek van Ton van der Lee en om het brood en de appeltaart van Moose. Bijna allemaal kiezen wij voor het laatste als ontbijt en als wij allemaal met een m2 voor onze neus zitten geloven wij het bordje in de winkel: Was muss man in der Wüste noch mehr als Apfelstrudel bei Solitaire. Dit is LEKKER! Nadat iedereen vol zit en nog niet aan de lunch wil denken gaan wij richting Walvisbaai. De route daarheen leidt door de Kuiseb pas. Een ontzettend mooie route waarbij wij ook de 2000km vanaf Kaapstad passeren. Om +/- 12:00 stoppen wij bij een picknick plaatsje waar degene die het bekende brood van Moose hebben meegenomen kunnen lunchen. De rest vermaakt zich met het maken van foto’s van de kokerbomen en een plasgelegenheid zoeken. Het is hier nogal dun begroeid….

Voor degene die geen lunch hebben gekocht kunnen bij aankomst in Walvisbaai, rond 14:00, wat kopen in de Supermarkt. De appeltaart is nu redeijk verteerd dus wij hebben wel trek. Ook is er in Walvisbaai gelegenheid om de eerste Namibische dollars te pinnen wat iedereen dus ook niet nalaat om te doen. Om 15:00 zouden wij vertrekken maar Tim heeft problemen bij de bank waardoor wij een vertraging van 40 minuten oplopen. This is Africa, right? Dus niemand lijkt zich er druk over te maken. Vanuit Walvisbaai maken wij een kleine detour naar een groep Flamingo’s. Het zijn lelijke zwarte….van mij mogen wij doorrijden…

Net voordat wij Swakopmund inrijden stoppen wij Dessert Explorers, een excursie bureau, waar wij een filmpje te zien krijgen over de mogelijk te ondernemen activiteiten op jawel onze vrije dag morgen. Wij boeken twee uur quadbiken in de dunes en Ies ook nog een township tour. Om 17:45 komen wij dan eindelijk bij Dunedin Star aan, ons onderkomen voor de komende twee dagen. Het was een lange dag en wij hebben wel trek in iets te eten. Wij besluiten met Barbara en Richard iets te gaan zoeken. Het valt niet mee. Het was vandaag payday en de Namibiërs leven bij de dag dus alles zit vol. Tegen beter weten in lopen wij Erichs Restaurant binnen en krijgen uiteraard te horen dat ze vol zitten. Nadat de gastheer ons aangeraden heeft iets verder om de hoek te kijken en wij die richting uitlopen komt opeens een ober van Erichs aanrennen. Zij hebben toch nog een plekje voor ons. African Magic zullen wij maar zeggen. Wij aarzelen niet en lopen meteen met hem mee. Het eten was erg lekker en wij hebben lekker gelachen.

29 september – Swakopmund

Het is niet te geloven maar wij hebben vandaag een dagje vrij. Wij kunnen het vanochtend rustig aan doen want wij worden pas om 10:30 opgehaald voor het quadbiken. Wij worden stipt op tijd opgehaald en om 10:45 zitten wij op de bikes als we eerst wederom ons leven hebben weggetekend. Het quadbiken door de duinen is echt super maar na 1,5 uur zijn wij alle twee toch wat misselijk van de 8-jes en het op en neer. Ik heb het gevoel dat ik 1,5 in een achtbaan heb gezeten en wij nemen dus even flink gas terug. Wij zijn toch maar met z’n 2-en dus wij duperen er niemand mee en zo kunnen wij toch ook even relaxed van de omgeving genieten. Een uur was tekort geweest maar 2 uur is echt ruim (meer dan) voldoende. Bij terugkomst in het hotel gaan wij eerst even langs een supermarkt en proberen wij wat te eten te halen bij de KFC. Nadat wij daar een half uur in de rij hebben gestaan en het er niet naar uitziet dat wij binnen het komende uur geholpen zullen worden laten wij dit plan varen en gaan wat halen bij het nabijgelegen benzine station zodat Ies weer op tijd paraat staat voor de Townshiptour. Na de lunch loop ik met Nico even naar het oude treinstation dat nu op de werelderfgoedlijst staat. Wij lopen eerst ietwat de verkeerde richting uit omdat er ook een nieuw treinstation is waardoor wij aan de achterkant van het station uitkomen. Er zit nu een hotel in het oude gebouw en wij vragen aan de bewaking of wij via de achteruitgang naar voren mogen lopen omdat wij ietwat te lui zijn om helemaal om te lopen. Security guard nr. 1 vraagt het aan nr. 2. Nr. 2 loopt naar binnen om het aan 3 te vragen en komt vervolgens na 10 min. weer naar buiten lopen met Nr.4. In deze tijd hadden wij allang om kunnen lopen maar vinden wij nu niet zo netjes. Nr. 4 mag ons in geen geval uit het oog verliezen. Als wij haar duidelijk maken dat wij alleen binnendoor wilden lopen, haar Engels is iets beter, dan zijn wij in een halve min. aan de voorkant en moet zij om alle commotie wel lachen. Wij ook trouwens. Het is een mooi gebouw maar als je er geen tijd voor hebt mis je ook niet echt iets. Vanuit hier loop ik naar het Bezirksgericht en de vuurtoren. Maak wat foto’s en besluit, nu dat er eindelijk mogelijkheid toe is, even te gaan internetten. Bij terugkomst in het hotel ga ik even warm douchen, het is wederom behoorlijk fris, en ga dan naar Villa Wiese om Gidsie en Tim te helpen met de voorbereiding voor de braai die Tim heeft geregeld. Sta een uur sla te snijden met onmogelijke gebruiksvoorwerpen maar de braai was geslaagd. Aan het eind van de avond krijgen wij de video van Margriet haar skydive avontuur te zien en gaan dan lekker warm onder de vochtige wol (de kamers van Dunedin Star zijn heel slecht geventileerd en alles is na twee dagen vochtig).

30 september – Khorixas

Wij rijden om 7:30 bij Dunedin Star weg om langs de Skeleton Coast naar Cape Cross te gaan. De Skeleton Coast dankt zijn naam aan de vele schepen die er zijn vergaan. Bij Cape Cross zit een grote zeehonden kolonie waar wij even heen rijden om te gaan kijken. Het broedseizoen is in aantocht en er zitten dus heel wat zeehonden en dat is van een behoorlijk afstand al te ruiken. Na dit zeer geurrijke uitstapje zetten wij koers naar Uis. Op weg daar naar toe zien wij de Brandberg. De hoogste berg van Namibie die zo heet omdat het laatste puntje dat bij zonsondergang nog verlicht wordt er dan uitziet alsof het in brand staat. Eenmaal in Uis blijkt dat wij niet zo heel veel kunnen doen behalve even een sandwichje eten bij de White Lady. Onze volgende stop is Twijfelfontein waar blijkt dat wij niet genoeg tijd hebben om zowel hier rond te lopen, het versteende bos en de Orgelpijpen te doen. Er wordt wederom democratisch gestemd en helaas trek ik weer aan het kortste eind: wij gaan langer bij Twijfelfontein rondlopen, gaan dan nog naar de Orgelpijpen en slaan het versteende woud over…Jammer. Goed wij hebben de Dodenvlei gezien dus kan er nog mee leven. Aan ¾ van de groep zijn de Totsgravures, die je bij Twijfelfontein kunt aanschouwen, niet besteed. Het geringe enthousiasme van de begeleidende gids helpt ook niet tot bevordering ervan. Net voordat het donker wordt komen wij aan bij de Orgelpijpen. De Orgelpijpen zijn stenen die op onverklaarbare reden er als orgelpijpen uitzien. Het lijkt wel gestructureerde erosie. Na dit bezoek beginnen de laatste km van deze lange reisdag richting onze lodge in Khorixas. Igowati is een super gezellig plekje met een halve dierentuin en heerlijke kamers. ’s Avonds bij het eten worden wij weer getrakteerd op een bandje.

1 oktober – Etosha

Wij hebben vandaag niet zo’n hele lange reisdag voor de boeg dus wij mogen uitslapen. Wij vertrekken pas om 10:00. Bij iedereen zit echter het vroege opstaan er al zo ingebakken dat wij allemaal op tijd bij het ontbijt zitten. Onze eerste stop na Khorixas is Outjo. Outjo is een klein dorpje met wat souvenir winkeltjes en wat Bäckereien waar we wat kunnen internetten en eten. Om 13:15 rijden wij verder om al om 15:00 aan te komen bij onze lodge voor de komende twee dagen; Etosha Safari Camp. Dit tented camp heeft een zwembadje dus voordat wij goed en wel de bagage hebben zitten wij met z’n allen om of in het zwembad. In de avondzon genieten wij van ons Windhoekje op het terras van onze “tent” alvorens te gaan douchen in de mega douche en daarna te gaan eten. Ook hier is er weer kort optreden van het bedienend personeel.

2 oktober

Wij staan heel vroeg op want beestjes spotten doe je het beste in de ochtend of in de late namiddag als het niet zo heel erg warm is. Om 5:30 gaat de wekker af en wij zijn meteen heel erg wakker aangezien de douche koud is. Brrr!! Om 6:45 vertrekken wij in de Bedford truck die door Günther bestuurd wordt. De Bedford truck is ideaal voor het spotten van beesten omdat hij aan alle kanten open is. Open betekent alleen zo vroeg op de ochtend ook: KOUD!! De wind blaast er lekker doorheen. Na 20 min. rijden komen wij aan bij de entree van het park. Wij kunnen bijna meteen doorrijden en tot 12:00 is iedereen druk bezig met het spotten van wild. Niet zonder resultaat! Gnoes, Springbokkies, Gemsbokken, Kudu’s, Giraffen, Zebra’s, Olifanten en wij zien zelfs een black Rhino. Erg zeldzaam volgens Günther. Om 12:00 hebben wij een lunch stop in Okakuejo waar ook nog een grote waterhole is. Lunch is niet geweldig maar het toetje mag er zijn….worden bij de waterhole getrakteerd op een grote groep olifanten (+/- 35) die zich aan het wassen en aan het drinken zijn. SUPER!

Om 14:30 vertrekken wij weer voor ronde 2 in de Bedford truck. Wij doen nog menig waterhole aan en zien veel beesten. Hoogtepunten in de middag waren duidelijk de twee drinkende giraffen en de glimps die wij kregen van een leeuw. Op de terugweg worden wij gefacelift door de harde wind die door de truck heenraast. Bij thuiskomst wederom een koude douche, brrrr, het is al niet zo warm en hopen warm te worden van het eten. Helaas valt het eten samen met het Springbokkie (shot van Crème de Menthe en Amarula) totaal niet goed.

3 oktober

Ik ben de hele nacht tussen de WC en het bed te vinden geweest. Het kwam er aan alle kanten uit. Of het aan het eten lag? Weet het niet. Niemand heeft er verder last van gehad. Twijfel alleen wel heel erg of ik weer met de Bedford truck mee zal gaan. Onze gewone bus rijdt namelijk ook richting exit park en niet iedereen gaat met de truck mee. Als ik overleg met Günther en Gidsie besluit ik toch maar weer in de Bedford truck plaats te nemen. Kom verdorie naar Afrika voor beesten!!! De ochtend valt zwaar ondanks het feit dat wij een ongelooflijke ochtend qua beesten hebben. 5 leeuwen lopen om de truck heen en we zien wederom een Black Rhino. Erg uitzonderlijk. Uiteraard zien wij ook veel bokkies. Tegen de tijd dat wij in Halali aankomen voor de lunchbreak voel ik me zwaar kl… en vraag me echt af of het een goede beslissing is geweest om met de truck mee te gaan. Gelukkig veranderd dat gevoel snel na een paar droge koekies en een blikje cola. Wij lopen ook hier na de lunch even naar de waterhole en ook hier is het een drukte met alle olifanten waarbij 1 kleine dumbo echt de show steelt met zijn flappo’s en zijn getoeter. Wat een skatje.

Al gamedrivend rijden wij om 14:15 verder naar Nakatoumi waar wij om 17:30 aankomen. Onze reguliere bus staat hier op ons staat te wachten met de rest van de groep die niet met de truck is meegegaan. We kunnen allemaal even snel naar het toilet alvorens weer in te stappen om verder richting Tsumeb te rijden. In Tsumeb is het even zoeken naar het Makalani hotel waar wij verblijven en uiteindelijk om 18:45 aankomen. Na ontvangst van de sleutel wordt ons medegedeeld dat wij hier a la carte kunnen eten en vriendelijk worden verzocht om 19:00 aan tafel te zitten. Ik kijk Ies aan en ze begrijpt meteen dat ik dat echt niet ga trekken. A la carte was na alle springbokpasteitjes en kudu steaks een welkome afwisseling geweest maar goed. Wij gaan naar onze kamer. Heerlijk! Airco, lekkere bedden, een goede badkamer…en ROOMSERVICE!! Wij moeten vanavond aan de malaria pillen beginnen en moeten dus iets eten. Ies besteld een kippensoep met rijst voor mij en een pizza voor zichzelf. Binnen 20 minuten staan ze voor de deur en eten wij dus heerlijk relaxed lekker op bed ons kostje. Ondanks het feit dat ik absoluut geen trek heb is dit toch wel genieten! Heerlijk slapen doen wij ook.

4 oktober – Rundu

Helaas vertrekken wij weer bijtijds. Had in dit hotelletje nog wel even willen blijven. Ben gelukkig een stuk opgeknapt. Bij het ontbijt vullen wij de tussentijdse enquête in waar Gidsie volgens mij wel blij mee is en vertrekken rond 8 uur richting Grootfontein.

Na een uur rijden komen wij aan in Grootfontein waar wij bij de lokale Spar onze lunch voor vanmiddag kunnen kopen. Voordat wij weggaan worden wij door Mike verleid een palmnoot met inscriptie te kopen. Hij maakt er wel een kunstwerkje van dus vinden het de moeite waard. Na enige minuten is hij ook de rest van zijn noten kwijt aan de rest van de bus. Goede deal heeft ie dus gemaakt! Mooi!

Om 11:30 stoppen wij bij een houtkunst zaakje waar een gedeelte van de opbrengsten uit de verkoop weer naar een mooi project gaat. Omdat afrekenen hier met heel veel precisie gaat duurt het een tijdje voordat wij verder kunnen en dus eet het merendeel hier al de meegebrachte lunch op. Rond een uur of twee stoppen wij in Rundu waar eigenlijk niet veel meer te doen is dan even een internet etablissement in te gaan. De verbinding is echt vreselijk traag want na 15 minuten staan wij nog steeds niet op de startpagina. Maar goed wij hebben in de 45 minuten die wij hier hadden precies een berichtje kunnen versturen en gaan dan op weg naar de lodge van vanavond; Sarazungu. Sarazungu ligt aan de Kavango rivier die ook meteen de grens vormt met Angola. Zo noemen ze hier de rivier die in Botswana Okavango genoemd wordt. In Sarazungu zit ook een ander Djoser groep die in Livingstone is begonnen. Wij wisselen wat ervaringen uit bij het pierebadje van de lodge en gaan dan douchen onder wederom een koude douche. Wij hebben echt wel geluk wat dat betreft. Om 18:30 worden wij bij het eten verwacht. Aan de vroege kant maar om 19:00 ging de andere groep eten en dat konden ze niet tegelijk aan. Eten was prima.

Om 14:30 vertrekken wij met de bus richting de Botswaanse en Namibische grens en komen wij na 1,5 uur in de volgende bestemming aan. Wij slapen in Ngepi in tree houses. Wij zijn erg blij met ons onderkomen, nadat wij die na 15 min. lopen eindelijk gevonden hebben, maar maak me toch een beetje zorgen. Wij slapen naast de Kavango rivier, die wemelt van de nijlpaarden en krokodillen, in open tree houses. Ben benieuwd hoeveel ik hier zal slapen maar hoop eigenlijk dat de geringe nachtrust van gisteravond daarbij uitkomst zal bieden. Na een sightseeing over het terrein, zelfs de WC’s zijn hier de moeite waard om even te bekijken, gaan wij aan de windhoek op een van de vele mokoro’s. Na de eerste twee biertjes wordt de potjiekos van vanavond geserveerd. Ik vind het prima te eten maar ik geloof dat ik een van de weinige ben. De meeste zijn erg blij met de verjaardagscake die gebakken is voor een jarige medereizigster. Nou moet ook wel eerlijk zeggen dat die choco cake wederom een welkome afwisseling was!

5 oktober -> Botswana

6 oktober – Bagani

7 oktober

Heb verdacht goed geslapen maar wij worden wel vroeg gewekt door een blaffend Nijlpaard. Weet niet of je het blaffen noemt maar het klinkt er verdacht veel naar. Uiteraard gaan wij op jacht want het geluid lijkt wel van heel erg dichtbij te komen. Uiteindelijk blijkt het dier zeker nog 1,5km van ons vandaan vrolijk heen en weer te zwemmen en helaas kunnen wij daar niet helemaal heen lopen. Wij keren terug in ons mandje nadat wij eerst van de zonsopgang hebben genoten. Echt heel veel langer slapen lukt helaas niet aangezien er een grote groep, soort van reuze vlieg annex wesp, rondom ons hutje vliegt en daarbij een enorm kabaal maakt.

Wij schuiven om 10:00 bij de bar aan en bestellen wat ontbijt. Als het ontbijt op is dan….ja wat dan??? Goh, wij hebben een vrije dag en weten eigenlijk niet zo goed wat we er mee aan moeten. Ik vermaak me uiteindelijk prima in de hangmat op ons terrasje met een paar tijdschriften en mijn MP3 speler. Ies daarentegen…. Om een uur of 13:00 gaan wij wederom naar de bar om wat te drinken te halen en besluiten dan meteen vanavond vroeg iets van de kaart te bestellen ipv aan het potjiekos maaltijd mee te doen. Om 17:00 lopen wij dan ook terug naar de bar voor een heerlijke hamburger met frites. Wederom welkome afwisseling, helemaal nadat wij de a la carte in Tsumeb hebben moeten missen. Daarna blijven wij nog wat aan de bar hangen. Willen de laatste Namibische Dollars graag uitgeven wat aan de drankjes aardig lukt maar de shirtjes zijn of te klein of veel te groot. Rond een uur of negen besluiten wij richting treehouse terug te lopen. Zonder zaklamp is dat best heel donker! Wij douchen in moon and starlight en gaan lekker naar bed.

8 oktober

Om 1:15 wordt ik wakker van gespetter en gesplash in het water. Probeer er maar niet aan te denken wat het allemaal kan zijn en probeer te gaan slapen. 10 minuten later lig ik nog steeds met ogen wijd open want ik hoor ook om onze hut een geluid dat ik niet thuis kan brengen. Als dan ook de hond van het complex tekeer begint te gaan denk ik dat het toch niet alleen mijn inbeelding is wat ik hoor. Maak voorzichtig Ies wakker. Hoop dat zij kan bevestigen wat ik hoor. Ies zegt meteen , man er staat een hippo voor onze hut te grazen. Voorzichtig kruipt ze op ons terras maar ziet niks. Ga toch ook maar even polshoogte nemen. Helaas, zelfs met zaklamp, zien wij niks en het gegraas houdt ook opeens op. Alvorens terug naar bed te gaan lopen wij toch maar even langs de wc. Wij liggen nog niet in bed of horen het gegraas nu wel heel dichtbij en horen het zelfs tegen het riet van ons huisje, daar waar wij net rustig zaten te plassen, ieks. Zullen wij nog een keer naar buiten kruipen? Besluiten toch dat het risico te groot is, Hippo’s zijn nog steeds doodsoorzaak nr. 1 onder toeristen in dit soort gebieden. Even later horen wij een paar modderpoten voor ons terras en dan een dikke plons met wat geblaf erachteraan. Man, die hippo was echt wel dichtbij. Met hart in mijn keel probeer ik de slaap te hervatten. Het gesplash en gespetter doet mij opeens niets meer.

Lees verder over deze reis op Botswana.