Eigenlijk was er niet persé een reden om naar Nepal te gaan. Wij konden alleen maar eind November weg en als je dan gaat zoeken waar het nog een beetje aardig weer is dan kom je in de mogelijke opties ook Nepal tegen. Niet dat we dat erg vonden. In tegendeel. Tien jaar geleden wilden we hier al een keer heen maar toen kwam het er niet van. Zo ver ik me kan herinneren bestond toen nog niet de optie om Nepal met Bhutan te combineren. Dat is nu wel het geval dus wij gaan deze combinatiereis nu maken. Het had zo moeten zijn.
Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Hotel | Bijzonderheden |
| 17-nov-18 | Amsterdam | Abu Dhabi | Geen | Vlucht Etihad vertrek 20:25 |
| 18-nov-18 | Abu Dhabi | Kathmandu | Kathmandu Guesthouse | Visum on arrival |
| 19-nov-18 | Kathmandu | Kathmandu Guesthouse | ||
| 20-nov-18 | Kathmandu | Nagarkot | The Fort Retreat | |
| 21-nov-18 | Nagarkot | The Fort Retreat | Nature Trail | |
| 22-nov-18 | Nagarkot | Bhaktapur | Heritage Hotel | Incl. Wandeling |
| 23-nov-18 | Bhaktapur | Bandipur | The Old Inn | |
| 24-nov-18 | Bandipur | Pokhara | Batika hotel | |
| 25-nov-18 | Pokhara | ABC | Teahouse | Trek |
| 26-nov-18 | ABC | Pokhara | Batika hotel | |
| 27-nov-18 | Pokhara | Batika hotel | ||
| 28-nov-18 | Pokhara | Chitwan | Sapana Lodge | |
| 29-nov-18 | Chitwan | Sapana Lodge | Rhino walk & Jeep Safari | |
| 30-nov-18 | Chitwan | Kathmandu | Kathmandu Guesthouse | |
| 1-dec-18 | Kathmandu | Thimpu | ||
| 2-dec-18 | BHUTAN | |||
| 5-dec-18 | ||||
| 6-dec-18 | Paro | Kathmandu | Kathmandu Guesthouse | |
| 7-dec-18 | Kathmandu | Abu Dhabi | Vertrek 17:15 | |
| 8-dec-18 | Abu Dhabi | Amsterdam | Aankomst 6:30 | |
Zaterdag, 17 November
Wij hebben alle tijd voordat ons vliegtuig vertrekt. Wij hebben dan ook nog niets voorbereid of ingepakt dus die tijd kunnen wij ook goed gebruiken. Ik hoop alleen niet dat de rest van de dag zo verloopt als het begin (word bijna te laat wakker voor de wisseling van de winterbanden, kan mijn autosleutels niet vinden, zie dat de trein van CS vandaag niet naar Schiphol rijdt, sla mezelf voor mijn kop bij de combat en ga zo maar door…ik hou me na al dit ook vrij rustig). Gelukkig had ik vanochtend op tijd gezien dat de trein van CS niet naar Schiphol reed. Wij kunnen tot Bijlmer en daar moeten wij de bus nemen. Op tijd vertrokken dus, maar zoals ik van mijzelf gewend ben, zijn we ruim op tijd op Schiphol. We kunnen gelukkig van de lounge gebruik maken waardoor de tijd razendsnel voorbij gaat voordat we ons moeten melden bij de gate voor het boarden voor onze eerste vlucht met Etihad richting Abu Dhabi. Het vliegtuig, in tegenstelling tot elke vlucht die ik de laatste tijd genomen heb, is voor 75% gevuld. We hebben een rij van 4 stoelen. Heerlijk! Want de ruimte is er normaal gesproken echt niet. Ondanks de extra ruimte, ik wil niet klagen, zit je beroerd en slapen ho maar!
Zondag 18 November – Kathmandu
Om 6 uur, lokale tijd, landen we in Abu Dhabi. Ik zweef! Letterlijk en figuurlijk! Het is warm en slaap tekort is voelbaar. Gelukkig kunnen we nadat we het halve vliegveld hebben doorgelopen wederom in de lounge. Ik hoop dat wat eten de duizeligheid teniet doet. Wij hebben ruim de tijd. Gevaarlijk! Ondanks dat Mart zegt dat hij CNN gaat kijken valt hij in slaap en net als gisterochtend word ik op tijd wakker om naar de volgende vlucht te lopen. Vlucht verloopt spoedig en binnen 4 uur staan we op Kathmandu airport. We zitten op de achterste rij in het vliegtuig en zie ik denkbeeldig de rijen bij de douane al groeien. Gelukkig gaat opeens ook de achterdeur van het vliegtuig open. Wat ik nog nooit gezien heb, gebeurt hier echt…mensen rennen naar binnen! Wij lopen in versnelde pas. Deel 1 van de visumformaliteit heb ik immers thuis al gedaan: inschrijven. Pure bureaucratie op het vliegveld. Deel 1 zou je ook op het vliegveld kunnen doen bij een kiosk. Er staat een giga rij. Gelukkig heb ik dit dus thuis al gedaan. Helaas kun je online de kosten van het visum niet betalen. Een al te graag pratende Brit vertelt ons dat dat komt voor banen behoud. Uiteraard staan we in de verkeerde rij om te betalen. Een groep Italianen is een formulier vergeten waardoor ze denken dat allemaal ter plekke in te kunnen vullen. What the f***. Als we dat eenmaal betaald hebben gaat het naar loket 3 waar helaas, ondanks de 2 beambte, de rij weer trager gaat dan waar er maar 1 zit….weer Italianen die formulier niet hebben ingevuld. Ik heb weinig vooronderzoek kunnen doen maar kennelijk zijn er mensen die helemaal niets weten??? Seriously? Als je denkt dat je na stap 3 alles gehad hebt dan volgt, als je naar beneden gaat, stap 4…we moeten nog weer een keer door een bodyscan. De man achter het apparaat zit op z’n telefoon te kijken en met collega’s te praten. Of de body scan nou af gaat of niet je mag gewoon doorlopen. Op de monitor staat dat bij bagage band 5 onze koffer staat. Bagage banden gaan maar tot 4. Wij vinden onze bagage bij band 1. Als we buiten komen staat er een stoet van mensen aan de overkant van de straat met bordjes te zwaaien. OMG gaan we hier onze chauffeur tussen vinden? Als je langzaam langs de stoet loopt zwaaien ze allemaal nog harder met het bordje. Ik zie een bordje van het Kathmandu Guesthouse en denk als ik mijn eigen naam niet vind dan ga ik met hem mee. Halverwege het einde vind ik onze naam. Mooi! Met koffers richting bus waar we eerst een welkomst sjaal krijgen dan busje in en rijden. Nog geen 5 min na het verlaten van het vliegveld maken we meteen kennis met de hectiek van Kathmandu. Schitterend en frustrerend. De rit hoeft theoretisch maar 25min te duren maar duurt ruim 1,5 uur. Toch vind ik het niet erg. Kijk mijn ogen uit. We worden afgezet bij een oase van rust in de wijk Thamel bij het Kathmandu guesthouse. De vertegenwoordiger van het reisbureau ter plekke begroet ons. Hij wil het programma even doornemen maar ziet al gauw dat we daar geen zin in hebben. Wij krijgen de sleutel van de kamer. De vertegenwoordiger loopt mee. Hij wil even zien dat alles akkoord is. Als hij ziet dat het 2 gescheiden bedden zijn vraagt hij meteen naar een andere kamer. De kamer ernaast is voor ons. Prima. Met meer ruimte dus eigenlijk beter. We gaan meteen op zoek naar een geldautomaat die altijd net om de hoek blijkt te zijn maar wij nooit kunnen vinden. Uiteindelijk lukt het om geld te pinnen en gaan we naar de eerste de beste dranken handel en terug naar het hotel om de vakantie in te luiden. We zitten heerlijk in de tuin van ons hotel waar het nu redelijk afgekoeld is maar waar het heerlijk toeven is. Ons hotel ligt fantastisch en na de eerste borrel lopen we langs allerlei North Fake winkels naar het eerste restaurant. Mij eigenlijk een veel te toeristische naam, New Orleans, maar ziet er gezellig uit. Bij het hotel wilden we niet eten, eet niet graag bij hotels, maar ook omdat we buiten moesten zitten. Dat gebeurt kennelijk overal. New Orleans heeft een gezellig pleintje en het eerste Everest biertje staat snel voor ons. We eten prima Nepalese tapas, soep en noodles. We zijn in Azië!
Maandag 19 November
We hebben de douche gisteravond nog geprobeerd maar er kwam alleen maar koud water uit de kraan. Ik wil na de vlucht echt mijn haar wassen dus laat er alsjeblieft warm water zijn vanochtend. Dat warme water duurde met 10 graden buiten precies 1,5min….precies genoeg tijd om mijn haar in de shampoo te zetten. Yaiks!! Daarna naar het ontbijt…buiten…maar wel uitgebreid. Lekker ontbeten. We hadden met Sunil afgesproken dat we om 9 uur de volgende dag wilden beginnen. Met Kathmandu traffic is het lastig om op tijd te zijn maar wij zijn op tijd en niet heel veel later is de bus er ook. We beginnen de dag met verkeer! Heel veel verkeer richting Swayambhunath, ook wel de apentempel genoemd vanwege alle apen die er lopen. We zijn redelijk vroeg maar het is nu al redelijk druk. Grappig dat ook hier met kaartjes kopen, gewoon gedrongen wordt. We lopen maar meteen naar boven en tegelijkertijd worden heel veel apen van iemand z’n dak afgejaagd. Ik heb nog nooit zoiets, weet ik veel wat, gezien. Het leek wel een waterval aan ratten die van het dak afgejaagd werden zoals ze naar beneden kwamen. Yuck. Ik heb een hekel aan apen dus dit is niet mijn ding. De stoepa is indrukwekkend. We draaien aan alle geluk molens. Het kan nooit kwaad.
Na een uurtje verlaten we het complex en proberen onze chauffeur te vinden. Ondanks dat ik het kenteken enigszins gememoriseerd heb, kunnen wij hem niet vinden. De anderen chauffeurs die staan te wachten proberen te helpen maar de poging faalt. Uiteindelijk bellen we Sunil. De chauffeur meldt zich niet veel later. We gaan richting Kathmandu city, de oude binnenstad. We komen aan in hectiek en een harrewar van straatjes. Bij de ingang moeten we 1000 NR betalen. Zodra de chauffeur weg is, 
komt een wat gezette Nepalees naar ons toe en vraagt of hij onze gids mag zijn. Wij zijn wat overwelmd en ik wil wel wat zien dus we besluiten op zijn aanbod in te gaan. Ranjan vertelt honderduit. Ik versta niet alles maar waardeer dat hij zo zijn best doet en we zien zeker meer als dat we gezien zouden hebben zonder hem. In Kathmandu city is nog heel goed te zien wat de aardbeving heeft gedaan met de stad. Kort samengevat heeft de 57sec durende aardbeving in 2015 bijna de complete stad vernietigd. Volgens onafhankelijke instanties was de aardbeving 8.1 op de schaal van richter maar de Nepalese overheid heeft de kracht van de aardbeving op 7.9 laten stellen. Volgens de bevolking omdat ze bij 8 steun hadden moeten geven aan de bevolking en op deze manier dat ontweken zijn. Verdrietig als dat zo is. De stad hoe dan ook is indrukwekkend. Puin of niet. Met Rajan zien we hoe bronnen die vroeger voor water voorziening zorgden nu bijna compleet uitgedroogd zijn (geen consequentie van de aardbeving), hoe je offers brengt, hoe marygold wordt geregen, foto’s van de oude stad, kumari-de prinsessen godin die tot haar eerste menstruatie gezien wordt als de belichaming van hun godsdienst – eigenlijk best treurig voor dit meisje omdat ze eigenlijk nooit buiten komt behalve op feesten en nu zo 1 x per uur als er allemaal vreemden even een glimp van haar willen opvangen- krijgen een verlenging van onze entree door een pasfoto te hebben en door een bureaucratische molen door te gaan (stempeltje hier, krasje daar, handtekening zus), souvenir marktje, tempels die verwoest zijn en niet verwoest zijn, een museum en een Aussichtsturm. Dan ben ik het eigenlijk stiekem ook wel zat. Geven wij Ranjan en fooi, blijkt achteraf veel te veel te zijn, en gaan richting auto. 
Vanuit hier vertrekken we naar Boudhanath stoepa, de grootste stoepa ter wereld. We betalen de entree en vrijwel meteen daarna meldt zich een gids die ons wel even wil rondleiden. Na de vorige uitvoerige rondleiding hebben we nu even geen zin in. We beginnen met de ronde rondom de stoepa als ik bij een foto momentje zie dat er een restaurant aan de stoepa zit met uitzicht. Eerst daar maar even een kop koffie. Prima plekje en we besluiten hier ook meteen de eerste momo’s te bestellen. 
Momo’s kun je vergelijken met Aziatische empanada’s. Je kunt ze zowel gefrituurd als gestoomd bestellen. Wij bestellen de gefrituurde versie. Heerlijk en fantastisch uitzicht. Na de momo’s lopen we de route verder rondom de Stoepa en draaien aan honderden gebedsmolens. Baat het niet dan schaadt het niet. Heerlijk plekje dit! Na 2 uur is het even zoeken naar onze auto, wederom, maar uiteindelijk gevonden zonder te hoeven bellen. Vanuit hier gaan we naar Pashupatinath wat bij het groter publiek misschien beter bekend als het grootste Hindoe complex en openlucht crematorium. Het tempelcomplex is gebouwd aan de oevers van de Bagmati rivier. Deze rivier wordt als heilig beschouwd omdat ze uitmondt in de Ganges. Klinkt stom en misschien heel morbide maar hier had ik me misschien het meest op verheugd. Bij de ingang moeten we weer 1000 NR betalen en
begeleidt en ongevraagde gids ons. Hij raast ons door het eerste gedeelte waarbij ik aangeef dat we eigenlijk geen gids willen. Hij verzekert mij dat dit deel van de entree is. Prima maar we irriteren ons aan hem omdat hij door het complex heen rent. Ik zeg hem nog maals dat wij onze tijd willen nemen. No problem…you’re our guest and I’m poor guide. Als wij dan een andere afslag nemen dan waar hij heen wil is hij teleurgesteld en ietwat verontwaardigd maar druipt snel af. We zien wat brandstapels waar openlucht crematies plaats vinden. Terwijl ik gefascineerd sta te kijken kijkt Mart me versteld aan. Waarom ik dit interessant vind? Prachtig – zo open met de dood omgaan dat het niet als iets angstigs of verdrietigs wordt gezien, geen claustrofobische kist en weg ermee. Mooi toch! We lopen nog wat rond en gaan dan in spitsuur terug naar ons hotel. We lopen meteen even Thamel in omdat wij wat cola willen halen en meteen verleidt worden toch nog naar een jas te kijken maar dan toch heel snel aan een borrel gaan! Na borrel en warme douche…tenminste even laten lopen…toch jas gekocht en richting Vietnamees restaurant waar we binnen konden zitten. Scheelt wel want zodra de zon onder gaat is het best fris. Prima gegeten overigens!
Dinsdag 20 november – Nagarkot
Om 9 uur staan we klaar na een heerlijk warme douche en een heerlijk ontbijt. Om 9:20 is de Sonaj, de chauffeur, er die ons naar Nagarkot brengt. De weg door Kathmandu is net zo enerverend als de twee voorgaande dagen. Na 45 min slaan we links af een berg weg op. Het begin van een bijna uur durende dancing dirt zoals onze chauffeur het leuk noemt. Grappige beschrijving maar het klopt. We worden in 
de bus flink door elkaar heen “gedanst”. De weg is op sommige stukken ook glad waardoor een tegenliggende vrachtwagen naar ons toe slipt. We lopen wat averij op maar uiteindelijk loopt alles met een sisser af. We rijden steeds verder omhoog en vraag me af waar we uit gaan komen. Moeten ergens weer toegang betalen en niet al te veel later weer. Wat is dit toch? Lijkt alsof je voor elk dorp toegang moet betalen. Het zal wel. Uiteindelijk gaan we een ergere dirt road op dan waar we het laatste uur op gereden hebben. Blijkt de weg naar het hotel te zijn dat bij de entree er niet erg indrukwekkend uitziet maar eenmaal door de voorpoort heen worden we aangenaam verrast. Gigantisch mooie houten trap met een plezierige tuin die ons, als het een beetje meezit, een prachtig uitzicht gaat verschaffen op de Himalaya. Het zonnetje schijnt maar de Himalaya is niet te zien. De kamer is nog niet klaar. We moeten nog even wachten en dat doen wij lekker in een waterig zonnetje. Buiten is het namelijk veel aangenamer als binnen gek genoeg. Onze kamer bereiken we door een harrewar aan paadjes maar het ligt prachtig. Ons balkon is naar het oosten gericht. Met een beetje mazzel zien we daar morgen een prachtige zonsopkomst met de Himalaya als decor.
We zetten de spullen op de kamer en gaan richting het “centrum” whatever that is. Leuk om hier rond te lopen. Iedereen verkoopt iets. Eenmaal beneden lopen we iets verder door naar het hotel the holiday club. Vanaf hun terras moet je een prachtig uitzicht hebben. We zien heel even het topje van Langar Liam maar daar blijft het helaas bij. We zitten hier alleen wel heerlijk in het zonnetje dus na koffie bestellen we ook maar lunch.
Als de lunch op is, loopt de bewolking nog verder op maar desondanks lopen we tegen beter weten in toch richting view tower. Een uurtje lopen volgens de geleerden. Dat uurtje dat klopt wel alleen wat niemand had gezegd is dat het tegen een flinke helling op is. Eenmaal op plaats van bestemming is teleurstelling er toch als we niks zien maar ook een beetje door het weinig aantrekkelijke karakter van het viewpoint. Na 10min een beetje over het viewpoint slenteren, gaan we dan ook maar terug. Naast het feit dat we niks zagen is de wandeling naar het viewpoint ook niet bijzonders leuk en dan heb ik het helemaal niet over het feit dat je continu tegen een helling oploopt. Je loopt continu over de weg en is er weinig te zien. Op de terugweg begint het ook nog eens flink te waaien waardoor het snel afkoelt. We zijn er alle twee wel klaar mee. Kopen wat te drinken en gaan richting kamer. We hebben de AC op verwarmingsstand gezet. Ik ben nu blij met het dekentje dat ik uit Etihad heb meegenomen. We lezen wat en opeens valt dan ook nog de stroom uit. Gelukkig had ik net daarvoor een kaars aangestoken, meer voor warmte dan licht maar nu komt het goed uit. Het blijft freezing op de kamer. Later op de avond eten we prima in het hotel naast een heerlijk kacheltje.
Woensdag 21 November
Om 6 uur gaat de wekker. Om 6:27 komt de zon op en dat willen we natuurlijk zien. Oh nee…compleet bewolkt. We zien op meerdere hotels mensen staan maar iedereen zal net zo teleurgesteld zijn als wij. Geen zonsopkomst en geen Himalaya. We gaan douchen en ontbijten. Daarna zijn we een beetje besluiteloos. Wat zullen we gaan doen? Mart gaat even op bed liggen en valt eigenlijk meteen in slaap. Ga er maar bij liggen. Lekker warm in tegenstelling tot de temperatuur buiten. Toch wil ik naar buiten en besluiten we de nature trail te gaan doen. Het beginpunt is verstopt achter een klein gebouwtje en als ik het niet gevraagd zou hebben dan hadden we het denk ik nooit gevonden. Volges wat we gehoord hebben moet het een makkelijk te volgen pad zijn. Helaas ligt het begin van de trail vol met plastic tasjes en hebben we aan het begin op goed geluk de middelste van de 3 paden genomen. Lijkt erop dat we de goede hebben genomen maar dat we nu onder de indruk zijn van dit pad? Als we dan ook nog een mega menselijke hoop passeren zijn we er eigenlijk wel een beetje klaar mee.
Aan het einde van het “bospad” komen we uit bij een dorpje in aanbouw waar ze het bord van het resturent al hebben hangen. Zij geven ons aan dat we het geasfalteerde pad weer omhoog moeten volgen. We krijgen een deja vu van gisteren. Lopen op straat vind ik niet de leukste bezigheid. Als we bij het eerste hotel van Nagarkot aankomen willen we wat gaan drinken en komen uiteindelijk bij country villa uit. Op hun terras zien we zowaar de eerste pieken van de Himalaya! Yes! En nog 3 en dan houdt het helaas weer op maar we zitten er wel lekker en blijven even lunchen. Daarna lopen weer naar het hotel. Niet zo heel veel te doen hier dus gaan lekker in het zonnetje zitten waar helaas een paar hele luidruchtige Spanjaarden zich hebben geïnstalleerd. Het is het enige plekje met zon dus wij blijven. Als de zon achter het hotel verdwijnt lopen we even naar het dorp voor wat te drinken. Nu lekker gedoucht met en met Etihad dekentje over de voeten en dit verhaaltje een beetje bijwerken. Zo meteen denk ik in het hotel weer even iets eten en morgen nog een laatste kans op het Himalaya bergmassief voordat we om 8 vertrekken naar volgende bestemming.
Donderdag 22 November – Bhaktapur
Gisteravond nog weer in het hotel gegeten. We hadden het op een gegeven moment zo koud in de kamer dat we naar boven naar het restaurant zijn gegaan om een spelletje yahtzee te spelen. Vonden de jongens totaal niet erg en zetten meteen bij “ons” tafeltje een lekker warme kachel. Ze wilden meteen snappen hoe het spelletje ging en bleven gebiologeerd kijken totdat de eerste gasten kwamen. Na menig spel toch ook maar wat te eten besteld. Even geen noodles maar een chicken sizzler. Heerlijk met frietjes en mayonaise! Lekker! Daarna kwamen Indiërs ons gezelschap een beetje verstoren en daarna nog een bus Chinezen. De jongens hadden duidelijk minder plezier in dit gezelschap als het onze. Maar ja, duty calls.
Toen om 6:10 de wekker ging en ik door het gordijn keek was ik hoopvol op een prachtige
zonsopkomst dus snel aangekleed en weer naar de lookout van het hotel. Stuk drukker als gisteren maar helaas ook vandaag geen geluk. Meteen maar gaan douchen en gaan ontbijten waar de jongens ons weer in de watten legden. Zij slapen in het hotel en gaan in het weekend naar hun families in Kathmandu. Punktlich om 8 uur lopen gids en chauffeur het hotel binnen. Ze hebben honger dus of we het erg vinden als ze eerst wat eten. Geen probleem.
Als zij klaar zijn rijden we in ongeveer 2 uur naar Changu Narayan tempel. Dit is de oudste Hindoe tempel van Nepal. Ook hier heeft de aardbeving van 2015 flink huisgehouden maar zijn de herstel werkzaamheden netjes uitgevoerd. Leuk om even geweest te zijn. We rijden verder naar Bhaktapur. Bhaktapur is een van de 3 koningssteden en met de aardbeving is helaas ongeveer 80% van alle huizen en bouwwerken vernietigd. Ze zijn druk bezig om alles in “originele staat” terug te brengen en ik moet zeggen dat ze dat echt super netjes doen. Onze gids verteld ons dat dit na de aardbeving van 1935 de 2e x is dat ze dit doen. Dus eigenlijk is bijna niets origineel. Bhaktapur vind ik geweldig. Echt mooi. We lopen de 4 squares af en een paar kleine straatjes. Ik vind het indrukwekkend. Er is overal leven dus je blijft kijken. Na een uitgebreide wandeling door de stad brengt de gids ons naar ons hotel. Ik ben een beetje teleurgesteld want ik wil nog wel even in de stad blijven. Je moet in Nepal bij elke stadspoort entree betalen dus wil eigenlijk 
niet naar buiten om dan weer entree te moeten betalen. Bijan regelt dat we weer het centrum in mogen zonder opnieuw toegang te betalen door paspoort nummers achter op onze toegangskaartjes toe te voegen. Prima, kunnen we zo weer terug. Het hotel is zo ongeveer om de hoek van het centrum dus helemaal ok. We zijn zo weer terug. Het hotel is super en de kamer ook. Als we de spullen hebben gedropt, lopen we terug richting centrum en begint een quest naar geld. ATM 1 pakt mijn pas en doet vervolgens niks. Het zweet breekt me uit. Bank blijkt nogal een trage processor te hebben en gelukkig geeft hij na 3 minuten weer mijn pas terug. ATM 2 begint hoopvol en zegt dan dat is de transactie niet kan verwerken. We lopen het centrum weer uit. Bij dezelfde bank als ATM 1 gebeurt precies hetzelfde. We lopen verder maar komen niets meer tegen. Ik loop een guesthouse in en vraag of zij iets weet. Ze wil weten welke bank. De enige die in Kathmandu wat gaf was Nabil. Zit er een in het oude centrum. Wij zoeken, nog een x vragen en YES! Jackpot! Gelukkig we hebben voor de komende paar dagen weer geld. Het is inmiddels 3 uur en we zijn flauw. Na ontbijt en een kop koffie niks meer gehad. We gaan op de tempel op Taumadhi square wat eten en lopen daarna nog wat rond. Tegen 5 als het begint af te koelen gaan we richting hotel.
We nemen en lekkere warme douche, borrelen wat en gaan dan toch maar in het hotel eten. Wilden we eigenlijk niet maar ook niet meer zo’n zin om te ver te lopen. Er zijn op dit moment strikte regels in het restaurant, de ambassadeur uit China is er. Wat die daar doet? Hoe dan ook we worden strikt in de gaten gehouden. Maakt het hier zitten niet echt gezellig dus na het eten zijn we meteen weg.
Vrijdag 23 november – Bandipur
We worden om 9:30 opgehaald na een heerlijk ontbijt met zuzu dahli. Bhaktapur staat bekend als de yoghurt stad van Nepal. Zuzu is koning en dahli yoghurt dus konings yoghurt. We krijgen ook nog een afscheidscadeau van het hotel. Wat vriendelijk. 
Als de chauffeur er is, stapt de eigenaar van het lokale agentschap, Sunil, ook uit. Hij rijdt vandaag met ons mee. Er komt over 2 maanden een groep Spanjaarden die ergens een school sponsoren en daar gaat hij even kijken want dat willen ze bezoeken. Die school ligt ergens op de weg tussen Kathmandu en Bandipur, de plek waar wij vanavond slapen.
We rijden vanuit Bhaktapur eerst naar Patan, de stad van de schoonheid en de derde van de koningssteden. Patan is van de 3 Koningssteden het best bewaard gebleven met de aardbeving dus ik 
heb high hopes. Helaas is ook hier de aardbeving toch goed zichtbaar. Renovatie werkzaamheden zijn echter al druk bezig en ze hopen deze voor 2020 afgerond te hebben. In dat jaar is Nepal nl toeristen bestemming van het jaar. Er is nog veel te doen maar wat ze doen, ziet er wel fantastisch uit. Het is niet zoals in Bagan waar ze eenvoudig maar een baksteen ergens tussen hebben geplaatst maar dit wordt echt als artvorm herbouwd. Unesco stelt ook strikte guidelines op dus dat zal ook een reden zijn. We lopen even rond. Ik vind Patan vooral erg druk en naast het centrale plein is er niet zo heel veel te zien. Het centrale plein is echter wel heel mooi en die wil ik graag vanaf wat hoogte bekijken. We drinken daarom even koffie in een hotel met view waar ze eigenlijk geen koffie hebben maar een uitzondering maken. Na de koffie gaan we weer de weg op richting Bandipur. De reis duurt lang. Ze zijn met weg werkzaamheden bezig waardoor we veel vertraging hebben. Daarna volgt een bergweg met een enkele baan elke kant op. We knijpen af en toe 
onze ogen stijf dicht om niet te zien aan welke gevaren we ontsnappen. Ook de verhalen van Sunil helpt de tijd verdrijven. De route is niet overal even mooi maar de rijstterrassen zien er geweldig uit ondanks het feit dat alle rijst al geoogst is. Net voor Dumre stapt Sunil uit. Ik wil weten hoe lang we nog onder weg zijn en heb heel even bereik. Volgens Google maps is het nog maar 13km maar wel 57min! Iets klopt niet lijkt me. Een steile eenbaansweg naar boven die volgt verklaart een hoop. Natuurlijk wordt deze single lane voor zowel stijgend als dalend verkeer gebruikt. Mijn hemel. Doodsangsten. Gelukkig is het nog niet helemaal donker. Had er niet aan moeten denken hier te rijden terwijl je geen hand voor ogen ziet. Bij Bandipur stopt de bus op een parkeerplaats. Er komen twee mannen die ieder een tas pakken en we gaan lopen. Na 200meter komen we aan in een geweldig wild west dorpje. Na nog 200m komen we aan bij ons hotel. Een geweldig omgebouwd Nwari huis waarin Mart en ik amper rechtop in kunnen staan en waarvan je hoopt dat het vanavond blijft staan. We droppen tas en gaan eerst even op onderzoek in het stadje waarna we op ons dak terras gaan zitten. Daarna gaan we in de tuin lekker eten.
Zaterdag 24 november – Pokhara
Geen of dicht gedaan. De lage plafonds kwamen zo op me af en als ik die even kon vergeten waren er jongeren op straat bezig. Niet heel erg veel geslapen dus. Om gebruikelijke tijd gaat de wekker want wij wilden de Himalaya natuurlijk zien. Het was wederom zwaarbewolkt dus dit keer hebben we het een beetje aan ons voorbij laten gaan. We zijn rustig gaan douchen en zijn daarna in de tuin gaan ontbijten. Best fris maar toen het zonnetje uitkwam best te doen.
Omdat we gisteravond pas laat aangekomen zijn, heb ik de chauffeur gevraagd of we iets later weg konden zodat we nog even de tijd hadden om hier de boel een beetje te verkennen. Dat was geen probleem. We hebben om 12 uur afgesproken. We dwalen een beetje door het dorpje en lopen uiteindelijk naar een lookout bij Tidekal waar we dan toch eindelijk wat vergezichten krijgen van de Himalaya! We drinken nog even een kop koffie en pakken daarna de tas. Binnen no time staan er 2 personen naast ons die maar al te graag onze tassen deze smalle trappetjes af willen dragen. Bij de receptie is er wat verwarring of we de rekening van gisteravond hebben betaald maar uiteindelijk is alles ok en kunnen we richting auto. We lopen dezelfde 500 meter als gisteravond terug naar de auto waar de chauffeur op ons staat te wachten.
We rijden in 2,5 uur naar Pokhara. Tweede grote stad van het land en bekend vanwege alle trekking routes die vanuit hier vertrekken. Mijn eerste indruk is niet al te positief maar we komen terecht in een lekker hotel met uitzicht op het Phewa meer en met een beetje geluk op het Himalaya gebergte dat zich vooralsnog niet laat zien. We gaan lunchen in een van de vele restaurantjes waar het typisch Nepalees weer heel lang duurt voordat we wat krijgen en dwalen dan een beetje langs alle winkeltjes. Tegen borrel tijd zitten we lekker op ons balkon en genieten van het “uitzicht”. S avonds eten we bij een restaurant om de hoek. Het is prima maar niet heel spannend. We slapen als een blok!
Zondag 25 november – ABC
Rond zonsopgang is het dagelijks ritueel om de gordijnen open te trekken en te kijken of we de Himalaya kunnen zien en wat schetst mijn verbazing vanochtend….ja!!! Ik kan Fishtail zien en ze kleurt helemaal oranje zodra de zon op haar schijnt! Yes!!! De dag had niet beter kunnen beginnen.
Het ontbijt in Batika is primitief maar wat me het meest irriteert zijn alle mensen die snotterend om me heen zitten. Als ze dit maar heel dicht bij zichzelf houden.
Om 9:00 worden we opgehaald voor ons twee daagse trek. Gids Lalu is wat vertraagd en onze chauffeur irriteert zich daar mateloos over. Als Lalu aankomt verontschuldigt hij zich. Het is een jonge knul. Vanuit het hotel rijden we langs randwijken van Pokhara naar Phedi waar onze trail begint. Het is ongeveer een half uur rijden. Bij aankomst geeft de chauffeur ons nog wat koekjes, tissues en travel wipes die hij voor ons gekocht heeft. Super!
Zodra we de bus uitstappen worden we overvallen door Tibetaanse vluchtelingen die wat armbandjes willen verkopen. Vind er wel een leuk maar ze vraagt veel te veel dus we beginnen zonder aan de wandeling. De wandeling begint met een steile klim en zet ons flink aan het zweten. Gelukkig biedt Lalu bij de eerste stop aan mijn tas te dragen. Scheelt ongeveer 8kg op mijn knieën bij elke trede. Schaam me maar hij zegt dat hij gewend is minstens 30kg naar boven te dragen. Hij is in een vorig leven drager geweest. Ok, Eef laat het gaan. Het is fantastisch weer en wij zweten terwijl Lalu met een dikke jas loopt en zegt dat hij het lekker vindt.
In tegenstelling tot wat ik gelezen had, duurt de wandeling naar Dhampus voor ons niet 3,5 uur maar 1,5 uur. Kennelijk hebben we een redelijk tempo gehad. Als wij in Dhamphus aankomen vraagt Lalu waarom we eigenlijk hier blijven? Weet ik het? Dat is zo opgenomen in het programma. Hij zegt dat we te sterk lopen om in Damphus te blijven en of we interesse hebben om naar het Australian base camp te lopen? De uitzichten vanaf daar zijn veel beter. Tja, dat hoef je mij geen 2x te zeggen.
Vanuit Dhamphus zou dat nog een uurtje verder lopen zijn en zou dat minder steil zijn dan wat wij nu hebben gelopen. Dat stemt ons gelukkig en dat minder steile lijkt ook zo te zijn totdat hij van de straat afwijkt en de jungle in gaat. We lopen alleen maar stijl naar boven en verder naar boven maar komen dan uit op een van de mooiste uitzichten die er denk ik zijn. We genieten. We nemen even een pauze terwijl we een Mandarijn en de koekjes van de chauffeur eten. Genieten van dit plekje. Daarna lopen we nog weer verder naar boven. Wanneer houdt dit op? Ongeveer 20min later dus. We komen aan bij het Australian base camp. We zitten heerlijk in het zonnetje totdat onze kamer gereed is. Daarna verkennen we dit “dorp” dat ongeveer 15min duurt. Lunchen wat en gaan dan naar de zonsondergang
kijken terwijl een of andere Rambo zijn trainingsrondje aan het doen is. Spoort niet helemaal. Er is ook een bus Chinese toeristen bij ons komen staan. Ik begrijp helemaal niet hoe ze hier gekomen zijn. Ze zien er niet uit alsof ze dit gelopen hebben. Zonsondergang is mooi maar als de zon eenmaal onder is, koelt het heel snel af. Eenmaal terug bij het teahouse gaan we even naar de kamer. Drinken een borrel uit geïmproviseerde glazen en spelen yahtzee. Tegen etenstijd lopen we naar het “restaurant”. Hebben maar voor iets veiligs gekozen en gaan dan naar bed. Doe geen oog dicht. Het is ijskoud en het bed is vochtig en zoals verwacht is de trekkershut niet erg schoon. Probeer er niet over na te denken maar als ik de eerste x om 23:00 op de klok kijk, denk ik dat ik gek word. Zo lang nog??
Maandag 26 november – Pokhara
Ik heb zowaar 20 min geslapen als dan eindelijk de wekker gaat. Mart is ook voor de wekker wakker en wil voor zonsopkomst onder onze “douche”. Moet er niet aan denken maar kruip er toch ook maar onder nadat hij is geweest en ik weet dat het warm is. In ieder geval het gevoel dat de viezigheid er een beetje vanaf is maar van het handdoek dat we hebben gekregen word ik niet heel vrolijk. De gids heeft de handdoeken voor ons geregeld. Kennelijk is er nooit een handdoek in een teahouse. Snel afdrogen maar en ook weer snel vergeten.
Daarna klimmen we snel naar het dak van het teahouse. Om 6:15 begint de lucht te kleuren. De bergen zien er fantastisch uit maar de kleuren blijven een beetje uit. Daarna blijven we tot ontbijt in de zon staan. Een beetje opwarmen voelt heerlijk na de koude nacht. Onze kamer is kouder als buiten. Het ontbijt is wat karig en vult eigenlijk te weinig maar we zullen het er even mee moeten doen.
Rond 8:45 gaan we weer op pad. Het is ongeveer een uurtje naar beneden lopen en dat doen wij via een andere route. Bijna frustrerend hoe snel we beneden zijn. In minder dan een uur staan we beneden waar Sonaj al op ons staat te wachten. We worden meteen weer overvallen door Tibetaanse verkopers. We zijn geïnteresseerd maar de prijzen blijven te hoog. We gaan op weg. De weg terug naar Pokhara duurt ongeveer een uur waarbij we langs een van de bekendste ochtendwandelingen vanuit Pokhara voor de zonsopkomst, Sarangkot, rijden. Daar wordt nu overigens heel ijverig geparaglide.
Eenmaal bij het hotel moeten we een half uur wachten totdat de kamer klaar is. Helaas duurt dit uiteindelijk een uur. Omdat het maar een half uur zou duren besluiten we te wachten maar dat uur is eigenlijk zonde van de tijd. Als we de kamer hebben volgt mijn tas snel maar die van Mart lijkt onvindbaar. Als ook deze eenmaal deze terecht is, nadat we zelf hebben meegezocht, douchen we snel en gaan op pad. Ik heb trek. Komen op een leuke plek terecht. Eten lekker en lopen dan langs het Phewa meer en langs veel te veel winkeltjes. Kopen nog een shirt voor Mart en lopen dan naar het hotel. Will wat foto’s maken van het meer maar als we eenmaal bij ons op het balkon staan lijkt de zon achter de stoepa heuvel onder te gaan wat de zonsondergang foto wat bemoeilijkt. We gaan wat te drinken halen en gaan lekker op het balkon zitten. Tegen etenstijd lopen we naar het restaurant terug van vanmiddag maar eten helaas niet zo lekker. Jammer.
Nu terug in de kamer en hopelijk een heerlijke nachtrust zo meteen. Kan wel wat slaap gebruiken.
Dinsdag 27 november
Zoals verwacht echt geslapen als een beest. Om 22:00 gaan slapen en om 6 uur wakker geworden. Uiteraard meteen even gekeken of de Himalaya wederom zichtbaar was maar was compleet bewolkt. Kon het niet laten om 10min later weer te kijken, ben een beetje verslaafd geraakt, en toen zag het er een stuk beter uit. Wilde eigenlijk meteen opstaan om naar het meer te lopen maar Mart zette daar meteen een stokje voor. Hop terug in bed dan maar. Toch 20min later opgestaan, gedoucht en naar het meer gelopen. Heerlijk sereen. Op tijd terug naar het hotel terug zodat we nog even konden ontbijten en dan weer op tijd bij de receptie omdat de chauffeur ons zou komen halen voor de boot trip over het meer.
Had me van de boottrip echt helemaal voorgesteld door de ongelooflijke mensen massa’s die overal steeds rondliepen en omdat het meer er eerlijk niet heel erg bijzonder uitzag maar eenmaal op het water met verplicht zwemvest was het eigenlijk veel fijner als verwacht. De verplichte tussenstop bij de tempel midden op het meer was eigenlijk niet aan ons besteed. Veel te druk en veel te veel offers. We waren er dan ook weer in 10min vanaf en varen dan nog met een klein omweggetje, waarbij we enige reflectie van de Himalaya in het water zien, terug naar het beginpunt. All met all best ok tripje en zoals gezegd beter dan verwacht. Na het boottochtje drinken we een kopje koffie. Mart voelt zich sinds het avondeten helemaal niet lekker en de rest van de dag verbrengen we in de tuin van Boomerang, een restaurant met zicht op het meer met een heerlijke tuin met schommelstoelen. Na het bestellen van de eerste kopen thee valt Mart al in slaap. Gelukkig heb ik de lonely planet bij me en vermaak ik me wel. Na een uurtje, als een zeer magere koe die naast het meer staat, begint te loeien, wordt mart wakker. Hij wil niks en voelt zich brak. We blijven zitten en bestellen nog wat koppen thee. Ik ga even op onderzoek met de camera. Na zonsondergang lopen we weer terug naar het hotel. Dat gaat het voor Mart even helemaal mis maar voelt zich daarna een stuk beter en wil wel wat eten. Dat doen we dicht bij het hotel…just in case. Nu lekker slapen en morgen hopelijk alles weer goed!
Woensdag 28 november – Chitwan
Weer een onrustige nacht maar toch worden we op tijd wakker. Het is enorm bewolkt maar als we opstaan zien we toch Dhaulagiri en Machhapuchare hoe de Fishtail op z’n Nepalees eigenlijk heet. Laatste kans ook denk ik. We lopen naar het ontbijt en de volledige eetzaal zit vol. We gaan buiten op het terras zitten en bevalt eigenlijk beter als binnen blijven. Eieren groeien bijna uit mijn neus maar zo veel andere keuze is er niet. Als wij nog zitten te ontbijten zien we de chauffeur al aankomen. We vragen of hij een kop koffie wil maar dat wil hij niet.
Iets voor 9 vertrekken wij van Batika. Lekker plekje was het maar ben ook weer toe aan hetgeen wat komen gaat. We rijden bijna de gehele route terug zoals we gekomen zijn. Een stuk voorbij Dumre slaan we rechtsaf. Vanaf hier is het nieuw en is het nog zo’n 1,5 uur naar Sauhara, Sapana village lodge. Sauhara ligt naast Chitwan national park dat vnl bekend staat om de Aziatische neushoorn. Op weg naar onze lodge zien we al menig standbeeld van dit machtige beest. Ik ben er nog niet over uit hoe we ‘m het beste gaan zien, er zijn namelijk meerdere mogelijkheden, maar daar hoop ik vanmiddag achter te komen.
Rond 12:30 komen we bij Sapana aan. We moeten, net als bij elk ander hotel, eerst even gaan zitten. We krijgen een welkomst drankje met echte smaak. Het duurt allemaal weer lang, net als overal maar zijn blij als we dan eindelijk de kamer krijgen. Dumpen de tassen en alles wat we niet nodig hebben en lopen richting centrum. Dat is ongeveer 15- 20min lopen. We eten in het centrum ergens even iets. Terwijl we daar buiten van ons pittige soepje zitten te genieten komt er opeens een olifant langs lopen. Verschrikt kjken we op. Prachtig. Dit straatbeeld heb ik nog niet zo vaak meegemaakt, if ever. Na de lunch gaan we langs het boekingskantoor waar ik veel positieve recensies over heb gelezen. Een beetje verstrooide man staat ons te woord maar geeft ons een goede prijs voor wat wij willen. Mijn vraag is alleen nog steeds, wat wil ik? Moet er nog even over nadenken. Ga ik echt te voet door de jungle waar ik oog in oog kan staan met een Aziatische neushoorn? Of doen wij het “safer” en gaan we met de jeep. Mart laat de keuze aan mij maar ik weet wel wat hij het liefste zou willen. We lopen verder naar Chitwan beach en langs de Ripta rivier zien we gharial krokodillen liggen. Een vriendelijke welbespraakte Nepalees begint een praatje met ons. We lopen samen met hem iets verder en hij wil ons een neushoorn laten zien. Hij wil ons tenminste meenemen naar een plek waar vanochtend een neushoorn te zien was. Net daarvoor heeft hij gezegd dat hij de meest onervaren gids is binnen hun coop dus vind dit een slecht idee. We lopen tot aan het olifanten verblijf en geef dan aan dat ik niet verder wil. Mart wel maar ik hou hem tegen. Laat ik nou onze enige kans op een neushoorn sighting schieten? Ik heb er vrede mee. Het zijn wilde beesten en de gids is onervaren. Laat maar. We vertrekken richting toerist information center en krijgen daar van zijn collega wat wetenswaardigheden over het park. Opgericht in 1973, 750m2, 78 species enz enz. Daarna worden we een kantoortje ingelokt voor een verkoop praatje. Collega 3 vergelijkt het lopen in de jungle met het verkeer in Nepal als ik aangeef dat ik nog steeds mijn twijfels heb over het wandelen door de jungle. Veel veiliger dus om in de jungle te lopen. Ik zie de klotsende oksel momenten in de auto allemaal voor me en ben ietwat gerustgesteld over het lopen in de jungle. Enige is dat hij met een belachelijk prijs komt voor de excursie. We bedanken en gaan naar de zonsondergang kijken. Schitterend! Daarna lopen we naar pinautomaat waarbij we continue worden ingehaald door de meest prachtige olifanten. Als we geld hebben en zo’n 15 olifanten voorbij hebben zien marcheren lopen we terug naar United guide services om de excursie van morgen te boeken. Ja, we gaan wandelen…oh my God! Toen ik deze trip 
naar Nepal 3 maanden geleden boekten, heb ik dit onderdeel er expliciet uitgelaten…ben toch niet gek? Nou wel dus. We betalen, kan nu niet meer terug en lopen in het pikke donker terug naar de lodge. Grappig dat er af en toe handmatig een lantaarn paal wordt aangezet met een handschakelaar. Fantastisch! Zouden ze die nou ’s avonds ook weer uitzetten? We douchen…lekker warm en gaan heerlijk op onze veranda zitten. This is the life. Hopelijk morgen met mooie ervaring erbij.
We moeten vroeg op dus maken het makkelijk en gaan in het restaurant van de lodge eten. Ook hier hoor ik alleen verhalen van mensen die een jeep safari hebben gedaan en als ze gewandeld hebben, hebben ze vrijwel niets gezien…Mmmm. We zullen zien.
Donderdag 29 november
De wekker gaat om 5:40. Het is niet alsof we nog niet wakker waren. Net tijd om te douchen zodat we om 6 uur even iets kunnen ontbijten en dan om 6:30 richting United guide services kunnen lopen. Ons hotel ligt net buiten het centrum en gisteren op de weg terug naar het hotel hebben we getimed dat we er ongeveer 20min over lopen. Moet dus voldoende zijn. Ze wilden een cyclotaxi voor ons regelen vanuit het boekingskantoor maar ik ken mezelf. Als hij er dan niet op afgesproken tijd is, wordt ik alleen maar onrustig en zo heb ik het in eigen hand. Net iets voor 7 komen wij aan bij het boekingskantoor. De gidsen, Raj en Anil, zijn er ook en dus we lopen meteen verder richting kano. Daar 
vertelt Anil nog even tussen neus en lippen door dat er gisteren 3 lokale vrouwen die gras aan het snijden waren gegrepen zijn door een wilde olifant. Alle 3 dood. Lekker begin! Gaan toch uiteindelijk de kano in. Een uur lang gaan we mee stroomafwaarts in een uitgeholde boomstam waarin we 2 houten plankjes neer kunnen zetten als stoeltje. De boomstam is stabieler als verwacht maar heb toch het gevoel dat ik mijn buikspieren steeds moet aanspannen voor evenwicht. De omgeving is prachtig. We zitten erg laag op het water waardoor we echt in de optrekkende mist zitten. Het is echt fantastisch! Veel vogels (lovebirds, kingfisher, hornbill, reigers etc) apen en herten zien we. Na een uurtje dobberen komen we aan bij de begin plek van onze wandeling. We hebben op dit moment maar 1 gids. De ander is met een ander bootje meegegaan en is ergens anders afgezet. Lekker dan. Alsof ik niet al zenuwachtig genoeg was? Het is namelijk de bedoeling dat 1 gids voor ons loopt en eentje achter ons. Anil legt even iets uit over het park en vertelt wat we moeten doen mocht de wandeling niet zo verlopen als wij hopen, maw als wij slecht gehumeurd wild tegen komen. Bij een neushoorn die kwaadgezind is moeten we dekking zoeken achter een boom en evt. een jas of een rugtas in een andere richting gooien. Neushoorns zien zo goed als niks maar ruiken en horen als de beste. Een jas die naar jou ruikt en in een andere richting gaat zou dus mogelijkerwijs een afleiding kunnen zijn. Bij een beer moeten wij ons als groep groot maken. Dat zou intimiderend moeten werken. Wij zijn 2x zo groot als onze gidsen. Als deze tactiek normaal gesproken werkt zou dat met onze lengte geen probleem moeten zijn. Bij een tijger…nou eigenlijk niks want die komt ons hoogst waarschijnlijk niet opzoeken. Bij een olifant…rennen voor je leven. Ik denk na over wat die vrouwen gisteren hebben gedaan. Snel gedachte op iets anders zetten. Dit moet leuk zijn.
We gaan op zoek naar onze gids en na een paar minuten lopen hebben we ook gids 2. Wel lekker idee dat er 1 gids voor ons uit loopt en 1 achter ons. Niet heel veel later gebeurt dan waar iedereen op hoopt die deze wandeling maakt…we zien een Aziatische neushoorn!! Zijn rug en kont. Anil gaat op onderzoek uit. Ik verklaar hem voor gek. Dan zien we ook neushoorn 2! Hij komt recht op ons af en blijft dan staan. Raj zegt dat we wat dichter bij de boom moeten komen staan. De neushoorn kijkt ons recht aan. Zo lijkt het maar hij ziet ons niet. Maar hij briest. Je ziet de stoom uit zijn neusgaten komen. Raj vertelt dat hij ons ruikt. Het is prachtig. Ik krijg de verrekijker van Raj en bekijk de neushoorn van nog dichterbij. Hij blijft kijken en na een paar minuten vindt de neushoorn het genoeg. Draait om, rent weg terwijl hij vreemde geluiden maakt. Wow! We lopen richting neushoorn 1 en Anil gaat op onderzoek uit. Hij komt niet veel later terug om te zeggen dat hij daar nog wel is maar dat het niet veilig is, maw er zijn geen bomen om achter te schuilen. We lopen verder. Opeens veel geratel. Blijkt een everzwijn te zijn. Na heel veel poep en poot afdrukken komen we op de weg uit. Deze lopen we nu verder. Ondanks het feit dat ik me hier veel veiliger voel, vind ik het lopen op dit pad verschrikkelijk saai. Vraag aan Anil of dit altijd gedaan wordt. Dit wordt bevestigd en geeft daarbij aan dat je het wild vaak beter op dit soort paden ziet. Uiteindelijk gaan we het hoge gras in. Mijn hemel. Als hier een wild
beest doorheen loopt kan ik toch helemaal niks? Dan komen we bij een uitkijk toren en blijven we daar nog even zitten. De koekjes die ik nog in mijn tas had van de wandeling naar het ABC camp komen nu goed van pas. Ze nemen ook bij de gidsen gretig aftrek. Het is warm en wij hebben zoals opgedragen allemaal donkere lange kleren aan. Vergaan lichtelijk op de uitkijktoren met de zon. We zien twee olifanten met berijder de rivier oversteken maar verder is het rustig. Volgens mij is het te warm. In Afrika doe je toch ook geen game drives op het heetst van de dag? We lopen terug naar de rivier waar we nog maar een kleine oversteek hoeven te doen met de uitgeholde boomstam en zijn dan back in town. Op de weg daarheen zien we nog een everzwijn die gek genoeg een stuk met ons meeloopt. Blijkt een wees te zijn en leeft veel in de buurt van de jeeps. Een kraai begint te kraaien. Anil zegt dat hij de tijger aan het waarschuwen is dat zijn volgende prooi hier rond loopt. Anil vertelt ook dat om wat voor reden dan ook de tijgers deze everzwijn nog nooit hebben aangevallen. Ook de krokodillen en de andere wilde beesten niet. Dan zijn we bij de kano die ons naar de overkant brengt. We zijn redelijk leeg maar stappen heel voldaan de kano in die ons naar de overkant brengt. We nemen afscheid van Anil en Raj en bedanken hun dat ze ons veilig teug hebben gebracht.
We hebben minder dan een uur om even te lunchen. We moeten immers om 12:30 weer bij het kantoor zijn voor de jeep safari. Over het algemeen moet je geduld hebben als je in Nepal iets te eten bestelt dus als wij bij kc binnen lopen vragen we of een quick lunch kunnen hebben. Dat lukt gelukkig maar moeten wel door eten. Op afgesproken tijd gaan we weer naar de kano’s. De Rapti rivier is een soort natuurlijke scheidingslijn tussen het dorp en het park. Bij het opstappunt regelt de guide een auto die wij gaan delen met 7 anderen. We gaan de kano in waarna de jeep klaar staat. Zit beter als verwacht. We rijden langs heel hoog elephant grass waar we vanochtend nog doorheen gelopen zijn. Als dit zo blijft gaan we toch niks zien? Na anderhalf uur hebben we op een lizard in een boom en een paar herten na nog niks gezien. De gids probeert ons daar heel enthousiast voor te krijgen. Hij weet natuurlijk ook niet of het nog beter gaat worden. En dan keert ons geluk. Echt een mega neushoorn in het vizier. Als wij staan, lijkt hij de weg te willen oversteken maar bedenkt hj zich en dan toch weer en steekt hij toch het pad over alleen een stuk verder dan waar hij in eerste instantie wilde oversteken (net achter onze jeep). Wow wat een joekel. Hierna zien we weer een hele tijd niets. Maken een verplichtte stop bij het gharial breeding center waar je moet betalen om krokodillen in hokjes te zien. Ga ik dus niet doen. Als we weer op pad gaan is er weer heel veel niets en dan wat ik niet voor mogelijk hield…er loopt een neushoorn onder het hoge riet door een steekt dan de weg over. Erg grappig en leuk om te zien. Ietwat later zien we nog een neushoorn ver in de verte. Daarna rijden wij terug naar de kano. Het is flink afgekoeld en heb het koud. De zonsondergang is het wachten niet waard. Hij is al bijna verdwenen. We kopen wat te drinken en gaan richting hotel. Lekker douchen en borrelen. Fantastische dag die wij afsluiten met eten in het restaurant van het hotel waar Martin echt een surprise diner voorgeschoteld krijgt.
Vrijdag 30 november
Vandaag is rust dag. Had deze dag in het programma opgenomen om evt. nog een keer het park in te gaan als we geen neushoorn gezien zouden hebben. Na al het moois wat we hebben gezien hoeven we niet zo nodig nog een keer. De natuurlijke wekker is al zo op vroeg wakker ingesteld dat we ook vandaag weer vroeg wakker zijn. We blijven nog even liggen en gaan dan douchen en ontbijten. Onze lodge is zo goed als leeg . Ik pak hun activiteiten programma boek erbij om een idee te krijgen wat we vandaag nog kunnen doen. Ze bieden het wassen van olifanten aan. Heb ik een keer in Birma gedaan maar nog een keer zou ik niet erg vinden. Kost ook geen drol en omdat de lodge leeg is ben ik de enige. Ik vraag of ze dit ook voor mij alleen willen doen. Dat willen ze wel. Olifanten vinden het heelrijk om gewassen te worden en als ik dit niet doe dan wordt het niet gedaan. Nou dat hoef je mij dus geen twee keer te zeggen. Om 11 uur moet ik bij de rivier voor het hotel zijn. Om 11:45 komt een prachtige olifant aangelopen. Deze beauty mag ik in mijn eentje met een steen schrobben en even op zijn rug klimmen. Helemaal geweldig! Ik geniet!! Na een half uurtje nemen mijn dikhuid en ik weer afscheid. Prachtig! 
Ga hierna even douchen en daarna lopen we weer even naar de stad. We drinken ergens koffie, gaan dan ergens eten en slenteren een beetje rond. We kijken naar de zonsondergang die vreselijk verstoord wordt door rochelende Chinezen dat we uiteindelijk de zonsondeergang niet zien maar besluiten maar de lodge terug te gaan. We zijn lui en pakken een tuc tuc. Binnen no time zijn we er. Best lekker eigenlijk. Nu lekker op het balkon met een borrel.
Zaterdag 1 december – Kathmandu
Er is er een jarig…hoeraaa!
Martin is jarig. Gisteren had ik op het ontbijt menu al gezien dat ze stukken taart en muffins hadden. Als ik binnen thee ga halen, heb ik de meiden van het restaurant gevraagd of ze een stuk taart hadden en daar een kaars naast konden zetten omdat Mart jarig was. Er werd meteen van alles geregeld en 20 minuten later kwamen ze met een opgemaakte muffin terug en een cadeautje versierd met bloemen. Zo lief. We hebben heerlijk ontbeten. Wij hadden nog wat tijd voordat we opgehaals zouden worden dus wilden we bananen kopen voor de olifanten. Helaas waren de olifanten er niet. Natuurlijk hard aan het werk. Dan maar nog even heerlijk bij de rivier zitten voordat we om 10:30 vertrekken richting Kathmandu. De reis moet zo’n 5 uur gaan duren maar je weet maar nooit. De reis erheen is wederom niet saai ondanks het feit dat het dezelfde route is die wij al eerder hebben gereden. Het uitzicht verveelt niet en van het verkeer blijf je je ook verbazen. Inhalen zonder om de hoek te kunnen kijken, toeteren, inhalen tussen het inhalen door enz enz. Bij de hoofdkruising richting Kathmandu, Pokhara en Chitwan stoppen we even op wat wij hadden omgedoopt naar mandarijnen kruispunt. Er worden hier zo veel mandarijnen verkocht en kennelijk wil de chauffeur er een paar kopen. Na twee uur stoppen we nog een keer omdat de chauffeur wil eten waarna we nog een keer 3 uur moeten rijden om in de outskirts van Kathmandu en de kleine straatjes terecht te komen. Hoe hij hier de weg weet?? Safe and sound komen wij aan bij Kathmandu guesthouse. Bij het inchecken wordt Mart al 
gefeliciteerd en ik weet al dat Sunil Mart ook wilde verrassen. Eenmaal op de kamer staat daar een taart en een fles wijn en een hele lieve kaart. Sunil kon zelf niet komen en omdat we de taart niet met z’n 2-en op kunnen, lopen we met taart naar de coffee corner van het hotel om hem te delen met personeel en gasten. Iedereen reageert leuk. Eten de taart, kom erachter dat visum voor Mart voor Bhutan niet op juiste naam staat. Stuur even een mail naar de reisorganisatie in Bhutan. Krijgen meteen respons dat ze eraan gaan werken. Daarna gaan we even Thamel in. Sommigen zullen dit een verschrikkelijke wijk vinden maar wij vinden het heerlijk. Kopen nog een bodywarmer voor Mart en gaan dan even toasten in de kamer op zijn verjaardag. We eten s avonds nog bij yin yang. Lekker buiten bij een verwarming.
Zondag 2 december – Thimpu
Zoals de hele vakantie zijn we weer vroeg wakker. We douchen, gaan richting receptie om gewijzigde visum uit te printen. Blijkt iets lastiger als wij denken, er moet zelfs een pc expert bij gehaald worden, en gaan dan, met visum, ontbijten. Om 10 worden wij opgehaald nadat wij Sunil de eerste zak met kleren hebben gegeven.
Ruim op tijd zijn wij op Kathmandu Airport. Sunil heeft met een vriend geregeld dat we sowieso aan de linker kant van het vliegtuig zitten. Had gelezen dat je dan fantastisch uitzicht hebt op de Himalaya en Sunil lijkt overal bekenden en kennissen te hebben dus waarom niet?.
Eenmaal op het vliegveld moeten we door een veiligheidscheck voordat wij mogen inchecken. Geduw en getrek door Indiërs bij het apparaat. Bij de incheckbalie staat al een behoorlijke rij. Uiteindelijk mogen wij bij business class inchecken vanwege mijn gold card ook al weten ze niet precies wat ze hiermee precies aan moeten. Grappig maar ach het scheelt weer een half uur in de rij staan. Douane gaat snel ondanks dat een paar Indiërs terecht gewezen worden omdat ze foto’s aan het maken zijn. Seriously? Maar goed daarna volgt hand bagage controle en er is een rij voor mannen en een voor vrouwen. Ik ben er zo doorheen maar de rij van Mart lijkt maar niet korter te worden. Als we alletwee door die controle heen zijn, is er niets op een paar hallen na met veel te veel mensen. Fijn…hier mogen we nog bijna 3 uur wachten. Gelukkig hebben wij nog een tijdschrift bij ons waar we nog helemaal geen tijd voor hebben gehad. Eindelijk dan boarden. Toestel van Druk Air ziet er netjes uit. Ik heb een plaatsje aan het raam, aan de linkerzijde. Laat de Himalaya maar komen. Eenmaal in de lucht zie ik ook nog even de Boednath stoepa duidelijk liggen waarna het schitterende tafereel van de Himalaya begint! Schitterend.
Hier lees verder voor onze ervaring in Bhutan.
Donderdag 6 December – Kathmandu
De vlucht vertrekt op tijd en Sunil heeft ervoor gezorgd dat wij een raampje aan de rechter kant hebben zodat Mart nu naast het raam kan zitten en van, hopelijk, de mooie vergezichten van de Himalaya kan genieten. Het uitzicht is wederom schitterend en wij verheugen ons op terugkeer in Kathmandu en het guesthouse. Sunil staat ons op te wachten en binnen een uur, ondanks de geringe afstand, staan wij bij KGH en krijgen wij dezelfde kamer als bij ons vorige verblijf. Wij voelen ons alweer meteen thuis.
Na de eerste dag toen wij de bezienswaardigheden van Kathmandu hadden bezocht had ik Sunil gemeld dat ik het zo jammer vond dat wij ’s middags bij de Bouddha stupa waren ipv ’s avonds. Dat heeft hij onthouden. Hij wil ons graag nog naar de Stupa brengen als wij dat willen. Dat wil ik heeeeeel graag. 45 min later komt hij ons halen. Net genoeg tijd om voor ons bij meerdere wisselkantoors de Bhutanse Nu proberen te wisselen. Helaas accepteren ze ze niet. Later nog een keer.
Wij doen over de 12 km bijna een uur en zijn net voor zonsondergang bij de Stupa. We lopen bij een restaurant naar viewpoint maar ik ben niet tevreden dus lopen wij naar een andere. Helaas is dit ook niet de beste plek maar nu nog een keer wisselen dan gaan we te laat komen dus laat het erbij. We bestellen nog een Ghurka biertje en wat Momo’s. Terwijl Sunil verder werkt zien wij de “zon” ondergaan op de Stupa en de verlichting opkomen. Zo blij dat ik hier zit met het laatste Ghurka biertje en de laatste Momo’s van een heerlijke vakantie. Voel me een zeer tevreden mens.
Als we bier en momo’s op hebben lopen wij nog een rondje om de stupa alvorens de auto weer terug te nemen.
In de kamer drinken wij nog een borrel om te proosten op de vakantie en gaan daarna nog een keer naar Yin Yang voor ons laatste diner in Nepal. Het is al redelijk laat maar ze zijn weer blij ons te zien en we eten wederom goed.
Vrijdag 7 December
Laatste ochtend in Nepal. We zijn weer vroeg wakker, voor het luiden van de schoolbel, en kunnen het niet laten om ook op deze dag maar gewoon meteen op te staan. Het zonnetje schijnt en wij genieten van ons laatste ontbijtje buiten in de tuin net zoals wij 3 weken geleden begonnen zijn. Wij worden rond 13:30 opgehaald en omdat wij lekker hebben zitten keuvelen bij het ontbijt kunnen wij eigenlijk nergens meer heen. Niet dat we nog perse ergens heen wilden dus gaan we maar onze laatste rupees in Thamel uitgeven. Wij kopen uiteindelijk een broodje voor de lunch zodat wij net nog genoeg geld hebben voor een rugtas, keren dan terug naar het hotel waar we nog even heerlijk in de zon gaan zitten alvorens de chauffeur ons voor de laatste rit richting vliegveld brengt. Wij geven Sunil de laatste kleding, vullen de enquête in en zijn dan snel op het vliegveld. We zijn er wederom meer dan op tijd. Het is niet bepaald een vliegveld waar je veel tijd wilt besteden maar na alle formaliteiten hebben wij ruim de tijd om ons broodje te eten en de telefoons op te laden en vervolgens rustig naar de boarding gate te gaan. Wij boarden op tijd en vertrekken ook op tijd. Vlucht verloopt voorspoedig en wij landen rond 9 uur ’s avonds in Abu Dhabi. We proberen hier nog even de stoel voor het gedeelte naar Amsterdam te wijzigen, wat uiteindelijk niet nodig bleek te zijn omdat het vliegtuig halfleeg zou zijn. Vlug naar de lounge. Wil aan een tafel zitten. Van 9 tot 2 uur ’s nachts hier zitten is onze hele Nepalese slaap periode. Ik ben bang dat ik anders in slaap val. 
Op tijd lopen wij naar de gate. Het vliegtuig is inderdaad halfleeg maar door wat raar gedoe van de purser verloopt de stoelindeling wat chaotisch en heb ik mijn vierzitter om moeten ruilen met een man op een 2-zitter waardoor hij opeens alleen zit op de 4-zitter. Vreemd. Verder is er wat vermaak door een paar Duitsers die het gemunt hebben op een man die wel heel ver in zijn neus zit te boren wat zij niet ok vinden en dat maar al te vocaal laten weten. Grappig.
We vertrekken om 2 uur lokale tijd en ik ben bang dat ze ondanks het tijdstip toch nog een maaltijd gaan serveren. Gelukkig gebeurt dat niet en slapen Mart en ik zowaar alle twee een beetje.
Op schema aankomst landen wij op Schiphol. Alles gaat zoals je hoopt. Bij de douane verloopt alles snel en de koffers komen ook vrijwel direct daarna. Nog een kwartiertje wachten voor de trein waarin wij snel even een kop koffie halen. Ook de bus komt op CS niet veel later en 1,5 uur na het landen, lopen wij in de kletsende regen naar huis. Douchen en nog even naar bed. Heerlijke vakantie was het.